Το «ένα βήμα εμπρός, δυο πίσω» του Λένιν και το σενάριο των πρόωρων εκλογών το φθινόπωρο
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ
Διανύουμε μια παράξενη διαδρομή: ετοιμάζεται η χώρα για την τυπική ολοκλήρωση του Μνημονίου και την είσοδο στην νεα εποχή της «παρακολούθησης», η κυβέρνηση συνεδριάζει για να ετοιμάσει κατάλογο παροχών ανα υπουργείο και κορυφαίοι εκπρόσωποι των δανειστών προειδοποιούν και κτυπούν καμπανάκι.
Το ότι για μια ακομη φορά ο χειρότερος εχθρός μας αναδεικνύεται ο εαυτός μας, κάθε άλλο παρά μειώνει την επικινδυνότητα της παγίδας στην οποία κινδυνεύουμε να εγκλωβισθούμε ξανά.
Μια παγίδα που καθως είναι αδύνατον να υποστηρίξει κανείς ότι δεν την βλεπει μπροστα της η κυβερνηση, ίσως να υποκρύπτει κάτι διαφορετικό. Επειδη ακριβως την βλεπει ίσως γι αυτό προετοιμάζεται για την μεγαλη φυγή.
Κάθε κυβέρνηαη θα ηθελε να εξαντλεί την τετραετία και αν υπήρχε τρόπος να τις καθυστερεί και για μερικούς μηνες, ακόμη καλύτερα.
Όμως υπάρχει και το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Και αυτό το ένστικτο είναι που συγκρούεται αυτή την στιγμή με την έμφυτη τάση της (produce of Greece) Αριστεράς να μην έχει διάθεση να αφήσει την εξουσία, τωρα που την πηρε.
Όμως μην ξεχνάμε ότι η γενιά που μας κυβερνά μεγάλωσε με το γνωστό τσιτάτο «‘Ένα βημα εμπρός, δυο βήματα πίσω», χωρις να εχει χρειασθεί να φυλλομετρήσει το αφήγημα του Β.Ι. Λενιν.
Η χώρα από τις 20 Αυγούστου και μετα πλέει στις αδίστακτες θάλασσες των Αγορών, που ποτέ δεν χόρεψαν στο ρυθμό του νταουλιού.
Και μόνον η υποψία ότι πριν ακομη καλά καλά κλείσουν τα φώτα από τις πανηγυρικές τελετές στο Καστελοριζο, στην Πνύκα και όπου αλλού, θα ανοιξει το πουγκί η κυβερνηση για να μοιράσει παροχές, θα παραδώσει τα νταούλια στα χέρια των αγορών και εμεις θα αρχίσουμε ξανά τον χορό.
Οι περικοπές συντάξεων νομοθετήθηκαν, η κ. Λαγκαρντ εξηγεί ότι οι μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά δεν θα αναστραφούν, ο κ. Σεντενο θυμίζει ότι υπάρχουν υποχρεώσεις…
Η πραγματική μικροοικονομία της οικογένειας και της επιχείρησης, δεν καταλαβαίνει από τους διθυράμβους του Bloomberg ή της Namura.
Και τοτε «Τι να κάνουμε;» όπως αναρωτιόταν και ο σύντροφος Β.Ι. Λενιν;
Οι δυνατότητες για παροχές είναι ελάχιστες και πιθανον θα εξοργίσουν τους περισσότερους που θα αισθάνονται ότι αδικήθηκαν επειδή δεν πήραν βοήθημα η πήραν μικρότερο από τους υπολοίπους.
Αφήνοντας τον χρονο να κυλήσει προς το 2019, ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ θα εμφανισθούν τοτε να εχουν παραδώσει την πρωτοβουλια των κινήσεων στους ΑΝΕΛ και στον Πάνο Καμμένο που με αφορμή το Σκοπιανό θα παίζουν το παιγνίδι της ανατροπής της κυβέρνησης. Και άντε μετα να πας σε εκλογές.
