Ο τελευταίος γρίφος του Σκοπιανού: Τρία ονόματα στο τραπέζι, δύο εκδοχές, μια όμως η λύση…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Νίκου Μελέτη
Τελευταία προσπάθεια για να ευοδωθεί η διαδικασία των εντατικών και εξαντλητικών συνομιλιών του τελευταίου εξαμήνου ,θα καταβάλουν οι υπουργοί εξωτερικών Ελλαδας και ΠΓΔΜ Νίκος Κοτζιάς και Ντιμιτρόφ, την Δευτέρα στις Βρυξελλες, καθώς ο χρόνος πιέζει και ο κίνδυνος να χαθεί το μομέντουμ είναι πια ορατός.
Μετά και τις διήμερες συνομιλίες στην Νεα Υόρκη και ενώ εχει προηγηθεί η παρέμβαση της Ουάσιγκτον και του Βερολίνου οι κ. Κοτζιάς και Ντιμιτρόφ, θα πρέπει να βρουν την χρυσή τομή, που δεν μπορέσαν να βρουν πριν από αυτούς περισσοτεροι από δέκα πρωθυπουργοί, δεκαπέντε υπουργοί εξωτερικών και δυο μεσολαβητές του ΟΗΕ .
Οι κ. Κοτζιάς και Ντιμιτρόφ θα πρέπει να καταλήξουν στον χρυσό συνδυασμό της ονομασίας που θα μπορεί να γινει αποδεκτή από την Ελλαδα και συγχρόνως να μπορεί να γίνει αποδεκτή στα Σκοπια ως νέα Συνταγματική Ονομασια κατοχυρωμένη στο σύνταγμα που θα ισχύει και για διεθνή και για εσωτερική χρήση.
Το εγχείρημα δεν είναι καθόλου εύκολο, όπως αποδείχθηκε και με τα όσα συνέβησαν με την ονομασία «Μακεδονία του Ιλίντεν» καθώς κάθε ονομασία είτε με γεωγραφικό είτε με χρονικό η και με ιστορικό προσδιορισμό, έχει το δικό της βάρος με τα θετικά και αρνητικά της.
Σύμφωνα με πηγές που έχουν γνώση των συνομιλίων, στο τραπέζι πρακτικά έχουν μείνει τρεις ονομασίες μετά την απόρριψη από την Αθήνα της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας-Σκοπια» και την απροθυμία της σκοπιανής πλευράς να αποδεχθεί το «Μακεδονία του Βαρδάρη»: Νέα, Βόρεια και Άνω Μακεδονια, ήτοι Nova, Severna, Gorna.
Η Αθήνα μετα την απόρριψη δυο επιλογών (Μακεδονία του Ιλίντεν και Δημοκρατία της Μακεδονίας -Σκόπια) δεν εχει περιθώρια απόρριψης μιας ακόμη ονομασίας από αυτές που είναι στο τραπέζι. Συνεπώς θα πρέπει να συνεχίσει την διαπραγμάτευση επιδιώκοντας να πείσει τον κ. Ζαεφ να αποδεχθεί μία από τις τρεις αυτές ονομασίες ως συνταγματική ονομασία της χώρας του. Γιατί μόνο εφόσον γινει αποδεκτή ως Συνταγματική ονομασία μέσω και τη αναθεώρησης του συντάγματος, θα μπορεί η συμφωνία για erga omnes χρήση να λειτουργήσει στην πράξη και να εφαρμοσθεί.
Ο σκοπιανός πρωθυπουργός είναι προφανες ότι έχει σοβαρό πρόβλημα στο εσωτερικό της χώρας του, καθώς προς το παρόν οι μόνοι υποστηρικτές του είναι τα μεγάλα αλβανικά κόμματα. Αυτό «ενοχοποιεί» τις προσπάθειες επίλυσης της διαφοράς της ονομασίας καθώς εκλαμβάνονται ως μέρος «σχεδίου υπονόμευσης της μακεδονικής ταυτότητας».
Αλλά και στην Αθήνα το πολιτικό περιβάλλον είναι αρνητικό για την επίτευξη ενός συμβιβασμού. Πολύ περισσότερο μάλιστα εάν δεν πρόκειται περί μιας καθαρής λύσης, που δεν θα αφήνει ανοικτούς λογαριασμούς για το μέλλον.
Καθώς και οι δυο πλευρές θέλουν τη λύση ή τουλάχιστον κανείς δεν θέλει να φορτωθεί την ευθύνη ενός αδιέξοδου, στις Βρυξέλλες θα εξαντληθεί κάθε δυνατότητα που υπάρχει για την επίτευξη συμφωνίας.
Ο μεγάλος κίνδυνος για την Αθηνα, δεν είναι φυσικά η συζήτηση και αναζήτηση μιας σύνθετης ονομασίας, αλλά η αποφυγή των παγίδων που στήνονται ώστε προκειμένου να βρεθεί λύση, αυτή να στηριχθεί σε «χαλάρωμα» των ελληνικών κόκκινων γραμμών και αποδοχή του τρόπου που η σκοπιανή πλευρά αντιλαμβάνεται την Λύση: με την αναγνώριση πρακτικά της Διπλής ονομασίας.
Αυτή η πραγματικότητα όμως είναι που επιβάλλει στην ελληνική κυβενρηση τις κόκκινες γραμμές τις οποίες παρά την ερμηνεία δηλώσεων είτε του πρωθυπουργού είτε του ΥΠΕΞ, δεν μπορεί να υπερβεί κανείς.
Και αυτό θα φανεί την Δευτέρα στις Βρυξέλλες.
Η λύση του Σκοπιανού πάει …Βρυξέλλες: Κοντά (και μακριά) από την τελική συμφωνία