Από πατέρα σε γιό, από γιό σε εγγόνι και από το εγγόνι στον Τούρκο καταχτητή η γη μας;
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΓΚΟΥΜΑ
Ποιός ο σκοπός του αγώνα; Και σίγουρα δεν είναι ο πόνος που νιώθει ο καθένας. Μήτε η ελπίδα ή η προσδοκία για την μελλοντική λύση η ουσία του προβλήματος μας (στην Κύπρο).
Το πρόβλημα μας έγκειται στο γεγονός ότι η διακοπή της “συνέχειας” μας στην γή των πατέρων μας εγκυμονεί τον εγκλωβισμό μας σε μία ατέρμονη διαμάχη.
Κάποτε τα παιδιά μας μπορουν να κάνουν μία αθώα ερώτηση:
- “πατέρα εάν η γη απέναντι ήταν του παππού και του πρόπαππου και εάν θα ήταν και δική σου γιατί να μην ήταν και δική μου; “
Ποιά θα ήταν η απάντηση ότι αγωνιστήκαμε για απελευθέρωση; Πώς; Με το να αποδεκτούμε τα τετελεσμένα της εισβολής και με τον ισχυρισμό ότι οι Τουρκοκύπριοι και οι έποικοι θα είναι συμπολίτες σε ένα κοινό κράτος που επινόησαν κάποιοι, αποτέλεσμα βίας που συνεχίζει εδώ και δεκαετίες. Διότι οι συνεχείς απειλές και εκφοβισμοί τί άλλο είναι;
Ίσως ο πατέρας θα έπρεπε να λέει στον γιό: (εδώ αντιγράφω)
…” Γιατί δεν είσαι μονάχα σκλάβος. Ευτύς ώς γεννήθηκες, μία νέα πιθανότητα γεννήθηκε μαζι σου, ένας λεύτερος σκιρτημός τρικυμίζει την μεγάλη ζοφερή καρδιά του σογιού σου,…”
Ν. Καζαντζάκης…
