Αναζητείται πίστη στην Κυπριακή Δημοκρατία: Όταν ένας γεννημένος στην Αμερική Κύπριος είπε τα αυτονόητα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Είπε τα αυτονόητα. Είπε όλα αυτά που σκεφτόμαστε οι ανώνυμοι πολίτες, όλα αυτά που θεωρούμε απλά καθημερινά αλλά είναι τόσο σημαντικά, ζωτικά για τον τόπο, για την Κυπριακή Δημοκρατία. Τα ακούσαμε από έναν ομογενή που βιώνει στις Ηνωμένες Πολιτείες μια άλλη κουλτούρα. Μια άλλη σχέση πολίτη – κράτους.
Τα ακούσαμε από έναν μεγαλοπαράγοντα της Ομογένειας που έχει διασυνδέσεις με όλους αυτούς που καθορίζουν τις τύχες των λαών, ακόμη και στη δική μας μακρινή γειτονιά, στην Ανατολική Μεσόγειο. Ο πρόεδρος της ΠΣΕΚΑ Φίλιπ Κρίστοφερ είναι από τις τακτικές παρουσίες στο Συνέδριο των Αποδήμων που αφήνουν το δικό τους στίγμα στην άλλη Κύπρο του εξωτερικού, αλλά και στο εδώ πολιτικό σκηνικό. Διατηρεί καλές σχέσεις με όλες τις κυβερνήσεις, όλους τους Προέδρους, όλα τα κόμματα. Και τι είπε; Θύμισε σε όλους πως αποκτώντας την αμερικανική ιθαγένεια στις Ηνωμένες Πολιτείες ομνύει κάποιος πίστη στη χώρα, το σύνταγμα και τους νόμους. Αυτή την πίστη στην Κυπριακή Δημοκρατία αναζήτησε. Αναζήτησε πίστη από τους πολιτικούς που τάχθηκαν να την υπερασπίζονται. Αναζήτησε πίστη από τους Ελληνοκύπριους πολίτες αυτού του κράτους.
Αναζήτησε πίστη στην Κυπριακή Δημοκρατία και από τους Τουρκοκύπριους που έχουν αποκτήσει ταυτότητες, διαβατήρια, επιδόματα, προνόμια που δεν έχουν στο ψευδοκράτους. Υπέδειξε την ανάγκη για πίστη στην Κυπριακή Δημοκρατία που τους άνοιξε πόρτες και τους έβγαλε από την απομόνωση. Αυτά που είπε στο Συνέδριο των Αποδήμων, ανέφερε ότι τα είπε και σε συνάντηση που είχε με μέλη της οργάνωσης των Τουρκοκυπρίων δασκάλων… Γιατί είναι η ώρα της αλήθειας και της επιλογής.
Είναι η ώρα που οι Τουρκοκύπριοι καλούνται να επιλέξουν τι θέλουν: Να είναι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας ή υποτελείς της Τουρκίας. Δεν είναι αλήθεια ότι ζουν απομονωμένοι, αποκομμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο και μόνο στην Τουρκία μπορούν να ταξιδέψουν. Τα επίσημα έγγραφα που αποκτούν από την Κυπριακή Δημοκρατία τους έχουν ανοίξει τους ορίζοντες. Τους παρέχουν την ευχέρεια να παίζουν σε διπλό ταμπλό. Να έχουν τα προνόμια της Κυπριακής Δημοκρατίας, χωρίς καμιά υποχρέωση, και να διαμένουν στα κατεχόμενα απολαμβάνοντας ό,τι μπορεί να τους παρέχει το καθεστώς.
Αυτή η περίοδος όντως προσφέρεται για περισυλλογή και προβληματισμό. Και από τους πολιτικούς και από τους πολίτες. Ένα ξεκαθάρισμα θέσεων, προθέσεων και στόχων. Γιατί, κακά τα ψέματα, έχουμε ένα πρόβλημα με τους στόχους. Γι’ αλλού ξεκινάμε και αλλού καταλήγουμε. Ο αντιαποικιακός αγώνας άρχισε με άλλον στόχο και κατέληξε με άλλον, χωρίς ποτέ να ασχοληθεί σοβαρά η πολιτειακή και η πολιτική ηγεσία με αυτή την αναζητούμενη πίστη στην Κυπριακή Δημοκρατία. Άλλοι την είδαν ως μέσο προς ίδιον όφελος και αναρρίχηση σε υψηλόβαθμες θέσεις. Και άλλοι ως «εμπόδιο» ως «εχθρικό» σταθμό που ήθελαν να εξαλειφθεί για να προχωρήσουν στην ένωση και ιδού που φτάσαμε.
Αναζητείται λοιπόν πίστη στην Κυπριακή Δημοκρατία, αν θέλουμε να πάμε μπροστά…