Πρόεδρε, ένωσε τα κομμάτ(ι)α! Ο Άιντα “χόρευε” zeybek, ο Ακιντζί με τα κοστούμια της “συμπροεδρίας”
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
«Η έλευση του τουρκικού στολίσκου στη Γάζα θα αποτελέσει πρόκληση», επιμένει ο αρχηγός των Ε.Δ. του Ισραήλ: Παρασκηνιακές συνεννοήσεις Ισραήλ-Τουρκίας μέσω της Αιγύπτου
Ο σχεδιασμός της Άγκυρας για την Κύπρο και το μετέωρο βήμα των πολιτικών εργαλείων: Ο στρατηγικός έλεγχος (και της περιοχής) περνά από την τουρκοποίηση του νησιού…
Του Νίκου Αντωνιάδη – Νέα Υόρκη
Ξεκινήσαμε συγκρατημένα αισιόδοξα. Όσο περνούσε ο καιρός, βλέπαμε μια συνεχή υποχώρηση μας με “στόχο” να “αναγκάσουμε” την Τουρκία να καθίσει στο τραπέζι.
Ο Άιντα “χόρευε” zeybek, ο Ακιντζί “άλλαζε” τα κοστούμια της “συμπροεδρίας” που του “παραχωρήθηκε”, ως ένδειξη καλής θέλησης, κι εμείς χωριστήκαμε σε οπαδούς “της λύσης” και της “μη λύσης”.
Και μέσα σε όλα αυτά αναμέναμε τον Ερντογάν να κάνει την “κίνηση” που θα μας “απελευθέρωνε”! Έναν Ερντογάν, που από την αρχή της εκλογής του πάλεψε για να μαζέψει όλες τις εξουσίες στο πολυτελέστατο προεδρικό παλάτι του, κάτι που αναμένεται να σφραγίσει και επίσημα τον Απρίλη.
Θα ήταν άδικο να κατηγορήσουμε τον Πρόεδρο πως κινήθηκε χωρίς να θέλει το καλό της πατρίδας. Τουλάχιστον προσωπικά, θα σεβαστώ την προσπάθεια του, ανεξαρτήτως των διαφωνιών σε θέματα στρατηγικής, τακτικής και στοχεύσεων. Άλλωστε, ποτέ δεν ωφέλησε η συνεχής τριβή με το πρόβλημα και η στείρα κριτική. Η όποια στρατηγική επικοινωνίας οφείλει να εντοπίζει μεν το πρόβλημα αλλά να διοχετεύει όλη την ενέργεια της σε λύσεις (και όχι στο ίδιο το πρόβλημα).
Η διακοπή των συνομιλιών με “αφορμή” την απόφαση της βουλής μας για ένταξη του ενωτικού δημοψηφίσματος στα σχολεία θα μπορούσε να ονομάζεται οτιδήποτε άλλο. Οι Τούρκοι βρίσκουν από την πέτρα “λόγους” να προπαγανδίζουν (δυστυχώς – μπράβο τους). Ενώ εμείς (πάλι δυστυχώς), βρίσκουμε εύκολα “λόγους” να διασπαζόμαστε. Μέσα από τα χρόνια, και παρόλα τα αμέτρητα χαστούκια που δεκτήκαμε, δεν καταλάβαμε πως η Τουρκία, μας πετά πεπονόφλουδες γιατί ξέρει πως το αγαπημένο χόμπι των ελλήνων είναι το ξεκατίνιασμα. Μια σταλιά κατεχόμενης γης, χωρισμένη σε χίλια κομμάτ(ι)α να πατάμε την πεπονόφλουδα του Ερντογάν και των γύρω του, αναμένοντας τους να “αναπνεύσουν” για να βγάλουμε “συμπεράσματα και πορίσματα”! Και ο ένας να λέει άσπρο, ο άλλος μαύρο και πάει λέγοντας.
