Η «νέα» Γενεύη: Ένα από τα ίδια ή τετέλεσται; Επανέρχεται το Κυπριακό στο προσκήνιο…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Για τις γενοκτονίες των… άλλων: Η Τουρκία θα στηρίξει τη μήνυση που κατέθεσε στο Διεθνές Δικαστήριο η Νότια Αφρική κατά του Ισραήλ, για τη Γάζα
Η κρίση νομιμότητας του νεοσουλτάνου και οι συνέπειές της: Οι Αμερικανοί …”σφάζουν” τον Ερντογάν με το βαμβάκι, δεν είναι πια επιλογή του η ένταση με την Ελλάδα…
Γράφει ο Κρεσέντσιο Σαντζίλιο
Επανέρχεται για πολλοστή φορά στο προσκήνιο το «Κυπριακό», τώρα με πρωταγωνιστή τον καινούριο Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Γκουτέρες, πολύ πιθανόν «αντίγραφο» του αλήστου μνήμης Μπαν Κι Μουν, ένα «Κυπριακό» που κακοφόρμισε, αργά αλλά σίγουρα, όλα αυτά τα περασμένα χρόνια εξαιτίας κυρίως δυο βασικών συμπεριφορών:
- 1) την αδιαλλαξία της Τουρκίας ώστε να εφαρμοστεί το δικό της σχέδιο δράσης και κατάστασης που υπομονεύει από το 1955 (αφανισμός της ε/κ πλευράς, εξουσία σε όλο το νησί, πληθωρική παρουσία Τούρκων εποίκων, «αχυράνθρωποι» οι Τουρκοκύπριοι προς κάλυψη των τουρκικών επιδιώξεων, οικονομική επιβολή τους, κλπ.)
- 2) τα αλλεπάλληλα λάθη των Κυπρίων κυβερνώντων (παντελής και χρόνια έλλειψη σχεδίων, έλλειψη ελληνοκυπριακής και ενδοκυπριακής σύμπνοιας, αδιανόητες υποχωρήσεις, εγκληματικοί συμβιβασμοί, τελείως μη αποτελεσματική ή και ανίκανη διεθνής παρουσία, κλπ.) που έθεσαν την Κ.Δ. πάντα σε θέση άμυνας και ποτέ σε θέση επίθεσης!
Πάρα πολλές είναι οι «πτυχές» του κυπριακού ζητήματος, πραγματικό «ανατολικό ζήτημα», υπό την έννοια του «ανατολίτικου».
Πριν παρθεί κάποια απόφαση (για άλλα δείπνα(!) ή συνεδρίες, ποιος ξέρει!) ή κι αν δεν παρθεί καμία απόφαση -ο ΟΗΕ μίλησε χθες για 28 Ιουνίοπυ-, ας επιτραπούν μερικές σκόρπιες σκέψεις οι οποίες αφορούν όχι και τόσο «σκόρπιες» καταστάσεις που ευθύνονται για τα σημερινά οδυνηρά κακοφορμίσματα και αιτιολογούν τη σημερινή τουρκική αλαζονεία.
Κάποιος μπορεί να πει: μα τα ξέρουμε προ πολλού αυτά! Πάλι θα τα ακούσουμε; Δεν αμφιβάλλω: και βέβαια τα ξέρουμε, αλλά για κοίτα περίπτωση: δεν τα θυμόμαστε ποτέ και πολύ εύκολα δεν κάνουμε τίποτα για να διορθώσουμε ό, τι στραβό έγινε παλιά και γίνεται σήμερα.
Ας αρχίσουμε λοιπόν από το αγκάθι του εποικισμού, ένα θέμα που ο Αναστασιάδης δεν φαίνεται να έχει ποτέ θεωρήσει σημαντικό οπότε και δεν το μνημόνευσε παρά ελάχιστα.
Είναι τώρα χρόνια που ο εποικισμός συνεχίζεται, φανερά ή κρυφά, έτσι ώστε σήμερα οι Τούρκοι έποικοι (οι «αρχικοί» και οι απόγονοί τους) να είναι μιάμιση φορά (ή και δυο φορές!) περισσότεροι από τους αυτόχθονες Τουρκοκυπρίους. Και οι Τουρκοκύπριοι είναι τόσο ανόητοι που χαίρονται κιόλας και δεν τους ενοχλεί! Ούτε καν σκέφτονται τί τους περιμένει στο μέλλον.
