Το ξεκαθάρισμα στο ΔΗΚΟ που άργησε πολύ: Η υπόγεια πολεμική των διαφωνούντων

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο υποψήφιος Δημαρχος Πάφου ξεκίνησε την εκστρατεία του με επίκεντρο τον άνθρωπο: “Πάμε δυνατά για την αλλαγή”, υποσχέθηκε ο Εύρος Λοϊζίδης

Προβάδισμα με βραχεία κεφαλή του ΔΗΣΥ έναντι του ΑΚΕΛ για τις ευρωεκλογές: Δημοσκόπηση για τις εκλογές της 9ης Ιουνίου στην Κύπρο, ποιοι υποψήφιοι προηγούνται

Η «λύση», μέσω του φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν, θα ήταν η διάλυση, υπογραμμίζει η ΕΔΕΚ: Η «χαμένη ευκαιρία» θα ήταν μία χαμένη πατρίδα, ορθώς τονίζουν οι Σοσιαλιστές…

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Βιώνουμε ήδη το τρίτο ημίχρονο των προεδρικών εκλογών. Από την μια οι νικητές, στο κυβερνητικό στρατόπεδο, άρχισαν τις συζητήσεις για τη σύνθεση του υπουργικού. ΑΚΕΛ και ΕΔΕΚ τσακώνονται για το δεύτερο γύρο και ποιο από τα δυο κόμματα συνέβαλε ή όχι στην επανεκλογή Αναστασιάδη.

Το ΔΗΚΟ εισήλθε σε μια πορεία εσωστρέφειας και μέσα από τις διαγραφές φαντάζει ορατό το ενδεχόμενο διάσπασης.

Σε σχέση με την κατάσταση στο ΔΗΚΟ, είναι προφανές πως προκύπτουν δυο ζητήματα. Σε ό,τι αφορά την ηγεσία, είναι σαφές ότι βιάστηκε να ξεκαθαρίσει εσωκομματικά το πεδίο και να θέσει εκτός κόμματος τους διαφωνούντες. Πριν ακόμα καλά-καλά προβεί σε μια συνολική αποτίμηση του αποτελέσματος των προεδρικών εκλογών, η ηγεσία προχωρεί σε συνοπτικές διαδικασίες στη διαγραφή όσων αντιστρατεύτηκαν την υποψηφιότητα Νικόλα Παπαδόπουλου και στήριξαν άλλες επιλογές. Εάν η ηγεσία του ΔΗΚΟ κρίνεται σε αυτή τη φάση είναι για τη διαδικασία που υιοθέτησε και το χρόνο που αποφάσισε να προχωρήσει στις διαγραφές. Η ήττα δεν μπορεί να κρυφτεί με τις διαγραφές. Πρέπει το θέμα να απασχολήσει τόσο εσωκομματικά όσο και με δημόσια συζήτηση στην κοινωνία. Τι έφταιξε και η υποψηφιότητα, η συνεργασία του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου ηττήθηκε; Ποιος ή ποιοί έχουν την ευθύνη για την ήττα; Αυτά θα πρέπει να συζητηθούν.

Την ίδια ώρα, είναι σαφές πως όσα στελέχη επέλεξαν άλλο υποψήφιο ( πρώτο γύρο Μαλά και στο δεύτερο Αναστασιάδη), εάν ήταν δεοντολογικά και πολιτικά σωστοί θα έπρεπε να είχαν αποχωρήσει προ πολλού. Στην πολιτική υπάρχουν κανόνες δεοντολογίας και ηθικής, που λογικά θα πρέπει να ακολουθούνται. Η καλύτερη και πιο αξιοπρεπής οδός γι αυτούς, είναι η εθελούσια αποχώρηση. Πώς μπορεί κάποιος να διαφωνεί, να κάνει άλλες επιλογές και να παραμένει στο κόμμα;

• Το θέμα είναι εσωτερικό, του ΔΗΚΟ, πλην όμως ενδιαφέρει και την κοινωνία καθώς βρίσκονται τα ζητήματα αυτά, εκ των πραγμάτων, στη δημόσια σφαίρα. Την ίδια ώρα, θα πρέπει να απασχολήσει και ευρύτερα ο λεγόμενος ενδιάμεσος χώρος, ο οποίος μετά τις εκλογές επέστρεψε σε λογικές μικρομάγαζων. Υπάρχει προοπτική ή οι συνεργασίες είναι ευκαιριακές; Αυτό το απάντησε εν μέρει και η κοινωνία στις εκλογές. Αυτό, όμως, δεν οδηγεί σε τελικά συμπεράσματα.