Ο Αχμέτ και η Χάγια από τη Συρία ανέσυραν ασπρόμαυρες μνήμες από τη δική μας τραγωδία
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Πανίκου Παναγιώτου
Όσο κι αν προσπαθούμε να περιγράψουμε και να κατανοήσουμε ένα συναίσθημα, αν δεν το βιώσουμε παραμένει μακρινό. Κάπως έτσι ένιωσαν όσοι παρέστησαν σε εκδήλωση στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης για να υποστηριχθούν πρόσφυγες από τη Συρία.
Άτομα κάθε εθνικής, θρησκευτικής, ταξικής και σεξουαλικής ταυτότητας έγιναν μάρτυρες ιστοριών που ζωντάνεψαν τη φρίκη του πολέμου. Τα όσα άκουσαν από πρόσφυγες και τα όσα παρακολούθησαν μέσα από ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ έμοιαζαν ως εφιάλτης ονείρων και όχι ως πραγματικό γεγονός της εποχής μας.
Από τις 15 Μαρτίου 2011, που ξέσπασε ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία, εκτιμάται ότι περισσότερα από 14 εκατομμύρια άτομα εγκατέλειψαν τα σπίτια τους, ενώ 5 και πλέον εκατομμύρια κατέφυγαν σε άλλες χώρες.
Ο Αχμέτ επέζησε της καταστροφής στο Χαλέπι, αλλά έχασε όλη την οικογένειά του. Στο ερώτημα πού βρίσκει τη δύναμη να αντέχει ακόμη, στάθηκε σιωπηλός για μερικά λεπτά και είπε: «Στην άλλη πλευρά των ανθρώπων που κρύβει αγάπη, αλληλεγγύη και δικαιοσύνη».
Στο πρόσωπό του ήταν χαραγμένη η ταλαιπωρία και η θλίψη. Ήθελε όμως να δείξει ότι δεν προέχει η λύπηση, αλλά η δύναμη για να δοθεί τέλος στο δράμα της πατρίδας του.
Η Χάγια δεν επέζησε μόνο από τους βομβαρδισμούς, αλλά και από ναυάγιο όταν το πλοιάριο, που μετέφερε εκατοντάδες πρόσφυγες, αναποδογυρίστηκε στη Μεσόγειο, μερικά χιλιόμετρα από τις ακτές της Μάλτας. Για μεγάλο χρονικό διάστημα έζησε σε στρατόπεδο προσφύγων.
Όλες οι αφηγήσεις περιλάμβαναν σκηνές τρόμου σε καταστραμμένες γειτονιές, εικόνες με πτώματα διάσπαρτα στους δρόμους, μερόνυχτα μέσα στα χαλάσματα και το σκοτάδι, καραβάνια ξεριζωμένων, καθώς και αδίστακτους λαθρέμπορους σε Τουρκία, Λιβύη και Τυνησία, πνιγμούς στη θάλασσα και θανάτους αγαπημένων προσώπων.
Στην ίδια συγκέντρωση ακούστηκαν φωνές για την ανάγκη να ενισχυθούν απόψεις και πολιτικές ενάντια σε ανεγέρσεις τειχών και απαγορεύσεις εισόδου στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Άνθρωποι της ίδιας πόλης, με εντελώς διαφορετικές εμπειρίες και προελεύσεις, έδειξαν με την παρουσία και τον λόγο τους τη μόνιμη ύπαρξη δύο Κόσμων: του πολέμου και της ειρήνης, της αποδοχής της διαφορετικότητας και του ρατσισμού, της ανθρωπιάς και του μίσους, της προσφοράς και του κυνισμού.
Από τη μια, είναι όσοι αγωνιούν και πασχίζουν για τη ζωή και τον πλανήτη μας και από την άλλη, όσοι κάνουν τις ανθρώπινες ψυχές πραμάτειες στις διεθνείς αγορές.
Επιπλέον, οι λέξεις του Αχμέτ και της Χάγια ανέσυραν ασπρόμαυρες μνήμες από τη δική μας τραγωδία.
Κύπρος – Συρία: Ένας ατέλειωτος πόνος, ανάμεσα σε μια πανέμορφη θάλασσα.