Η Τουρκία δεν έχει ασφαλώς κανένα λόγο να μη συνεχίσει τον εποικισμό, σιγά-σιγά και ύπουλα. Αυτομάτως και εκ των πραγμάτων ο εποικισμός δημιουργεί βαριές προϋποθέσεις και όρους διχοτόμησης, διότι οι Τούρκοι έποικοι που πλειοψηφούν είναι αδύνατον να «νοιώσουν» Κύπριοι και να δεχθούν μια κάποια «ένωση» πολιτική, κοινωνική, νομική και οικονομική με τους Κύπριους Έλληνες, όπως με ωραίο αλλά απατηλό ευφημισμό η λεγόμενη «επανένωση» ε/κ με τ/κ.
Απ’ αυτή την άποψη, η «μη λύση» είναι σίγουρα καλύτερη για την Κ.Δ. (επιβίωση) από τη λύση που προβλέπει η ΔΔΟ, και μόνο ένας τρελός ή πορωμένος μειοδότης ή τελείως αποβλακωμένος θα μπορούσε να πει το αντίθετο με αποδείξεις στο χέρι.
Έτσι με την ΔΔΟ η διχοτόμηση θα γίνει απόλυτα μη αναστρέψιμη, η έννοια των δυο κρατών και λαών θα ενταθεί. Τότε οι εναλλακτικές, «βιώσιμες» μορφές «λύσης» θα «συρρικνωθούν» μόνο σε δυο: ή η ΔΔΟ με την νομική και πρακτική διαίρεση του νησιού ή το σημερινό status όπου επίσης, αλλά με άλλες προοπτικές, η διχοτόμηση είναι γεγονός και δεδομένη.
Tertium non datur έχοντας υπόψη τη στάση και τα σχέδια της Τουρκίας, αφ’ ενός, και την απόλυτη αδυναμία της ΕΕ να τα αλλάξει, εφ’ ετέρου.
Τώρα, στη πρώτη περίπτωση, η διαίρεση θα επιφέρει την κατάλυση της Κ.Δ. και όλων όσων αυτή κέρδισε από το 1960 και μετά. Στη δεύτερη περίπτωση, η Κ.Δ. θα παραμείνει κράτος ανεξάρτητο, κυρίαρχο με τις δικές του συμμαχίες, οφέλη και πολιτικές. Για παράδειγμα, θα μπορέσει να συνεταιριστεί με το Ισραήλ, την Αίγυπτο, την Ελλάδα, την Ιορδανία για μια καλύτερη εκμετάλλευση της ΑΟΖ της, πράγμα που αποδεδειγμένα αποκλείεται παντελώς στην περίπτωση της ΔΔΟ, εκτός του ότι σαν κυρίαρχο κράτος η «ενεργειακή ταυτότητά» της θα αναβαθμιστεί περαιτέρω.
Ένα από τα μεγάλα λάθη, αν όχι το μεγαλύτερο, της Κ.Δ. υπήρξε και εκείνο σχετικά με το γεγονός ότι διαχρονικά ποτέ δεν ενισχύθηκε στρατιωτικο-αμυντικά μέσω μιας ή περισσοτέρων συμφερουσών συμμαχιών, λ.χ. ειδικά ένας προσεταιρισμός με το Ισραήλ, τον δυνατό κατ΄ εξοχήν παίχτη στην περιοχή, μιας και επιπλέον η γειτνίαση με αυτό μπορεί και να αποβεί εξαιρετικά επωφελής οικονομικά.
Αυτή η έλλειψη βούλησης άμυνας και αυτοάμυνας είχε σαν αποτέλεσμα η Κ.Δ. να είναι συνήθως έρμαιο των οποιωνδήποτε απειλών, προπαντός εκ μέρους της Τουρκίας η οποία βρήκε, και βρίσκει ακόμη, εύκολο πεδίο δράσης ένα κράτος που όχι μόνο δεν διαθέτει δικές του δυνάμεις αποτροπής, αλλά και ούτε κάποια προστατευτική συνεργασία με κάποιο κράτος όντως ισχυρό.
