Η χρεοκοπία και η κατάρρευση μιας πολιτικής από τον βασικό εκφραστή της: Αλλαγή πλεύσης στο Κυπριακό
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Στην Κύπρο ο Αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας: Συναντήθηκε με τον ομόλογό του, επισκέφθηκε και τις εγκαταστάσεις της Μηχανοκίνητης Μονάδας ‘Αμεσης Δράσης
Χρειάζεται ταρακούνημα και πολιτικός σεισμός για να υπάρξουν ανατροπές στο Κυπριακό: Να αφουγκραστούν την κυπριακή κοινωνία και μετά να διαμορφώσουν τη στρατηγική τους
Του Κώστα Βενιζέλου
Η εβδομάδα που διανύουμε είχε εξελίξεις. Τις προκάλεσε ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας με την πρότασή του, η οποία θα μπορούσε να υποστηρίξει προ διετίας και όχι τώρα που φθάσαμε αγκομαχώντας στην τελική ευθεία της διαδικασίας.
Μια πρόταση κατατίθεται όταν μελετηθεί σε βάθος και υπάρχουν παράλληλα και εναλλακτικά σενάρια. Και φαίνεται πως ήταν στον αέρα, χωρίς βάθος. Γιατί πρέπει να προσέλθουμε σε αυτή τη φάση σε Διάσκεψη; Τι έχει διαφοροποιηθεί από το ναυάγιο της πρώτης Γενεύης;
Αντίθετα, επί της ουσίας υπήρξε επιδείνωση, τόσο με τις υπαναχωρήσεις της τουρκικής πλευράς από συγκλίσεις ή θεωρούμενες συγκλίσεις, όσο και λόγω των τουρκικών προκλήσεων. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης είναι ο κατ’ εξοχήν εκφραστής της ακολουθούμενης πολιτικής στο Κυπριακό, της αδιέξοδης πεπατημένης.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τα τελευταία δύο χρόνια εξάντλησε όλες τις δυνατότητες αυτής της πολιτικής και επιβεβαίωσε –άθελά του– τη χρεοκοπία της. Η ακολουθούμενη πολιτική έχει αποτύχει, κατέρρευσε. Είναι προφανές πως όσοι επιθυμούν και επιδιώκουν λύση θα πρέπει να ξεπεράσουν τα φοβικά τους σύνδρομα και τα ταμπού και να εξετάσουν εναλλακτικές πολιτικές. Όχι, βέβαια, στη λογική που εσχάτως αναπτύσσεται και από κάποιους της ελληνοκυπριακής πολιτικής ελίτ, για πλήρη εκ συμφώνου διαχωρισμό.
Η άλλη στρατηγική που θεωρητικά προβάλλουν οι λεγόμενοι ενδιάμεσοι, πρέπει να συγκεκριμενοποιηθεί καθώς επί του παρόντος περιορίζεται στα συνθήματα και στα προεκλογικά φολκλόρ. Η άλλη στρατηγική στο Κυπριακό δεν είναι τίποτε άλλο παρά η επιστροφή στα αυτονόητα. Κοντολογίς η προβολή διεκδικήσεων που σε άλλες χώρες θεωρούνται αυτονόητα, στην Κύπρο είναι απαγορευμένα. Γι’ αυτό και η επιδιωκόμενη λύση δεν θα μπορούσε να αφορά κανένα κανονικό κράτος στον κόσμο.
Αφορά, δυστυχώς, το κυπριακό πειραματόζωο. Τι σημαίνει επιστροφή στα αυτονόητα; Ανατροπή των κατοχικών δεδομένων, απελευθέρωση και αποκατάσταση της ενότητας της χώρας. Αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ελευθεριών. Απόρριψη διαχωριστικών ρυθμίσεων που γεννούν διακρίσεις και εθνικισμό. Πρέπει να αναζητηθεί η μεθοδολογία. Λένε οι οπαδοί της όποιας λύσης πώς θα αντιδράσουν οι ξένοι. Ποιος τους έθεσε στη σωστή βάση τις επιδιώξεις ενός λαού που είναι υπό κατοχή; Όταν οι ίδιοι, οι διαχειριστές του Κυπριακού, δέχονται εκπτώσεις από δικαιώματα, γιατί οι άλλοι, οι τρίτοι, να ζητούν κάτι παραπάνω;
Την ίδια ώρα, είναι σημαντικό να δοθεί μια εξήγηση από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας σχετικά με την αναφορά του ότι «να είμαστε ρεαλιστές, ένα είναι οι έρευνες και άλλο η εκμετάλλευση». Εννοούσε προφανώς πως δεν πρέπει να ανησυχούν με τις έρευνες οι Τούρκοι καθώς το ουσιαστικό είναι η εκμετάλλευση. Δηλαδή, αφήστε τη Λευκωσία να κάνει τη δουλειά με τις εταιρείες και στη συνέχεια όταν θα έλθει η ώρα των εσόδων να κοπιάσουν. Τι μήνυμα δίνεται με τέτοιες τοποθετήσεις; Όλοι να συγκρατηθούν στις έρευνες και να ορμήσουν στην κατανομή των πόρων, όταν θα έλθει η ώρα της αξιοποίησης του φυσικού αερίου. Μια ακόμη φοβική προσέγγιση, που προδήλως καθιστά τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας συνεταιρικά με την τουρκική πλευρά και μάλιστα χωρίς λύση.
