Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
“Η ΕΕ και τα κράτη μέλη της θα συνεχίσουν να σέβονται τη διεθνή συναίνεση για την Ιερουσαλήμ, που ενσωματώνεται μεταξύ άλλων στο UNSCR478 (Ψήφισμα Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ), συμπεριλαμβανομένου της τοποθεσίας των διπλωματικών εκπροσωπήσεων τους, μέχρι την επίλυση του τελικού στάτους της Ιερουσαλήμ”.
Και εγώ σεμνά και ταπεινά ερωτώ. Αλήθεια;
Με την οδηγία αυτή το καθεστώς των χρυσοκάνθαρων των Βρυξελλών, στην ουσία απαγορεύει στα κράτη μέλη, να αναγνωρίσουν την Ιερουσαλήμ, ως πρωτεύουσα του Ισραήλ, να παραβρεθούν και στη σημερινή επίσημη τελετή των εγκαινίων της Αμερικανικής Πρεσβείας εκεί και στην ουσία στηλιτεύει την απόφαση του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τράμπ και των ΗΠΑ, να αναγνωρίσουν την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα και να μεταφέρουν την πρεσβεία τους από το Τέλ Αβίβ εκεί.
Ευτυχώς, απάντηση σε αυτή τη νέα προκλητική οδηγία των Βρυξελλών, έδωσαν με ηχηρό τρόπο τέσσερεις χώρες μέλη, η Αυστρία, η Τσεχία, η Ρουμανία, και η Ουγγαρία, οι οποίες θα συμμετέχουν στην τελετή των επίσημων εγκαινίων της Αμερικανικής Πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ.
Η απόφασή τους αυτή ήλθε μετά την κίνηση της Ουγγαρίας, και της Τσεχίας, μέλη του γκρουπ του Βιζεγκράντ (Visegrad group), μιας ομάδας συντηρητικών, υπέρ της εθνικής κυριαρχίας, χωρών μέσα στην ΕΕ, αλλά και της Ρουμανίας, να μπλοκάρουν την κοινή δήλωση της ΕΕ, περί καταδίκης της απόφασης του Προέδρου Τράμπ, να μεταφέρει την αμερικανική πρεσβεία, στην πρωτεύουσα του Ισραήλ, Ιερουσαλήμ.
Της προσπάθειας για την κοινή δήλωση η οποία είχε ως στόχο να ντροπιάσει και να απομονώσει, σε αυτό το θέμα, την κυβέρνηση Τράμπ σε διεθνές επίπεδο, ηγήθηκε ο Προέδρος της Γαλλίας, Εμμανουέλ Μακρόν. Λες και δίνει κανείς σημασία σε θέματα εθνικής ασφάλειας και διεθνούς πολιτικής στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η υπόθεση αυτή είναι εξαιρετικά γελοία, εάν καθίσει κανείς να αναλογιστεί ότι μόλις πριν τρείς περίπου εβδομάδες ο Πρόεδρος της Γαλλίας, βρέθηκε στο Λευκό Οίκο, διεκδικώντας το ρόλο της γέφυρας της “Ενωμένης” Ευρώπης με τον Πρόεδρο Τράμπ και την κυβέρνησή του. Πολύ καλά του έκανε ο Πρόεδρος Τράμπ, και τον είχε επί τρείς ημέρες στην Ουάσιγκτον να τρέχει από πίσω του, πιστεύοντας ότι θα πάρει αίγλη του ηγέτη του αντίπαλου δέους απέναντι στον Πρόεδρο των ΗΠΑ.