Ένα άλλο λάθος, μεγάλο κι αυτό, των Ελληνοκυπρίων ήταν και είναι ακόμη τα εξής δυο «αξιώματά» τους: 1) το «θέλουμε λύση το συντομότερο δυνατόν» και 2) το «επιδιώκουμε λύση που θα αποκαθιστά το δίκαιο».
Η εμπειρία μας λέει πως στη Κύπρο δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει «λύση» που θα «αποκαθιστά το δίκαιο»! Η Τουρκία, μετά από τόσα και τόσα που της επιτράπηκαν και λόγω «απουσίας» της Κ.Δ., δεν θα επιτρέψει ποτέ μια «λύση» που θα αποκαθιστά το δίκαιο. Όλοι το ξέρουμε και καλό θα είναι οι ε/κ να μη τρέφουν ακόμη αυταπάτες για μια τέτοια «λύση», όπως φαίνεται πως κάνουν αρκετοί βαθιά νυχτωμένοι τουρκολάγνοι στην ελεύθερη ελληνική Κύπρο.
Όσο για «το συντομότερο δυνατόν», εμφανώς αυτό συνδέεται στενά με το ανεκδιήγητο «λύση και όποια λύση», και δεν μπορεί παρά να είναι «αξίωμα» τραγικό, ηλίθιο, αναποτελεσματικό και καθαρά εγκληματικό.
Οι Ελληνοκύπριοι θα πρέπει επιτέλους να καταλάβουν -νομίζω και πιστεύω- ότι μια λύση θα μπορούσε γι΄ αυτούς να γίνει ευνοϊκά δυνατή μόνον όταν και οι ίδιοι όχι μόνο θα έχουν κάτι το δικό τους εποικοδομητικό να προτείνουν και, γιατί όχι; να επιβάλλουν, αλλά και αυτό που έχουν, να το οργανώνουν σε συγκεκριμένα σχέδια δράσης και να το παρουσιάζουν προς διαπραγμάτευση αποφασιστικά και πειστικά.
Και πρέπει ακόμη να καταλάβουν ότι δεν μπορούν συνέχεια να περιμένουν πάντα από τους άλλους να καταστρώνουν «σχέδια λύσης» για αυτούς και αυτοί να κάθονται παθητικά να τους τραβολογούν και να τους τα φορτώνουν για συζήτηση γνωρίζοντας a priori (κι αν λένε πως δεν το γνωρίζουν είναι επικίνδυνοι για τη χώρα τους) ότι ως επί το πλείστον αυτά τα ξένα σχέδια είναι εις βάρος τους, καλή ώρα εκείνο που «συζητιέται» τώρα!
Βέβαια, το λάθος των λαθών των Ελληνοκυπρίων κυβερνητών, δηλαδή η «μητέρα των λαθών» τους – το είπαμε και δεν μπορούμε να μη το ξαναπούμε – είναι ότι η Κ.Δ., κράτος ανεξάρτητο και κυρίαρχο σε διεθνές επίπεδο, άρχισε συνομιλίες, οποτεδήποτε κι αν άρχισαν, όχι με την Τουρκία, που εισέβαλε σ΄ αυτό το κράτος, το ανεξάρτητο και κυρίαρχο, και κατέλαβε και κατέχει παράνομα ένα μέρος του με τη βία, πρώτη και μοναδική αιτία της σημερινής κατάστασης, αλλά απλά με μια τουρκοκυπριακή κοινότητα, μια μειονοτική πλευρά της κυπριακής οντότητας και ολότητας, που παγκοσμίως δεν την αναγνωρίζει κανένα κράτος, υποβιβάζοντας έτσι δραματικά η ίδια η Κ.Δ. τον εαυτό της και τις συνομιλίες σε επίπεδο ενδοκοινοτικών, ενώ θα έπρεπε να είναι καθαρά και μόνο ενδοκρατικές, μεταξύ δυο κρατών, το ένα που επιτέθηκε και εγκλημάτησε και το άλλο που δέχθηκε την επίθεση και την εγκληματική πράξη.
