“Πυροβόλησε” τα πόδια του: Έχασε και το όποιο δίκιο απέκτησε μετά το φιάσκο του Κραν Μοντανά
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Ειλικρινά δεν γνωρίζω ποια ήταν αυτή η «δύναμη» που ώθησε τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας να μοιραστεί με τους σκληρούς της «όποιας λύσης» απόρρητα έγγραφα του κυπριακού κράτους.
Ούτε ξέρω ποιος σύμβουλος ή σύμβουλοι τον έπεισαν να προχωρήσει σε αυτή την μη παραδεκτή πράξη, η οποία δεν είναι νόμιμη και τον μειώνει στα μάτια του κυπριακού λαού, ενώ δίνει και όπλα στην κατοχική δύναμη να τον κατηγορήσει στη διεθνή κοινότητα ότι πρωτίστως ενδιαφέρεται για την επανεκλογή του και μόνο, και όχι για την πολυπόθητη επανένωση της Κύπρου.
Ότι και να συνέβη, προσέφερε κάκιστη υπηρεσία στους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας και έχασε όποιο δίκιο απέκτησε μετά το φιάσκο του Κραν Μοντανά, που προκάλεσε μόνο η Τουρκία. Διότι σύμφωνα και με την ομολογία του ανεκδιήγητου Έσπεν Μπαρθ Άιντε στον γενικό γραμματέα του ΑΚΕΛ:
- Ο μονίμως «κακός» υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, δεν εμπόδισε τη λύση επιμένοντας ορθώς στην κατάργηση των αναχρονιστικών εγγυήσεων και των επεμβατικών και επεκτατικών «δικαιωμάτων» της Τουρκίας και στην αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων.
- Επίσης, και παρά τις εμπρηστικές παρεμβάσεις του Νορβηγού πρώην διπλωμάτη, η πλειοψηφία στο εσωτερικό και το εξωτερικό, γνωρίζει ότι ο κ. Αναστασιάδης προσπάθησε όσο μπορούσε, διέλυσε τις «κόκκινες γραμμές» του και προχώρησε σε οδυνηρές υποχωρήσεις για να ανοίξει το δρόμο στη λύση του Κυπριακού και στον τερματισμό του αναγκαστικού διαχωρισμού της Κύπρου, που συνεχίζεται με τη δύναμη των όπλων του Αττίλα.
Γιατί λοιπόν θέλησε να πείσει τους περίεργους οπαδούς της «όποιας λύσης» που αποτελούν την ισχνή μειοψηφία του λαού; Η δήλωσή του δεν έπεισε κανένα…
Οι κατηγορίες είναι πολλές και αξίζουν ανάλυσης, αν και το κακό για τον Κύπριο Πρόεδρο έγινε. Απαξίωσε ο ίδιος τον εαυτό του, και έδωσε το δικαίωμα σε αυτούς τους περίεργους να υποστηρίζουν ότι οι ισχυρισμοί πως σταμάτησε τη λύση είναι ορθοί. Βεβαίως δεν είναι, διότι στην Ελβετία έδειξε στην πράξη τη βούλησή του να δώσει τη μάχη στην οποία πίστευε μέχρι το τέλος. Και όπως έχω τονίσει ξανά, αν οι Τούρκοι δεν ήταν μπουνταλάδες και βλάκες και εάν δεν απαιτούσαν και άλλες υποχωρήσεις, ίσως τώρα να συζητούσαμε για τα δημοψηφίσματα, όπου οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι θα καλούνταν να υποστηρίξουν μία ερμαφρόδιτη «διευθέτηση» που πρόσφερε τη νομιμοποίηση στον Τούρκο κατακτητή.
Έχω καταγράψει τις κατηγορίες και έχοντας όλη την καλή διάθεση δεν μπόρεσα να αντιληφθώ τι σκεφτόταν ο «σοφός» ανεγκέφαλος που παρέσυρε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας σε τούτη την απέραντη βλακεία. Η λογική πίσω από το εγχείρημα είναι επίσης βλακώδης. Ο κ. Αναστασιάδης και οι σύμβουλοι του θεώρησαν ότι με την κίνηση του στο Κραν Μοντανά, που αποτελούσε ένα πανέξυπνο σχέδιο εκπορευόμενο από την Αθήνα, που αποδέχθηκε ο πρόεδρος της Κύπρου, είχαν εξασφαλίσει εσαεί την υποστήριξη του «εθνικόφρονος» κομματιού του ΔΗΣΥ, που αποτελεί την πλειοψηφία στο δεξιό κόμμα, του οποίου ηγείται ο Αβέρωφ Νεοφύτου, ο οποίος μετά την κατάρρευση των διαπραγματεύσεων στην Ελβετία έχασε την μιλιά του. Απουσιάζει ο λόγος του και η υποστήριξή του προς τον κ. Αναστασιάδη. Δεν γνωρίζω τους λόγους, αλλά είναι άβυσσος η ψυχή του Πάφιου πολιτικού.
Εξασφαλίζοντας, λοιπόν, την υποστήριξη των «εθνικοφρόνων» οι προεδρικοί σύμβουλοι ένιωσαν ότι έχαναν την ισχνή μειοψηφία των οπαδών της «όποιας λύσης». Μία μειοψηφία που ξεκινά από τους λεγόμενους «πολίτες του κόσμου», που δεν έχουν πατρίδα, και φτάνει μέχρι την παλιά ηγεσία και φρουρά των «εθνικοφρόνων», οι οποίοι απλά υλοποιούν τα «ανοικτά γραμμάτια» του 1974. Δυστυχώς. Δεν εμφανίστηκαν οι τύποι αυτοί και στις πλατφόρμες του 2004, υποστηρίζοντας την φιλοτουρκική λύση; Βεβαίως εμφανίστηκαν και μάλιστα με θρασύτητα.
