Του ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ
Συνεργασία με τις ΑΠΟΨΕΙΣ και την HELLAS JOURNAL
Σήμερα είναι 21 Ιανουαρίου. Η πρώτη επέτειος της μέρας που η εφημερίδα μας «Αφρίκα» έβαλε εκείνον τον γνωστό πρωτοσέλιδο τίτλο. Ποιος ήταν ο τίτλος μας; «Άλλη μια επιχείρηση εισβολής από την Τουρκία». Τι εισβολή; Στο Άφριν στην Συρία!
Ενωρίς το πρωί η εφημερίδα μας έφτασε στα χέρια του Ταγγίπ Έρντογαν στην Τουρκία. Ήταν στην Προύσα ο Έρντογαν. Μιλούσε σε πλήθος που είχε συγκεντρωθεί εκεί.
Έτσι πυροδοτήθηκε το φιτίλι.
Τι έγινε μετά; Και τι δεν έγινε. Κινητοποιήθηκαν αμέσως οι φανατικοί στην Κύπρο στους οποίους είχε απευθύνει έκκληση ο Έρντογαν. Την επόμενη μέρα, δηλαδή στις 22 Ιανουαρίου το πρωί άρχισαν να συγκεντρώνονται μπροστά στην εφημερίδα μας, φωνάζοντας ο Αλλάχ είναι μεγάλος. Ούτως ή άλλως, για κάποιο χρονικό διάστημα όλο και κάποιοι υπήρχαν μπροστά στην πόρτα μας.
Καθημερινά ερχόταν και διαμαρτυρόταν και μια οργάνωση ατόμων από την Τουρκία για κάποιο φωτομοντάζ που δημοσιεύσαμε και άφηνε μπροστά στην πόρτα μας μαύρο στεφάνι. Δεν είχαμε κάνει εμείς αυτό το φωτομοντάζ. Το είχε αναρτήσει κάποιος Έλληνας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το δημοσιεύσαμε κάτω από τον τίτλο «με ελληνικό μάτι». Δεν σχολιάσαμε.
Όταν έσπασε η πρώτη πέτρα το τζάμι του παραθύρου μας νόμισα ότι θα επενέβαινε αμέσως η αστυνομία. Γελάστηκα. Και αντιλήφθηκα την κατάσταση μόλις άρχισαν να πέφτουν απανωτά βροχή οι πέτρες, οι σιδερένιοι λοστοί. Η αστυνομία δεν είχε έρθει για να μας προστατεύσει. Είχε έρθει για να συντρέξει εκείνους που ήρθαν να μας λιντσάρουν. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα το εσωτερικό της εφημερίδας μας μετατράπηκε σε χάρβαλο από τις πέτρες που ρίχνονταν. Δεν έμεινε παράθυρο που να μην είχε σπάσει.
Μόλις είδαμε ότι έσπρωχναν άγρια την πόρτα για να μπουν μέσα, ταμπουρωθήκαμε μέσα στην εφημερίδα. Ό,τι υπήρχε το στοιβάξαμε πίσω από την πόρτα. Πολυθρόνες, ντιβάνια, τραπέζια. Παρά ταύτα κάποιοι εισήλθαν από το μπαλκόνι και το παράθυρο. Ένας από τους φίλους γύρισε και μου είπε: «Έρχονται να σε σκοτώσουν». Όπλισα το πιστόλι για το οποίο είχα άδεια, το απασφάλισα. Μέχρι εκείνη την στιγμή, όμως, δεν μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό ότι θα μπορούσα να σκοτώσω οποιονδήποτε. Αλλά εκείνη την στιγμή πέρασε. Ήμουν έτοιμος γι’ αυτό. Σαστίζω όσο σκέφτομαι τώρα πως ήμουν έτοιμος. Αν μερικοί αστυνομικοί που ήρθαν απ’ έξω δεν έπιαναν όσους είχαν μπει μέσα και δεν τους κατέβαζαν κάτω, ήταν βέβαιο ότι θα χυνόταν αίμα.
Συνελήφθησαν έξι από τους δράστες της επίθεσης. Και η αστυνομία ανακοίνωσε ότι αναζητούσε ακόμα εννιά δράστες. Οι συλληφθέντες προσήχθησαν στο δικαστήριο και καταδικάστηκαν σε φυλάκιση από δύο μέχρι έξι μήνες. Όμως, αφέθηκαν ελεύθεροι υπό όρους λόγω «καλής διαγωγής» προτού ολοκληρώσουν την ποινή τους. Μετά από αυτή την πράξη παραιτήθηκε από τα καθήκοντά του ο επί οκτώ χρόνια δικαστής Τατζιάν Ρεϊνάρ, ο οποίος τους είχε καταδικάσει σε φυλάκιση. Εγκατέλειψε το επάγγελμα του δικαστή. Επέστρεψε στην δικηγορία. Ακόμα δεν κατέστη δυνατόν να συλληφθούν οι εννιά καταζητούμενοι δράστες της επίθεσης παρά το γεγονός ότι πέρασε ένας χρόνος. Και ούτε και θα συλληφθούν.
Αφότου άφησαν ελεύθερους τους δράστες της επίθεσης ήρθε η ώρα να μας εκδικηθούν. Καταχώρησαν εναντίον μας απανωτές ποινικές αγωγές. Η αγωγή του φωτομοντάζ. Οι αγωγές για το Άφριν και την εισβολή. Και από την άλλη άρχισαν έρευνα εναντίον μας και στην Άγκυρα και καταχώρησαν αγωγή.
Η 22α Ιανουαρίου είναι βεβαίως μια ημερομηνία σταθμός για την κοινότητά μας. Η ημερομηνία που εμφανίστηκε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο μετά το 1974 το πρόσωπο της Τουρκίας ως κατακτητή στην Κύπρο. Αυτό το γεγονός δεν έγινε μόνο εναντίον εμάς. Έγινε εναντίον όλων όσοι δεν αποδέχονται την κατοχή της Τουρκίας στην Κύπρο που διαρκεί τόσα χρόνια. Δεν υποχωρήσαμε έστω και ένα βήμα από την στάση μας. Είχε πει το εξής ο Χραντ Ντινκ: Αν μια χώρα έχει ένοπλες δυνάμεις, έχει και άοπλες δυνάμεις. Εμείς είμαστε εκείνες οι άοπλες δυνάμεις!
Γιατί απέρριψε ο Τσαβούσογλου την πρόταση για δύο κράτη; Είναι πολύ εύκολη η απάντηση…