Αυτή είναι λοιπόν η πηγή όλων των δεινών που ταλανίζουν την Κ.Δ. και τους Ελληνοκυπρίους. Η Κ.Δ. απέτυχε παταγωδώς στην προσωπικότητά της, δεν ξέρω κατά πόσο με τη θέλησή της, όπερ και θα ήταν βαρύτατο έγκλημα προδοσίας. Κατά τα άλλα, δεν είναι πιθανόν οι Κύπριοι πολιτικοί να υπήρξαν πάντα τόσο αφελείς ή άσχετοι ώστε να μη το είχαν καταλάβει ποτέ. Τα συμπεράσματα δεν είναι και χίλια!
Σε κάθε περίπτωση το φταίξιμο παραμένει ακέραιο. Ποτέ η Κ.Δ. δεν απαίτησε η Τουρκία να καθίσει στο τραπέζι των συνομιλιών σαν ενεργητικό μέρος του προβλήματος, auctor criminis, σαν κατοχική δύναμη σε έδαφος επιπλέον «κοινοτικό». Δέχθηκε, αμέσως απ΄ το 1974 και μετά, η Τουρκία να «εξαφανιστεί» – όπως και τώρα «εξαφανίζεται» κάθε φορά που της συμφέρει – πίσω από τους τ/κ, πρόθυμους ανόητους, ενώ θα έπρεπε, και με απαίτηση προς τον ΟΗΕ, να είναι η Τουρκία ο ένας από τους δυο συνομιλητές, θέλει ή δεν θέλει.
Αυτές τις μέρες όλοι πάλι μιλούν για επανέναρξη των συνομιλιών, με «νέα διοίκηση» (όπως στα εμπορικά μαγαζιά!) τον Γκουτέρες, αλλά συνεχώς (perseverare diabolicum) πάνω στη παλιά θεματολογία της τουρκικής ΔΔΟ, χωρίς καν να σκεφτούν ελλαδίτες και ελληνοκύπριοι ότι αυτή η ΔΔΟ από μόνη της, έστω κι αν η Τουρκία αποσύρει τον στρατό της από τη Κύπρο και την απαίτησή της για «εγγυήσεις», είναι μια σκέτη βόμβα μεγατόνων που θα τινάξει στον αέρα τον κυπριακό ελληνισμό μαζί με την κυπριακή δημοκρατία του.
Το τουρκοκυπριακό τσιράκι του Ερντογάν ορίζει και ζητάει συναντήσεις, δείπνα, προγράμματα με σκοπό την νέα γελοιότητα μιας άλλης Γενεύης η οποία, με την Τουρκία προσηλωμένη στο πρόγραμμά της, εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι ούτε κατά διάνοια δυνατή ή/και χρήσιμη.
Και λέγεται πως άρχισαν, Ελλάδα και Κ.Δ., τις «προετοιμασίες» για να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις της νέας διάσκεψης, πάλι ασφαλώς με τη παλιά «συνταγή Τουρκίας», δηλαδή με λίγα λόγια: κράτος Κ.Δ., παρακράτος ΤΔΒΚ, εγγυήτριες(Ελλάδα, Ηνωμένο Βασίλειο, Τουρκία) και με μενού ακόμη την «τουρκική σαλάτα ΔΔΟ»!
Για κάτι ανάλογο θα λέγαμε πως μοιάζουν να είναι «ηλίθια παιχνίδια για ηλίθια παιδιά». Και θα ήταν ένα αστείο αν στη πραγματικότητα δεν ήταν δυστυχώς θανάσιμα τραγική όλη αυτή η φάρσα του ΟΗΕ και της Γενεύης bis.
Και διερωτώμαι για ποια «προετοιμασία» μιλάμε: να ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΟΥΜΕ τι;! Την είσοδο της Τουρκίας σε όλη τη Κύπρο; Διότι η συζήτηση πάνω στην ΔΔΟ τουρκικής έμπνευσης μόνο αυτό προβλέπει. Και επιπλέον ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ καμία αρμονική «επανένωση» των Κυπρίων: αντιθέτως, προβλέπει τον οριστικό «χωρισμό» – ΟΛΟΙ ΤΟ ΞΕΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ!! Και μιλάμε για Γενεύη και «επανένωση» και πράσινα άλογα! Τόση γελοιοποίηση και τόση μωρία.