Αλήθεια τι έχει κερδίσει η Γαλλία και η ΕΕ, από τη στήριξη που δίνει σε τρομοκράτες και υποστηρικτές της τρομοκρατίας κόντρα στη στήριξη του μόνου καθαρού συμμάχου της Δύσης, και της μόνης πραγματικής δημοκρατίας στη Μέση Ανατολή, που είναι το κράτος του Ισραήλ. Μάλλον δεν έχει αγγίξει καθόλου τον Πρόεδρο της Γαλλίας και τους χρυσοκάνθαρους άχρηστους της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών, το βαρύ τίμημα που έχει πληρώσει σε αίμα και ανθρώπινες ζωές η Γαλλία και η Ευρώπη, από αυτούς που τόσο απλόχερα δίνει τη στήριξή της. Ακόμα δεν έχει στεγνώσει το αίμα των νέων θυμάτων του τρομοκράτη που μέσα στο κέντρο της πρωτεύουσας της Γαλλίας, Παρίσι, άρχισε να σφάζει αλύπητα φωνάζοντας ο “Αλάχ είναι μεγάλος”.
Αλλά, σύμφωνα με τη λογική του Μακρόν, της Μέρκελ, της Μογκερίνι, του Γιούνκερ και του Τούσκ, δεν φταίει αυτός και οι τρομοκράτες που υποστήριξαν και πότισαν αυτόν και χιλιάδες άλλους με μίσος, διασύροντας και καταστρατηγώντας μια ειρηνική θρησκεία όπως είναι το Ισλάμ. Φταίνε το Ισραήλ, και οι Ηνωμένες Πολιτείες, που αναγνωρίζουν μια ιστορική αλήθεια στην περίπτωση της Ιερουσαλήμ.
Και βέβαια, ο Πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, Βίκτωρ Ορμπάν, που είναι υπέρ της προάσπισης του εθνικού συμφέροντος και της εθνικής κυριαρχίας της χώρας του, μαζί με τις ηγεσίες των τριών άλλων ευρωπαϊκών χωρών είναι ακροδεξιός, ρατσιστής και φασίστας. Ενώ εάν ήταν με το Σόρος, τη στρεβλή παγκοσμιοποίηση, της Χαμάς, και λοιπούς τρομοκράτες, θα ήταν ηγέτης ευρωπαϊκών προδιαγραφών.
Το Ισραήλ και ο Πρωθυπουργός του, είναι καλοί όταν τρέχουμε από πίσω τους, Ελλάδα και Κύπρος, σε τριμερείς δήθεν στρατηγικού επιπέδου συναντήσεις, αλλά κακά παιδιά, όταν πρόκειται να τους στηρίζουμε σε ένα μείζον για τα εθνικά τους συμφέροντα θέμα. Άλλωστε έχουμε κερδίσει τόσα πολλά από τους φίλους μας του Παλαιστινίους και τους λοιπούς συγγενείς.
Έχουμε δίκιο να ζητάμε από τις ΗΠΑ να μας στηρίξει έναντι των απειλών των εθνικών μας συμφερόντων, της εθνικής κυριαρχίας και εδαφικής μας ακεραιότητας, έναντι του Σουλτάνου της Τουρκίας, Ερντογάν, αλλά δεν έχουμε κανένα ενδοιασμό να συνταχθούμε μαζί του στο φτύσιμο των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Και σε αυτό η μπάλα παίρνει και την Κύπρο.
Όσο πιο γρήγορα, όσο πιο ωμά και ειλικρινά αρχίσουμε να μιλάμε εναντίον αυτής της φάρσας και υπέρ μιας πραγματικά ενωμένης – δυτικού προσανατολισμού, Ευρώπης, τόσο το καλύτερο.
*Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, μέλος του The International Institute of Strategic Studies, και διετέλεσε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, το Στέητ Ντιπάρτμεντ, και το Πεντάγωνο, στην Ουάσιγκτον.
Πονάει, αλλά μήπως ήρθε η ώρα να παραδεχθούν κάποιοι ότι ο Ντ. Τράμπ είναι καλός Πρόεδρος
Γιατί χαίρεται και χαμογελά ο Νετανιάχου; Ο East Med και τα οφέλη για την Ελλάδα και την Κύπρο