Παραμένει στόχος αγώνα η διατήρηση της τραυματισμένης Κυπριακής Δημοκρατίας
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Θυμωμένος ο Πρόεδρος της Κύπρου με τους κομματάρχες: Συμφωνούμε κάποια πράγματα και από κάποιους δεν τηρούνται, καταγγέλλει ο Νίκος Χριστοδουλίδης
“Χάος” στην Κύπρο με τον πόλεμο του Γενικού Εισαγγελέα εναντίον του Γενικού Ελεγκτή: Ο Νίκος Χριστοδουλίδης ομιλεί για “μια δυσάρεστη και ατυχή εξέλιξη”…
Mόλις που ολοκληρώθηκαν οι επαφές του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ με τους «ηγέτες των δύο μερών» και δεν μάθαμε πολλά (ποτέ δεν τα μαθαίνουμε στην ώρα τους) για το τι είπαν, το πού συμφώνησαν και ποιες (πολλές) εκκρεμότητες παραμένουν.
Στόχος, όπως πάντα, η διερεύνηση του εδάφους και των προϋποθέσεων για επανέναρξη των συνομιλιών (από εκεί που μείναμε) και η πιθανολόγηση (το στοίχημα) αν τώρα θα πάνε «καλύτερα», ό,τι κι αν σημαίνει αυτό…
- Στο ούτως ή άλλως θολό τοπίο, κάποια γεγονότα είναι ενδεικτικά των προθέσεων της κατοχικής πλευράς. Πριν λίγες μέρες έγινε απαγωγή αλιευτικού σκάφους και του πληρώματός του σε διεθνή ύδατα, στα ανοιχτά Ακάμα και Κορμακίτη. Το σενάριο παρόμοιο ή ανάλογο με προηγούμενες επιδρομικές δράσεις που στοχεύουν, σταθερά και με συνέπεια, στην επιβεβαίωση της ψευδοκρατικής οντότητας και συναφών «αρμοδιοτήτων».
Στην ξηρά, δεν τα πάνε άσχημα, με τα διαδοχικά οδοφράγματα που «ανοίγουν», την προώθηση τουριστών και την ψυχαγωγία ντόπιων εκδρομέων σε κατεχόμενους χώρους και περιουσίες…
Στους αιθέρες, με τους ποικίλους ταξιδευτές μέσω κατεχόμενης Τύμπου… Απαραίτητη και η θαλάσσια αυθαιρεσία, προάγγελος του διζωνισμού ακόμα και του αιγιαλού και των υδάτων… Ορθώς η Κυβέρνηση προχώρησε σε διαβήματα στα Ηνωμένα Έθνη, αλλά αν υπάρξει σχολιασμός θα είναι πως «πρέπει τα δυο μέρη να απέχουν από ενέργειες που επιβαρύνουν το καλό κλίμα». Με άλλα λόγια, οι ψαράδες να δέσουν τα καΐκια στη στεριά ώστε να μη τους συλλαμβάνουν οι κατοχικές δυνάμεις…
- Τον περασμένο Ιούνιο, ένας απογοητευμένος και πιο «βιαστικός» από τους άλλους πρόσφυγας (44 χρόνια είναι κιόλας αυτά), αφού εξάντλησε τα «ένδικα» μέσα του ψευδοκράτους που, ακόμα κι αυτά θεώρησαν πως μια οικογένεια σε 349 τ.μ., ακραία μειοψηφία στον κατεχόμενο Λάρνακα της Λαπήθου, δεν θα μπορούσε να είναι επικίνδυνη, «δικαιώνοντάς τον» στη διεκδίκηση της δικής του κλεμμένης περιουσίας, είπε να απευθυνθεί «αρμοδίως» ώστε να μπορέσει να κτίσει ένα νέο σπιτικό στη θέση του παλιού του πατρικού.
Ο άνθρωπος το 1974 ήταν κιόλας 34 χρονών -τρεισήμισι φορές πάνως από το όριο του «συναισθηματικού δεσμού»- εφεύρεση κι αυτή! Πικρός αποδείκτηκε ο καφές που έπινε με τους Τουρκοκύπριους «χρήστες» στο χωριό σε προηγούμενες «ανώδυνες» επισκέψεις του, μια κι οι τελευταίοι έδειξαν τώρα επιθετικές διαθέσεις.
Τελικά δεν ξανακούσαμε για την περίπτωσή του και την εξέλιξη στον δικό του τρόπο διεκδίκησης. Ανεξάρτητα αν η συγκεκριμένη επιλογή εκφράζει μόνο τον ίδιο ή (θεωρητικά) και κάποιους άλλους, θα έπρεπε να απασχολήσει όλους όσους μιλούν για καλό κλίμα και λοιπά «φιλειρηνικά». Από όλους όμως αυτούς, οι εκπρόσωποι των Ηνωμένων Εθνών ουδόλως δικαιολογούνται να μη σχολιάσουν τούτη την παρεμπόδιση ενός «εύκολου» μέτρου οικοδόμησης εμπιστοσύνης.
- Η κατοχή δεν μπορεί να νομιμοποιηθεί με τη «δημοκρατική βούληση» των «χρηστών» στον Λάρνακα της Λαπήθου ή οπουδήποτε αλλού… Εν πάση περιπτώσει, «τα δύο μέρη πρέπει να απέχουν από προκλητικές ενέργειες»…
Αν για τα πιο πάνω, τυχαία επιλεγμένα, παραδείγματα – στοιχεία του «καλού κλίματος» είχε δοθεί σημασία ανάλογη με εκείνη της αναφοράς στο ενωτικό δημοψήφισμα, θα μπορούσε να υποστηριχτεί πως, παρά τις έξωθεν δυσκολίες, υπάρχει τουλάχιστον ειλικρίνεια – εργαλείο αισοδοξίας…
Τώρα που γράφεται τούτο το κείμενο δεν έχουμε ακόμα ακούσει τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας να απευθύνεται στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Μπορεί να μη συμφωνήσουμε όλοι με τον τρόπο προβολής του οράματος και των προσδοκιών της Κυβέρνησης για τη λύση του Κυπριακού, δεν μπορεί όμως να μην αναφερθεί στην (ξεχασμένη αλλά) πραγματική φύση του προβλήματος εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής, εποικισμού και βίαιης αλλαγής του δημογραφικού χαρακτήρα του νησιού – από το 1948 ο διεθνής οργανισμός χαρακτηρίζει τον εποικισμό έγκλημα πολέμου.
Σ΄αυτά, δεν μπορεί, όλοι συμφωνούμε. Κι ας μην συνεχίσει την παράδοση δηλώνοντας, αχρείαστα, προσήλωση στη ΔΔΟ. Τότε θα τον χειροκροτήσουμε σήμερα, ανήμερα της τιμώμενης επετείου, με τη διατήρηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, πολλαπλά τραυματισμένης, να παραμένει στόχος αγώνα…
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Το κείμενο δημοσιεύθηκε στις ΑΠΟΨΕΙΣ
Κατοχική δύναμη έχει η Κύπρος απέναντι της, όχι προσκόπους: Τα F-16 και ο καυγάς για το πάπλωμα