Η μόνη «προετοιμασία» που θα μπορούσε να γίνει για μια τελική, πραγματικά αποτελεσματική και ρεαλιστική διάσκεψη «λύσης του Κυπριακού» εξαρτάται από τέσσερις παραμέτρους ή προϋποθέσεις που ούτε η Κ.Δ., ούτε οι ξένες «μεγάλες δυνάμεις» έχουν ποτέ θέσει, όπως θα ήταν ευχής άξιον, ούτε και η Τουρκία πιέστηκε ποτέ να δεχθεί:
- 1) αποχώρηση μέσα σε 3-4 μήνες όλων των στρατιωτικών της Τουρκίας
2) οριστική εξαφάνιση όλων των λεγόμενων «εγγυήσεων» και «εγγυητριών χωρών» - 3) συζήτηση πάνω σε νένα νέο σχέδιο επανένωσης που θα προβλέπει και θα εφαρμόζει ό, τι είναι καθεαυτού ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ και ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ για τις δυο κοινότητες
- 4) αποχώρηση από τα κατεχόμενα όλων των εποίκων που ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΣΤΗ ΚΥΠΡΟ, άρα δεν είναι ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΟΙ (ενδεχομένως οι γεννηθέντες στη Κύπρο, με βάση το jus loci, θα μπορούσαν να αποκτήσουν την κυπριακή υπηκοότητα ως Κύπριοι τουρκόφωνοι μουσουλμάνοι).
Αν δεν υπάρξουν αυτοί οι τέσσερις όροι, οποιαδήποτε άλλη συζήτηση δεν μπορεί παρά να είναι ως επί το πλείστον υπέρ της Τουρκίας, επομένως καταδικαστέα και άκυρη.
Γι΄ αυτό η «αναζήτηση» μια άλλης Γενεύης είναι και λάθος μέγα (ακόμη ένα λάθος!) και πλήρως άσκοπη πράξη διότι αν:
- 1) δεν πραγματοποιηθούν οι ανωτέρω τέσσερις καταστάσεις, ή
- 2) δεν γίνουν δεκτές (όπως δεν πρέπει να γίνουν) οι απαιτήσεις της Τουρκίας
το να «συναντήσεις» τους εχθρούς σου σε διεθνή σκηνή και δεν έχεις τα «κότσια» να επιβληθείς με τα επιχειρήματά σου, τίποτα άλλο δεν είναι παρά να τους κάνεις δώρο την δυνατότητα μιας διεθνούς προπαγανδιστικής «πλατείας» με τον κίνδυνο να βγεις κιόλας κατηγορούμενος που δεν θέλεις εσύ την φιλική «τουρκική επανένωση» (όπως θα δούμε παρακάτω με τα πισωγυρίσματα του Αναστασιάδη).
Εν τω μεταξύ μόλις τελείωσε το δεύτερο «βαρυσήμαντο» δείπνο στο οποίο ο Αναστασιάδης πάλι «τα κακάρωσε», όπως είχε συμβεί στο Μον Πελερέν, πάλι αυτοαναιρέθηκε, όπως δηλώνει σύσσωμη η αντιπολίτευση του λεγόμενου «μεσαίου χώρου»(ασφαλώς ο ΑΚΕΛ δεν είναι αντιπολίτευση, αλλά μάλλον ένα είδος alter ego του ΔΗΣΥ), πάλι παλινδρόμησε αισχρά εναντίον της πάσχουσας από αφασία ιδίας του χώρας και ο ανεκδιήγητος Ακιντζί βρήκε την καλύτερη ευκαιρία και είχε το τουπέ να θριαμβολογήσει λέγοντας με περίσσια αλαζονεία πως ο Αναστασιάδης είχε αντιληφθεί ότι «οι προϋποθέσεις που έθετε δεν θα μπορούσαν να γίνουν δεκτές ούτε και από τους ε/κ»!! Τι να πει κανείς;
Και έτσι ενώ ακόμη δεν σταματήσαμε να θυμόμαστε τα πολλά βαριά λάθη, στο πρόσφατο και παλαιότερο παρελθόν, των Ελληνοκυπρίων κυβερνητών και ενώ, παραφράζοντας, «αλέκτωρ τρις δεν ελάλησεν», να’ σου πάλι ο γνωστός και μη εξαιρετέος Πρόεδρος που αρέσκεται στα επίσημα μεγάλα γεύματα, μας ξαναέρχεται με καινούρια, ολοτσίλικα δυσάρεστα λάθη που βυθίζουν την Κ.Δ. ακόμη πιο βαθιά στην ανυποληψία και στην «παράδοση» στους Τούρκους που παραμονεύουν, όσα κι αν λέμε λόγια αέρος για το αντίθετο.