Αντιθέτως το σενάριο αν προχρονολογηθεί εχει σοβαρές ελπίδες τουλάχιστον για μια αξιοπρεπή παρουσία στις εκλογές και υποθήκη για τις επόμενες.
Μετα τις φιέστες του Αυγούστου και τα «μπράβο» του Μοσκοβισι, του Γιουνκερ και προφανως του Σόιμπλε, καθως δικό του ηταν το πρόγραμμα την επιτυχία του οποίου θα εορτάσουμε, θα ερθει η ΔΕΘ δυο-τρεις εβδομάδες μετα. Εκει θα υπάρξουν οι εξαγγελίες για ολους και για ολα, σε πείσμα των ερωτήσεων για το που θα βρείτε τα λεφτά.
Το σποράκι της προσδοκίας θα εχει φυτευτεί βαθιά στο αυτί του κάθε ενδιαφερόμενου: συνταξιούχου, άνεργου, επιχειρηματία, υπαλλήλου, ελεύθερου επαγγελματία, ακομη και βιομηχάνου…
Μετα θα εφευρεθούν οι εσωτερικοί εχθροί που δεν αφήσαν την Συμφωνία των Πρεσπών να υλοποιηθεί, οι ξένοι παράγοντες που υπονόμευαν την κυβέρνηση (το σενάριο «Σχέδιο Πυθία» εξάλλου είναι για να ανεβαίνει ξανά και ξανά εστω και με διαφορετικό καστινγκ). Και τελικά θα παμε σε εκλογές…
Και το προεκλογικό ατού της κυβέρνησης, ειναι ότι αν χάσουμε δεν θα υλοποιηθούν οι δεσμευσεις μας για τα λεφτα που θα σας μοιράζαμε, δεν θα λυθεί το Σκοπιανο (λες και θα λύνονταν με την δεδομένη στάση του κ. Καμμένου), θα χαθούν και τα ελάχιστα κεκτημένα που διασώθηκαν, ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα μειώσει το κράτος που σημαίνει νεα απώλεια κεκτημένων.
Και τι κερδίζει: ποτέ δεν θα αποδειχθεί ότι ολες οι υποσχέσεις του Σεπτεμβρίου ηταν πέτσινες, το Σκοπιανο θα το φορτωθεί πλεον ο κ. Μητσοτάκης που είτε θα μείνει συνεπής στην στάση του, οπότε θα κερδίσει την στηριξη του Αντώνη Σαμαρά και του Αδωνι Γεωργιάδη, αλλα θα πρεπει να εξηγήσει την θεση του στην κ. Μερκελ, στον κ. Τραμπ και σε καμια τριανταριά ακομη ηγέτες. ‘Η θα στηρίξει την Συμφωνία με ότι θα σημάνει αυτό για την δικη του αξιοπιστία αλλα και για την ενότητα του κόμματος του. Ο κ. Μητσοτάκης θα πληρώνει όχι για την αθέτηση δικών του υποσχέσεων, αλλα επειδή θα θεωρείται υπεύθυνος για την μη υλοποίηση των εξαγγελιών που θα εχει μοιράσει εκ του ασφαλούς προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ.
Και ο ΣΥΡΙΖΑ με ηγέτη τον Αλ. Τσίπρα χωρις καμια αμφισβήτηση πλεον, θα μπορεί με ένα ισχυρό κόμμα από την αντιπολίτευση να στήνει την δικη του προοδευτική ατζέντα, κάνοντας κριτική στα μέτρα που ο ίδιος θα εχει ψηφίσει και θα υλοποιεί η κυβέρνηση της ΝΔ….
Δεν είναι κακο το σενάριο. Γιατι που ξέρεις, το ένα δύσκολο βημα πίσω, μπορει να φέρει και δυο και τρία βήματα μπροστα…
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.
O λαός πέρασε πόνο και τώρα μπορούμε πια να συζητάμε για τα θετικά, είπε ο Νίκος Παππάς