Ναι, σαράντα τρία χρόνια είναι πολλά, αλλά… Η Τουρκία δεν πρόκειται να δείξει ποτέ «καλή θέληση» για λύση
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Κρύβουμε την ΑΟΖ μας από τους Τούρκους; Προκαλεί εντύπωση η παντελώς αδικαιολόγητη αντίδραση της Άγκυρας για μία πρωτοβουλία, η οποία έχει μόνο περιβαλλοντικό χαρακτήρα
Βουλευτές των ΗΠΑ ζητούν από τον Μπλίνκεν να παρέμβει ώστε να μην αποπλεύσει από την Τουρκία νηοπομπή ΜΚΟ για την Γάζα: Ορθός τρόπος διεθνούς συνεργασίας η “Αμάλθεια”…
Της ΕΛΕΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Ακόμα μια χρονιά ακούσαμε τον ήχο των σειρήνων στις επετείους του πραξικοπήματος και της εισβολής του 1974 να μας τρυπάει τ’ αυτιά. Ένας ήχος που έχει γίνει ένας εκκωφαντικός θόρυβος μέσα στην ψυχή κάθε Κύπριου, όσο τα χρόνια περνάνε και η κατοχή συνεχίζεται. Σαράντα τρία χρόνια είναι πολλά, μάς λένε κάποιοι. Θα συμφωνήσω, αλλά…
Το πρόσφατο ναυάγιο στο Κρανς Μοντανά είναι ακόμη μια αποτυχημένη προσπάθεια επίλυσης του κυπριακού προβλήματος που προστέθηκε στο ράφι που λέγεται «Συνομιλίες».
Σαράντα τρία χρόνια συνομιλούμε, για να καταλήξουμε εκεί που αρχίσαμε. Την αποτυχία, λόγω αδιαλλαξίας της Τουρκίας, μάς λένε κάποιοι. Προσωπικά, δεν συμφωνώ με αυτό το πόρισμα. Δεν θεωρώ ότι η Τουρκία είναι αδιάλλακτη. Η Τουρκία ακολουθεί μια συγκεκριμένη στρατηγική, η οποία στηρίζεται στις εκθέσεις του Νιχάτ Ερίμ, καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου και τότε Βουλευτή του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Η σύνταξη των εκθέσεων ανατέθηκε στον Νιχάτ Ερίμ από τον τότε Πρωθυπουργό της Τουρκίας, Ατνάν Μεντερές. Στα τέλη του 1956 ο Νιχάτ Ερίμ παρέδωσε δύο εκθέσεις. Έκτοτε η Τουρκία ακολουθεί αυτό τον πολιτικό σχεδιασμό βήμα προς βήμα, λέξη προς λέξη. Η Τουρκία διεκδικεί, και μας το λένε οι Τούρκοι αξιωματούχοι, καθημερινά, τι ακριβώς. Είναι ξεκάθαρο. Η δική μου εκτίμηση είναι ότι δεν θα αλλάξει η πολιτική της, αν δεν γίνει κάτι πολύ συνταρακτικό που να την αναγκάσει να αλλάξει. Θα διεκδικεί και θα παγιώνει τις θέσεις της επί του εδάφους.
Η απορία είναι, γιατί κάποιοι πολιτικοί, ακόμα περιμένουν να δουν «καλή θέληση» από την Τουρκία για λύση, επιμένουν στην πολιτική τού «δώσε – δώσε». Στο Κρανς Μοντανά είναι ξεκάθαρον ότι η διαπραγμάτευση δεν γινόταν για να επιλυθεί το κυπριακό πρόβλημα, αλλά για να εδραιωθεί η τουρκική παρουσία στο νησί. Οι Τουρκοκύπριοι ήταν σε δεύτερη μοίρα, σχεδόν ανύπαρκτοι. Την παρουσία αυτή δεν τη διεκδικούν μόνο με την παρουσία του τουρκικού στρατού στο νησί εσαεί, αλλά μέσω και της διακυβέρνησης. Γιατί, έξυπνα «δίνουν» έδαφος, για να πάρουν διακυβέρνηση, ώστε να υπάρχει πλήρης έλεγχος της Τουρκίας στην Κύπρο. Τα βέτο, η εκ περιτροπής προεδρία, οι τέσσερις ελευθερίες για τους Τούρκους πολίτες κ.τ.λ., συνιστούν αυτό που θα λέγαμε στην καθομιλουμένη «βάζει χέρι στη διακυβέρνηση».
Ξεκάθαρη η θέση του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών Μ.Τσαβούσογλου, ότι τα στρατεύματα τα θέλουν για να μπορούν να παρέμβουν όποτε χρειαστεί. Αυτό συνιστά μια έμμεση απειλή με πόλεμο σε κράτος μέλος της Ε.Ε. Όπως, επίσης, οι καθημερινές, πλέον, απειλές και η περικύκλωση της Κύπρου από αέρος, ξηράς και θαλάσσης από τουρκικές δυνάμεις. Ιδιαίτερα τώρα που άρχισε η γεώτρυση στο τεμάχιο 11 της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και εδώ γεννιέται η απορία: Πού ακριβώς βρίσκεται η Ε.Ε; Πώς χειρίζεται η Κυπριακή Δημοκρατία το γεγονός ότι είναι μέλος της Ε.Ε. και δέχεται καθημερινά απειλές;
Οι πρόσφατες δηλώσεις του Νορβηγού αστρολόγου Έιντε, ότι δεν είναι ώρα για επίρριψη ευθυνών, οποίος όχι μόνον έπεσε έξω σε όλες τις αστρολογικές του προβλέψεις, αλλά έσερνε από σύσκεψη σε σύσκεψη τις δύο πλευρές χωρίς την κατάλληλη προετοιμασία. Και αν δεν είναι τώρα η ώρα για επίρριψη ευθυνών, πότε είναι; Αν δεν είναι τώρα, ώρα για να εκτεθεί η Τουρκία για τους σχεδιασμούς της στην Κύπρο, πότε ακριβώς είναι;
Έχει, πλέον, γίνει ξεκάθαρο ότι η πολιτική τού «δώσε – δώσε» έχει αποτύχει παταγωδώς. Οι πολιτικές αγκυλώσεις και η προ πολέμου νοοτροπία έχει πλέον ξοφλήσει. Όπως, επίσης, έχει ξοφλήσει η πολιτική κάποιων που την εισβολή και κατοχή την αποκαλούν κάτι άλλο, συζητούν την παραμονή τουρκικών στρατευμάτων,την εκ περιτροπής προεδρία, τις τέσσερις ελευθερίες σε Τούρκους υπηκόους, αποενοχοποιούν τη Τουρκία κ.τ.λ. Με απλά λόγια, δέχονται τα τετελεσμένα που επέβαλε η Άγκυρα.
Ναι, θέλουμε λύση άμεσα. Αλλά μια λύση που θα μας εξασφαλίζει μέλλον, όχι τη λύση της Τουρκίας, η οποία θα φέρει την καταστροφή. Αυτό μπορεί να εξασφαλιστεί, αν αλλάξουμε πορεία. Αν εκμεταλλευτούμε στο έπακρον την εξωτερική μας πολιτική σε χώρες κλειδιά. Αν υπάρξουν γεωπολιτικο-στρατηγικές συμφωνίες με χώρες που έχουν συμφέροντα στην περιοχή. Αν ενισχύσουμε την αμυντική μας θωράκιση. Αλλά, προπαντός, να αναγνωρίσουμε τα δεδομένα μας και να διεκδικήσουμε στα πολιτικά σαλόνια αυτό που μας ανήκει. Την πατρίδα μας.