Και βέβαια ο Ακιντζί πετάχτηκε αμέσως για να δηλώσει, πάλι νικητής στη μονομαχία με κοτζάμ «Πρόεδρο Δημοκρατίας», ότι βρέθηκε «η συνετή οδός εντός λογικών ορίων» η οποία «συνετή οδός» είναι η δική του, όπως δικά του είναι και τα «λογικά όρια», όχι βέβαια του Αναστασιάδη, ασύνετου και αλόγιστου με τις «προϋποθέσεις» του!
Αυτός ο πανευτυχής τώρα Ακιντζί, ο οποίος από καραμπινάτος φταίχτης που είχε παρατήσει τις συνομιλίες, βγήκε από πάνω και νικητής, και «σίγουρος» ότι «δεν χρειάζονται μακρές διαπραγματεύσεις», αλλά μόνο «αποφασιστικότητα» την οποία, απ΄ ό, τι φαίνεται, μετά το δείπνο την «βρήκε» επιτέλους στον φίλο του Αναστασιάδη, άσχετο κι αν η Τουρκία δηλώνει απερίφραστα ότι δεν αποδέχεται ούτε απόσυρση στρατευμάτων ούτε παραχώρηση εδαφών και πόσο μάλλον τέρμα στις «εγγυήσεις»!
Όλα αυτά τι πάνε τα πούνε; Τί μεσολάβησε και τί συμφώνησε ο Αναστασιάδης και ο Ακιντζί με τα λόγια του είναι σαν να προϋποθέτει «κλείσιμο του Κυπριακού»; Μήπως ότι έφτασε η ώρα του μεγάλου ΝΑΙ, με «αποφασιστικότητα» προς στην αγάπη της Τουρκίας; Διότι, μετά από όλες τις συναινέσεις του Αναστασιάδη στα γεύματα που γνωρίζουμε δημόσια και εκείνες που δεν ξέρουμε στις περασμένες συνομιλίες του χωρίς μάρτυρες, το να πει τώρα ΟΧΙ σε όλα όσα είπε «ναι» τίποτα άλλο δεν θα σημαίνει παρά την άμεση διεθνή κατηγορία και το άμεσο ρίξιμο του φταιξίματος (κιόλας η Τουρκία το άρχισε, για «καλό και για κακό») στην Κυπριακή Δημοκρατία εάν ενδεχομένως η μέλλουσα Διάσκεψη στο τέλος δεν πάει καλά, με όλες τις συνέπειες που μπορούν να ακολουθήσουν, μια εκ των οποίων και η «αναβάθμιση» στα μάτια των ξένων της αξιοπιστίας των τ/κ και Τούρκων.
Πόσο μεγαλύτερο κακό θα μπορούσε να επιφέρει αυτό το τελευταίο «λάθος» του Αναστασιάδη!
Ουσιαστικά, αποδεικνύεται ακόμη μια φορά ότι δυστυχώς ο Νίκος Αναστασιάδης είναι τελείως αφερέγγυος, απολύτως αναξιόπιστος, μια σκέτη καρικατούρα ανθρώπου και πολιτικού κυβερνήτη, αξεπέραστα αξιοθρήνητη και τραγικά επίμεμπτη.
Είναι άξιο περιέργειας τι περιμένουν οι Ελληνοκύπριοι να τον απομακρύνουν από την εξουσία την οποία αυτός χρησιμοποιεί μόνο για να βλάψει την χώρα του!
