Ό,τι δεν λύνεται, κόβεται! Αν δεν υπάρξει συμφωνία σε κοινούς εχθρούς, δεν μπορεί να υπάρξει κοινή πατρίδα!
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο νεοσουλτάνος επιχειρεί να πλήξει την ισραηλινή οικονομία, διακόπτει όλες τις εμπορικές συναλλαγές: “Εμείς κερδίζουμε και αυτοί χάνουν”, απαντά η Ιερουσαλήμ…
Ομιλούν όλοι, ομιλεί και ο ισλαμιστής Ταγίπ: Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ πληρώνουν την ανοχή που έδειξαν προς τον Ερντογάν, δριμύτατες κατηγορίες για υποκρισία αναφορικά με τη Γάζα
Του Δρ. ΝΙΚΟΥ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ *
Η πατρίδα μοιρασμένη για 44 χρόνια. Εμείς χωρισμένοι σε χίλια (εσωτερικά) κομμάτια. Τα εθνικιστικά-ακροδεξιά στοιχεία κερδίζουν έδαφος, με την Δημοκρατική Δεξιά, την Δημοκρατική Αριστερά και το Κέντρο να θεωρούν ότι «κτυπώντας» τα λεκτικά, έτσι κερδίζουν τον λαό και τα αποδυναμώνουν. Την ίδια ώρα, χωρίς να το παίρνουμε χαμπάρι, δίνουμε τροφή στην Τουρκία και «επιβεβαιώνουμε» τον διαχρονικό “ισχυρισμό” της, ότι «είμαστε εδώ για να προστατεύουμε τους Τουρκοκύπριους από εσάς».
Επειδή συχνά-πυκνά ακούμε την φράση: «Ακροδεξιά στοιχεία δεν θέλουν την (όποια) λύση με τους Τουρκοκύπριους», θα ήθελα να ρωτήσω τις «πολιτικές διάνοιες» που «συμβουλεύουν» και «συμβουλεύονται» (έψαξα να βρω σχετικά βιβλία επικοινωνίας αλλά δεν βρήκα!): Δηλαδή, η συντριπτική πλειοψηφία είναι ακροδεξιά στοιχεία και εθνικιστές;
Δηλαδή, η θέση «είμαι πρόσφυγας για 44 χρόνια, το 1974 ψάχναμε τους ανθρώπους μας, νιώθαμε, νιώθουμε και θα νιώθουμε ντροπή και αηδία για όσους πρόδωσαν την πατρίδα μας και αρνούμαστε να δεχτούμε την Τουρκία να πετάει επίσημα και με την βούλα πάνω από τα σπίτια μας που τα βλέπαμε να βομβαρδίζονται», είναι και αυτό ακροδεξιά θέση;
Πρόβλημα Ένα – Έλλειψη Κοινής Γραμμής
Η «αποσύνθεση» των κομματικών – πολιτικών χώρων και η έλλειψη κοινής γραμμής οδηγούν σε έξαρση του καταστροφικού εθνικισμού και την Τουρκία ολοένα και πιο βαθιά στην ΑΟΖ μας. Παράλληλα, οδηγούν τους ξένους όλο και πιο κοντά στο να δώσουν και επίσημα άλλοθι στην Τουρκία (την οποία ήδη απενεχοποίησαν από εισβολέα).
Πρόβλημα Δύο – Η σχέση Τουρκοκυπρίων και Τουρκίας
Αν κάποιος είχε την ευκαιρία να μιλήσει με Τουρκοκύπριους (όχι έποικους), θα είδε σίγουρα στα πρόσωπα τους την ίδια με μας αγωνία συμφιλίωσης. Με τις συζητήσεις όμως πάντα να σταματάνε σε ένα ερώτημα: «Με την Τουρκία τι γίνεται;»
Πριν 12-13 χρόνια, είχα μια προσωπική συνομιλία με τον Σερντάρ Ντεγκτάς. Μιλούσαμε για αρκετή ώρα. Βρήκαμε μάλιστα ότι το μέρος που γεννήθηκε ήταν κοντά σε σπίτι δικό μας. Όλα κυλούσαν καλά μέχρι που φτάσαμε ξανά στο ίδιο σημείο: «Τι σας αποτρέπει να απαλλαγείτε από την Τουρκία και να ζήσουμε ήσυχα; Εμείς με την Τουρκία έχουμε πρόβλημα, όχι μαζί σας». Η απάντηση του αναμενώμενη, ένα ποίημα που «έγραψε» ο πατέρας του Ραούφ, το «απαγγέλλουν» και θα συνεχίσουν να το απαγγέλλουν: «Η Τουρκία είναι εδώ για να μας προστατεύει από εσάς για να μην έχουμε τα ίδια με το 1963 και το 1974»!
