Ούτε η τραγωδία του χαμού του 10χρονου δεν μας διδάσκει; Ετοιμαστείτε τότε για την επόμενη…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Απέραντη διαφθορά, αλλά μείναμε να ενοχλούμαστε οι …γραφικοί: Το «τετράγωνο της απόλυτης παρανομίας» στο κέντρο της Αθήνας, η σύγκρουση κορυφής στη Λευκωσία
Ευτυχώς υπάρχουν και μερικοί υποψήφιοι ευρωβουλευτές που αξίζει να εκλεγούν: Το βαρύ βιογραφικό της δικηγόρου Νιόβης Χριστοπούλου -υποψήφια της Ομογένειας
Γράφει ο Αποστόλης Ζουπανιώτης
GREEK NEWS ONLINE
Απουσιάζοντας όλη τη βδομάδα στην Ουάσιγκτον για την κάλυψη της επίσκεψης του προέδρου της Κύπρου Νίκου Ανστασιάδη και του συνεδρίου της ΠΣΕΚΑ, διάβασε πολύ βιαστικά για την τραγωδία στο Μενίδι, όπου ένα δεκάχρονο παιδί έχασε τη ζωή του από αδέσποτη σφαίρα.
Την Παρασκευή, οδηγώντας πίσω στη Νέα Υόρκη, άκουγα (μάλλον παρά έβλεπα) στο βραδινό δελτίο του ΑΝΤ1, δημοσιογράφους και πολίτες, να μιλούν για τους Ρομά που επιδίδονται σε εγκληματικές πράξεις, την περιοχή που έχει γίνει άντρο ανομίες και τους πολίτες που κινδυνεύουν από τις συμμορίες εμπόρων ναρκωτικών κι όχι μόνο. Και υπέθεσα απ’ όλα αυτά – γιατί δεν υπήρχαν άλλα στοιχεία – ότι ο μικρός έπεσε νεκρός από αδέσποτη σε μάχη αντιπάλων συμμοριών.
Τελικά η αδέσποτη σφαίρα έπεσε από πυροβολισμούς που ρίφθηκαν αν σε γλέντι των τσιγγάνων, που γιόρταζαν την αποφυλάκιση συγγενή τους που είχε προφυλακιστεί για ναρκωτικά. Η πράξη παράνομη, καταδικαστέα, κακώς η πολιτεία επιτρέπει τέτοιου είδους εορτασμού οπουδήποτε, αλλά αναρωτιέμαι αν ο μικρός έπεφτε θύμα σφαίρας που ρίφθηκε σε γλέντι ενός καλού Ελληνα χριστιανού και μη Ρομά, αν θα αποκαλούσαμε τον δράστη δολοφόνο και ποιου υπουργού την παραίτηση θα ζητούσαμε, όπως έκανε για μια ακόμη φορά η Νέα Δημοκρατία που έχει αρχηγό τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ναι, αυτόν που – όπως και τον πατέρα τους – υποδέχονται στην Κρήτη με ομοβροντίες, τις λεγόμενες μπαλωθκιές. Και δεν είναι λίγοι που τραυματίζονται στην Κρήτη από το έθιμο αυτό, που επιμένουμε να το θεωρούμε «λεβέντικο» και δεν κοιτούμε το ποινικό μητρώο όσων ρίχνουν πυροβολισμούς στον αέρα (ελπίζω), ούτε καλούμε την αστυνομία να επιβάλλει την τάξη, γιατί – λέμε περήφανα – «η Κρήτη δεν παρέδωσε τα όπλα ούτε στους Γερμανούς, ούτε στη χούντα». Ούτε καν για τα Ζωνιανά, που και μπαλωθκιές ρίχνουν και από εγκληματικότητα μια χαρά τα πάνε.
Και για να μην θεωρηθώ ότι τα έχω με Κρητικούς, πριν 2-3 χρόνια στο χωριό μου στο Πήλιο, ξύπνησα 3 τα ξημερώματα από ομοβροντίες και ριπές, νομίζοντας ότι έκαναν απόβαση οι … Τούρκοι. Ήταν για τους αρραβώνες ενός αστυνομικού, που υποθέτω θα έκανε το γάμο του στην Αθήνα, για να ρίξουν κανονιοβολισμούς από το Λυκαβηττό. Κι άλλα μέρη της Ελλάδας, βέβαια, δεν πάνε πίσω. Τα ίδια γίνονται, ιδίως σε χωριά. Μην πω για το ρουκετοπόλεμο στο Βροντάδο, ή τον σαϊτοπόλεμο στην Καλαμάτα, που κι εκεί εκτός από κομμένα χέρια και καμένα μάτια, αραιά – αραιά θρηνούμε νεκρούς.