Οι πάντες διαβάζουμε πως αυτός ο Πρόεδρος άλλα έλεγε πριν πάει στη Νέα Υόρκη και (πάλι) άλλα, αντιθετικά, είπε και έκανε μπροστά σε νόστιμα φαγητά και ωραία κρασιά, πάλι και πάλι υποκύπτοντας στην πιο ανήθικη παλινωδία.
Η αλληλένδετη συζήτηση όλων των κεφαλαίων που δέχθηκε αναιρώντας τον εαυτό του ακυρώνει την κατά προτεραιότητα συζήτηση των θεμάτων ασφαλείας και εδαφικού που αρχικά προέκρινε.
Αποδέχθηκε έγγραφο για καθοδήγηση της συζήτησης για την ασφάλεια από τον Έιντε, πασίγνωστο φιλότουρκο (κάτι είπε ο Κοτζιάς;!), όπως όλοι γνωρίζουμε: δηλαδή ο Έιντε θα καθοδηγήσει το θέμα της ασφάλειας! Η τρέλα δεν πάει στα βουνά.
Αποδέχθηκε μια άλλη Γενεύη πάλι με πενταμερή σύνθεση, πάλι συνειδητά πετώντας έξω την Κυπριακή Δημοκρατία. Επιπλέον και ένα χρονοδιάγραμμα για συζήτηση όλων των θεμάτων!
Καλά, οι ως τώρα μακροχρόνιες συζητήσεις των Μαυρογιάννη και Ναμί δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα, καμία συμφωνία;! Τόσοι μήνες πήγαν χαμένοι; Ήταν όλα ψέματα οι δήθεν συγκλίσεις που είχαν επιτευχθεί, ακούοντας τον Αναστασιάδη, και τώρα χρειάζεται να συζητηθούν τα πάντα;!
Και ο Αναστασιάδης θέλει τώρα να μας πείσει πως, σε μια Διάσκεψη που δεν μπορεί και να διαρκέσει μήνες, «θα τα βρει» σε όλα τα θέματα στη Γενεύη προς ικανοποίηση των απαιτήσεων της Τουρκίας;
Και όταν ο εκπρόσωπος του ΔΗΣΥ Πρόδρομος Προδρόμου μιλάει για «περιεκτική συμφωνία για λύση», αναφέρεται ή όχι στην ΔΔΟ της Τουρκίας σαν λύση «περιεκτική»; Δεν μπορούμε να υποθέσουμε πως ναι, μιας και πάνω σε αυτή τη ΔΔΟ τρελαθήκαμε να συζητάμε, οπότε τι σόι «περιεκτική συμφωνία» θα μπορούσε να είναι αν όχι με βάση την ΔΔΟ;! Υπάρχει στο τραπέζι κάποια άλλη «μυστική» λύση που δεν τη ξέρουμε;
Το μεγάλο ερωτηματικό τώρα είναι τι θα γίνει με την Ελλάδα που θα βρεθεί πάλι μπροστά στα «τετελεσμένα» καμώματα του Αναστασιάδη. Τι θα πρέπει να κάνει η Ελλάδα για να «σβήσει» τις φωτιές που άναψε ο Αναστασιάδης με τη θέλησή του;
Πάλι η Ελλάδα θα γίνει η «κακιά» εξαιτίας της βάναυσης εγκληματικής υποχώρησης του Προέδρου; Πάλι ο Κοτζιάς θα είναι ο αποδέκτης των ανούσιων βελών Κυπρίων και αλλοδαπών; Και έως πότε η Ελλάδα θα πρέπει να διορθώνει τα σπασμένα του Αναστασιάδη για να μη βρεθούν οι Ελληνοκύπριοι μέσα στις δαγκάνες της Τουρκίας;
Και, τέλος, γιατί αυτή τη φορά η Ελλάδα να μην τους αφήσει τους αδιόρθωτους Ελληνοκύπριους στο έλεος του Ακιντσί/Ερντογάν;! Έδειξαν εξακολουθητικώς ότι το ζητάει ο οργανισμός τους, ο Πρόεδρός τους και ο λαός που «αθώα» κοιμάται και δεν αντιδρά! Δεν πάνε γυρεύοντας;
- Ο Κρεσέντσιο Σαντζίλιο είναι Ελληνιστής, συγγραφέας