Πρόβλημα Τρία: “ΜΜΕ”
Την ίδια στιγμή που το «ποίημα» βρίσκεται «επί σκηνής», βλέπεις κάποια δημοσιογραφικά παπαγαλάκια να καλλιεργούν σε καθημερινή βάση το αίσθημα του φόβου προς τους Τ/Κ. «Οι Ε/Κ έκαναν αυτό στους Τ/Κ», «οι Ε/Κ έκαναν εκείνο στους Τ/Κ». Δηλαδή, ακόμη και αυτοί που θέλουν την «όποια λύση», αυτοί οι μετρημένοι που εισηγήθηκαν το “γλωσσάρι” για να έρθουμε κοντά(;), οδηγούν τα πράγματα σε “διαχωρισμό”. Πιο βλάκας δεν γίνεται!
Εν κατακλείδι, καμμιά επιχείρηση (πατρίδα) δεν μπορεί να «συγχωνευτεί» αν δεν καταγραφούν και συμφωνηθούν ΠΡΩΤΑ οι κοινοί «ανταγωνιστές» (εχθροί) και μετά τα κοινά οφέλη (κέρδη). Καμιά στρατηγική δεν μπορεί να έχει αποτέλεσμα αν δεν προσδιορίζει τους κοινούς εχθρούς. Κατά τη δική μου εκτίμηση, όπως αναλύθηκε πιο πάνω, οι κοινοί εχθροί της Κύπρου είναι τρεις:
- Τα ακροδεξιά στοιχεία που «βολεύουν» την στρατηγική της Τουρκίας για διαιώνιση του φόβου των Τουρκοκυπρίων.
- Η ίδια η Τουρκία και η ανελέητη μανία της να επεκτείνεται.
- Τα όποια «ΜΜΕ» παίζουν τα δικά τους παιχνίδια (όπως π.χ. το «γλωσσάρι»;) και για δικούς τους λόγους που καθόλου δεν συνάδουν με το καλό των συμπατριωτών μας.
Μόνο η από κοινού συμφωνία των κοινών εχθρών μιας ενιαίας πατρίδας και η συμπαράταξη όλων των εμπλεκομένων μερών ενάντια σε Τουρκία, «Ε/Κ και Τ/Κ» ακροδεξιά στοιχεία, και τα (so called) “ΜΜΕ” μπορεί να ανοίξει παράθυρο ελπίδας για επίτευξη μιας υγιούς λύσης. Διαφορετικά, η πατρίδα δεν θα μπορέσει να αντέξει περισσότερο. Είτε (δυστυχώς) θα μοιραστεί επίσημα (ήδη μας το σφυρούν εδώ και καιρό), είτε θα ελέγχεται και με βούλα από την Τουρκία (και αυτό μας το σφυρούν). Πρέπει να καταλάβουμε κι εμείς και οι Τ/Κ ποια είναι τα πραγματικά προβλήματα. Πώς μπορούν οι συνομιλίες να έχουν αποτέλεσμα αν δεν συμφωνηθεί πρώτα «που» και «ποιοι» είναι το «πρόβλημα»;
Χλωμό μεν αλλά πάντα η ελπίδα (να ξυπνήσουν όσοι πρέπει) πεθαίνει τελευταία! Αλλιώς, δυστυχώς, ότι δεν λύνεται… κόβεται!
*Dr. Nicos Antoniades Adjunct Assistant Professor City University of New York (CUNY) / College of Staten Island (CSI) Political Marketing Consultant Editor ikypros.com and LA Voice
https://www.linkedin.com/in/nicolaosantoniades/
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.
Τι σκέφτεται ο Γκουτέρες για την Κύπρο: Κάποιοι επιμένουν για στρατηγική-ενδιάμεση συμφωνία