Νικήτας Μυλόπουλος: “Ένα Μέγαρο Μουσικής που να αφορά τους πολίτες της Αθήνας”
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Σε μία συγκυρία οριακή για τη χώρα, οικονομικά και κοινωνικά, μέσα σε μία κρίση υπαρκτή και γενικευμένη, που χρησιμοποιήθηκε όμως ταυτόχρονα ως άλλοθι, πολλαπλώς, με σαφές ταξικό, ιδεολογικό και αισθητικό πρόσημο, ο Πολιτισμός δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση.
Είναι γνωστό ότι σε τέτοιους καιρούς προσδίδεται στον Πολιτισμό ο ρόλος της αποσύνδεσης του πολίτη από τα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα και, κυρίως, από την πνευματική παραγωγή. Ο Πολιτισμός και οι θεσμοί του χρησιμοποιούνται, με όχημα τη λεγόμενη μαζική κουλτούρα, για την αναπαραγωγή συγκεκριμένων στερεότυπων, παθητικότητας και αλλοτρίωσης. Αυτό φιλοδοξούμε να αλλάξουμε.
Στη Θεσσαλονίκη, αλλά και ευρύτερα τη Βόρεια Ελλάδα, η χάραξη μίας νέας πολιτιστικής πολιτικής περνάει μέσα από την αλλαγή παραδείγματος στη διαχείριση των δημόσιων πολιτιστικών φορέων της (ΚΘΒΕ, Μέγαρο Μουσικής, Ωδείο, Μουσεία κλπ). Καθώς είναι χαρακτηριστική η απουσία ιδιωτικών Ιδρυμάτων και φορέων πολιτισμού, σε αντίθεση με την Αθήνα (Νιάρχειο, Ωνάσειο κλπ), το κράτος αναδεικνύεται εδώ εκ των πραγμάτων σε κυρίαρχο παίκτη. Αυτό, σε συνδυασμό με την ιδιαίτερη σφοδρότητα που η κρίση έπληξε τον συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο, καθιστούν τον ρόλο των δημόσιων φορέων πολιτισμού εξαιρετικά σημαντικό, έως και πρωτεύοντα, για την κοινωνική συνοχή και τον πολιτισμό στην ευρύτερη περιοχή. Εάν μάλιστα τα εξειδικευμένα σχέδια για την πολιτική των θεσμών αυτών συνδυαστούν και ενταχθούν σε ένα ευρύτερο στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης, τότε ενδέχεται να δούμε τον Πολιτισμό, στη θεσμική του τουλάχιστον μορφή, να μετατρέπεται από φτωχός συγγενής σε ισότιμο εταίρο, διατηρώντας φυσικά τη σχετική του αυτονομία. Είναι λοιπόν αναγκαίο να ανοίξει άμεσα μία ευρεία δημόσια συζήτηση για τον νέο ρόλο που καλούνται να διαδραματίσουν οι πολιτιστικοί φορείς της πόλης στη συγκυρία.
Σε αυτήν την κατεύθυνση, το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης συμβάλλει προτείνοντας στην τοπική, και όχι μόνο, κοινωνία, μία νέα διαλεκτική σχέση του Οργανισμού με τους πολίτες. Μέσα σε δύο χρόνια ζωής του παρόντος ΔΣ, εν μέσω δυσχερειών που εμποδίζουν την όποια απόπειρα εκσυγχρονισμού και ανάπτυξης (προβλήματα στις κτηριακές υποδομές, τον ακριβό μηχανολογικό εξοπλισμό, υποστελέχωση, οικονομική στενότητα κλπ), το Μέγαρο Μουσικής προχώρησε στην παραγωγή επιτυχημένων και υψηλής αισθητικής καλλιτεχνικών δρώμενων, με σημαντική αύξηση των δικών του παραγωγών, ανέβασε τον ποιοτικό πήχη στις παραγωγές που φιλοξένησε, έγινε κέντρο διεθνών πολιτικών εξελίξεων, υποδέχθηκε διεθνή και εθνικά συνέδρια, παρενέβη σε κοινωνικο-πολιτικά ζητήματα αιχμής, επεκτάθηκε σε δράσεις κοινωνικής αλληλεγγύης, εισήγαγε καινοτόμα μουσικο-εκπαιδευτικά προγράμματα, συνομίλησε με την πόλη και την ιστορία της. Όλα αυτά, διευρύνοντας το κοινό του με μία νέα πολιτική εισιτηρίων, ανοίγοντας τις πόρτες του σε ευαίσθητα κοινωνικά στρώματα, ανοίγοντας τους υπαίθριους χώρους του σε θερινές βραδιές ποιοτικής μουσικής με ελεύθερη είσοδο.
Το ταξίδι συνεχίζεται με το στοίχημα να παραμένει ανοιχτό. Σε πείσμα των καιρών και της κρίσης, ή, ίσως και εξαιτίας της: προγραμματίζουμε την περαιτέρω ενίσχυση του καλλιτεχνικού προγράμματος με μία επιθετική πολιτική συνεργειών και συμπράξεων με όλους του σχετικούς φορείς, δρομολογούμε τη δαιδαλώδη διαδικασία διαμόρφωσης του περιβάλλοντα χώρου, ώστε να συνδεθεί χωρίς εμπόδια το Μέγαρο με το παραλιακό μέτωπο και να γίνει πιο φιλική η πρόσβαση των πολιτών, αναμορφώνουμε τον εξοπλισμό και τα κτήρια, προσδίδοντας ειδικά στο δεύτερο κτήριο (Μ2) μία νέα, πιο νεανική και εναλλακτική ταυτότητα, εκπονούμε εξειδικευμένο σχέδιο ανάπτυξης, ώστε να εξασφαλιστεί με πρόγραμμα και όραμα η βιώσιμη λειτουργία ως το 2025, σχεδιάζουμε νέους καινοτόμους καλλιτεχνικούς θεσμούς που να ριζώσουν και να επικοινωνήσουν με τα σύγχρονα ρεύματα στην πόλη.
Στη συζήτηση που προτείνουμε, το Μέγαρο θα είναι παρόν έχοντας μπει πλέον σε μία νέα εποχή διαφάνειας, εκσυγχρονισμού και εξωστρέφειας. Θα είναι παρόν, ως υπόδειγμα ενός οργανισμού που μετατρέπεται σταδιακά από κοινωνικά ουδέτερος και ψυχολογικά απόμακρος για τον πολύ κόσμο, σε έναν σύγχρονο πολιτιστικό θεσμό, ανοιχτό στην κοινωνία, με ενεργό ρόλο στην τρέχουσα καλλιτεχνική παραγωγή και στη δημιουργική εκπαίδευση. Ένα Μέγαρο Μουσικής που να νιώθουν οι πολίτες ότι τους αφορά.
- Του Νικήτα Μυλόπουλου Προέδρου του ΔΣ του ΟΜΜΘ