Και αφού το πρόβλημα είμαστε πρώτα εμείς και μετά ο Τούρκος, αφού όλοι ξέρουμε βαθιά μέσα μας πως, ως κομματ(ι)α-σμένες μονάδες περιορίζουμε τις πιθανότητες μας να πετύχουμε κάτι γόνιμο, εκείνο που (ίσως) απομένει είναι ο Πρόεδρος να τα πιάσει όλα από την αρχή και να κτίσει:
– ένα δυνατό Εθνικό Συμβούλιο με δεσμεύσεις από τους αρχηγούς των κομμάτων
– μια δυνατή ομάδα χάραξης στρατηγικής με τη συμμετοχή επιστημόνων που θα υποδείξει το κάθε κόμμα ως εκπρόσωπο του
– τη δημιουργία Υφυπουργείου Χάραξης αυτής της Στρατηγικής, με την πρόσληψη και συμμετοχή μόνιμων επιστημόνων που θα προταθούν ισόποσα από τα κόμματα
– τη δέσμευση όλων των κομμάτων για ευλαβική υλοποίηση αυτής της μακροπρόθεσμης στρατηγικής
Η ανάγκη σταθερής, δεσμευτικής στρατηγικής, η οποία να μην επηρεάζεται από την αλλαγή της όποιας νέας κυβέρνησης (βλ. ΗΠΑ και Τουρκία) δεν είναι πολυτέλεια αλλά επιτακτικό κάλεσμα προστασίας της πατρίδας μας που θα στοχεύσει παράλληλα στην υλοποίηση – εφαρμογή των αποφασισθέντων βημάτων, ακόμη και της απαιτούμενης προπαγάνδας της Κυπριακής Δημοκρατίας, π.χ. “τρόποι χειρισμού της άρνησης Ακιντζί να προσέλθει στο τραπέζι με αφορμή τους αστείους ισχυρισμούς του”. Γιατί η όποια στρατηγική δεν πρέπει να είναι (μόνο) αποτέλεσμα του τι θα πράξουν οι απέναντι αλλά του τι θα πράξουμε πρώτα εμείς. Και ο καιρός περνά “βολεύοντας” τους απέναντι μας που θέλουν τις νέες γενιές να μην γνωρίζουν και να μην κόπτονται, για να μπορούν έτσι, πολύ πιο εύκολα να προχωρήσουν στα επεκτατικά πλάνα τους!
Αν θέλουμε να ελπίζουμε πως κάποια στιγμή μπορούμε πραγματικά να στριμώξουμε την Τουρκία και να έχουμε πιθανότητες για μια (έστω υποφερτή) λύση, πρέπει πρώτα να καθορίσουμε το δικό μας οπτικό πεδίο για να μπορούμε να προβάλλουμε θέσεις, να βλέπουμε, να ακούμε και να αντιμετωπίζουμε τα “πυρά” όσων έχουμε απέναντι μας (εκ των προτέρων και όχι κατόπιν εορτής!). Και κυρίως να δούμε όλοι μαζί τι θέλουμε. Γιατί επιτρέψετε μου να νιώθω πως (μέσα από μελέτες που απευθύνονται στον κόσμο) χάσαμε το μέτρο του τι ακριβώς θέλουμε να πετύχουμε. Και παράλληλα, αφήνουμε (κάθε φορά) όλα τα άλλα σοβαρά θέματα του τόπου μας παραμελημένα, με περιορισμένες προτάσεις σε καίρια ζητήματα, ενώ θα έπρεπε να τα ενισχύσουμε για να είμαστε ακόμη πιο ενισχυμένοι και στο κυπριακό!
Και επειδή ο Πενταδάκτυλος είναι “ντυμένος” με ψεύτικα χρώματα, το τελευταίο που έχει ανάγκη είναι να μας βλέπει να είμαστε χίλια κομμάτ(ι)α.
Γι αυτό Πρόεδρε… ένωσε αυτά τα κομμάτ(ι)α με άλλο τρόπο, μιας και δεν μπορούν να ενωθούν οι καρέκλες!
Υ.Γ. Αν θέλουμε να κερδίσουμε κάτι, πρέπει να καταλάβουμε πως χάσαμε απίστευτο χρόνο σε μεταξύ μας διαμάχες και να κάνουμε υπομονή, ξεκινώντας από την αρχή, σωστά!
- Σύμβουλος Πολιτικού Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας
Μέλος του Αμερικανικού Συνδέσμου Πολιτικών Συμβούλων (AAPC)
https://www.linkedin.com/in/nicolaosantoniades