Οπότε, ο κ. Αναστασιάδης πίστεψε πως είχε και τα δύο «τρυγόνια» στην τσέπη του. Μέγα λάθος και παιδαριώδης ο υπολογισμός που έκαναν οι κακοί σύμβουλοί του, οι οποίοι τον παρέσυραν στην πιο λανθασμένη κίνηση που θα μπορούσε να κάνει πολιτικός άνδρας σε παγκόσμιο επίπεδο.
- Πρώτον, χρησιμοποίησε με μη νόμιμο τρόπο απόρρητα έγγραφα, τα οποία έχει ορκιστεί να φυλάει σαν κόρη οφθαλμού.
Δεύτερον, χρησιμοποίησε την εθνική υπόθεση για μικροπολιτικούς και μικροκομματικούς λόγους.
Τρίτον, ενώ είχε «ξεσκίσει» την τουρκική προπαγάνδα μετά το Κραν Μοντανά, έδωσε διπλωματικά όπλα στους εχθρούς της πατρίδας. Και έδωσε το δικαίωμα στον ηγέτη των Κυπρίων κομμουνιστών να επαίρεται ότι «είχε δίκιο». Βεβαίως, δεν είχε και έσφαλλε τραγικά όταν αποδέχθηκε την τουρκική προπαγάνδα η οποία έλεγε πως χάθηκε η ευκαιρία της επανένωσης επειδή ο κ. Αναστασιάδης δεν πρόσφερε περισσότερα στον κατακτητή.
Τέταρτον, άφησε άναυδη την Αθήνα, που τον στήριξε με πάθος και μανία, όταν στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών συνειδητοποίησαν ότι δεν είχαν την παραμικρή γνώση για το περιεχόμενο της επιστολής του κ. Αναστασιάδη στους οπαδούς της «όποιας λύσης».
Θα μπορούσα να παραθέσω 100 άλλους λόγους, που αποδεικνύουν ότι ο Πρόεδρος της Κύπρου έσφαλλε οικτρά. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να το πράξω.
Στην αμερικανική πολιτική σκηνή χρησιμοποιείται σε τέτοιες περιπτώσεις η φράση ότι «ο τάδε πολιτικός πυροβόλησε τα πόδια του». Στην περίπτωση του κ. Αναστασιάδη συνέβη κάτι χειρότερο: Έβαλε την κάννη του όπλου στον κρόταφο του και πυροβόλησε.
Στην ιστορία αυτή υπάρχει και η δημοσιογραφική πτυχή της υπόθεσης. Ο συνάδελφος Διονύσης Διονυσίου, επέλεξε να δημοσιοποιήσει την προεδρική κίνηση και να μην αποκαλύψει το περιεχόμενο των απόρρητων εγγράφων. Δεν θα τον κρίνω διότι δεν παρανόμησε. Δεν γνωρίζω τι θα έκανα στη θέση του. Ίσως και να επέλεγα να ενημερώσω τους αναγνώστες. Ίσως και να επέλεγα τη σιωπή και να μην εκδήλωνα την απογοήτευση μου για την προεδρική κίνηση. Ο καλός συνάδελφος θεωρείται ο «θεωρητικός» της «λύσης πάση θυσία» και μερικοί υποστήριξαν ότι έστειλε μία «τροχιοδεικτική» προειδοποίηση στον κ. Αναστασιάδη, ότι όσοι απαιτούν λύση και με άλλες υποχωρήσεις δεν είναι δεδομένοι.
Ότι και να είχε στο μυαλό του είναι προσωπική του υπόθεση. Όμως, εάν όντως έστειλε μήνυμα «επανάστασης» στον πρόεδρο της Κύπρου, θα του έλεγα ότι ξεπέρασε τη δημοσιογραφική του ιδιότητα. Την ίδια στιγμή αναγνωρίζω ότι τα αισθήματα των μεν και των δε είναι ισχυρά, και ότι η δημοσιογραφία στο νησί μας είναι στρατευμένη. Με την παραδοχή αυτή, αναγνωρίζω και το δικαίωμα ο καθένας από εμάς να έχει άποψη έστω και αν διαφωνούμε ισχυρά μεταξύ μας…
- ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Στην ανατολική Μεσόγειο παίζεται ένα «θανατηφόρο» παιγνίδι επιρροής και επιβολής των μικρών υπερδυνάμεων της περιοχής. Πρωταγωνιστικό αλλά ακραία αρνητικό ρόλο παίζει ο ηγέτης της κατοχικής δύναμης Ταγίπ Ερντογάν. Χάνει σε όλα τα επίπεδα και το γεγονός αυτό τον καθιστά επικίνδυνο.
Η Κύπρος είναι μικρή αλλά διαθέτει ισχυρό κράτος με δυνατές συμμαχίες. Αντί οι σύμβουλοι του κ. Αναστασιάδη να επιβεβαιώνουν τον εγωϊσμό τους στον μικρόκοσμο του νησιού, πρέπει να ασχοληθούν με το κτίσιμο συμμαχιών που θα θωρακίσουν την Κύπρο. “Ο δικός σου εχθρός είναι και δικός μου”, είναι ένα καλό δόγμα.
Το νησί χρειάζεται τώρα στρατιωτικές συμμαχίες που θα το θωρακίσουν. Ασχοληθείτε με αυτό το «σπορ» για να προσφέρετε εθνική υπηρεσία στο λαό. Και άστε την μικροπολιτική που στο τέλος αποβαίνει εις βάρος της πατρίδας.
Ο κ. Αναστασιάδης θα έπρεπε ήδη να γνωρίζει ότι κυβερνά μία χώρα που έχει καταστεί πολύφερνη νύμφη λόγω της στρατηγικής της θέσης…
