Οι διορισμοί-οξυγόνο για το Προεδρικό και τον Αβέρωφ: Ξέχασαν αξιοκρατία και μεταρρυθμίσεις
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Κώστα Βενιζέλου
Μια κοινωνία που έχει βιώσει πρωτόγνωρη οικονομική κρίση, δεν μπορεί να ανέχεται τη διαιώνιση ενός πελατειακού πολιτικού συστήματος.
Δεν μπορεί να δέχεται την ταμπέλα του «δικού μας», του κομματικού που έχει προβάδισμα, την ώρα που οι ηγεσίες κλαψουρίζουν για τους νέους, που παραμένουν μετά το τέλος των σπουδών τους στο εξωτερικό για να δουλέψουν ή αναγκάζονται να ξενιτευτούν επειδή εδώ δεν έχουν δυνατότητες εργοδότησης.
Η μικρής έντασης περιορισμένες ή και ανύπαρκτες αντιδράσεις της (κυπριακής) αντιπολίτευσης αποτελεί τη συγκαλυμμένη αποδοχή ότι «τα κάναμε και εμείς» και το χειρότερο και ενδόμυχο «θα το ξανακάνουμε». Οι πρόσφατοι διορισμοί της Πινδάρου μέσω προεδρικού, επιβεβαιώνουν τις επαναλαμβανόμενες ισοπεδωτικές πρακτικές που κινούνται σε λογικές που χωρίζουν τους πολίτες στους «δικούς μας» και στους υπόλοιπους.
Οι πρόσφατοι διορισμοί είναι κομματικοί. Και αυτό δεν έχει να κάνει με τα προσόντα των διορισμένων αλλά με την απόφαση, που δεν μπορεί να ανατρέψει την κοινή πεποίθηση για τη λογική που διέπει την ενέργεια αυτή. Είναι άλλωστε η συνέχεια των διορισμών που προηγήθηκαν, μερικοί εκ των οποίων έμειναν στη μέση της διαδρομής. Είτε εγκατέλειψαν, είτε τους εγκατέλειψε η εξουσία.
Οι «μεταρρυθμιστές» του Προεδρικού (της Λευκωσίας), oι λεγόμενοι εκσυγχρονιστές της Πινδάρου (και του ΔΗΣΥ) είναι κομμάτι ενός πολιτικού συστήματος που ενώ παραπαίει, επιμένει στο παλιό κομματικό ριάλιτι, που αποπνέει μούχλα και παραπέμπει στις παλιές καλές μέρες της δεξιάς. Τότε που τα καπετανάτα μοίραζαν τη λεία της εξουσίας. Κάποια πράγματα δεν ξεχνιούνται και δεν μπορούν να ανατρέψουν νοοτροπίες και πρακτικές δεκαετιών. Γι’ αυτό την επόμενη φορά που θα μιλήσουν για αξιοκρατία, μεταρρυθμίσεις, εκσυγχρονισμό, καλό θα ήταν να κρατούν και ομπρέλες.
Τα… επιχειρήματα πως αυτά έκαναν και οι προηγούμενοι αποτελεί τη δικαιολογία για διαιώνιση των πρακτικών αυτών. Ακόμη και να φταίει… ο Μακάριος (όπως πάντα και για όλα!!!!), το 2017 την ευθύνη πρέπει επιτέλους να την αναλάβουν αυτοί που αποφασίζουν.
Οι πρόσφατοι διορισμοί, όπως και οι προηγούμενοι, που παραπέμπουν σε εξόφληση παλιών γραμματίων, δείχνει πως η νοοτροπία του κουμπαράτου, της μικρής κομματικής ελίτ, είναι το οξυγόνο του πολιτικού συστήματος. Μιας παρέας που συντηρείται μέσα από τέτοιες συναλλαγές. Γι’ αυτό και αρνείται να απαλλαγεί από τις διαχρονικές παθογένειες και τις πελατειακές σχέσεις.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο υπουργός Εσωτερικών δηλώνει πως με φορολογίες που θα επιβληθούν, στον Λεμεσιανό, στον Σκαλιώτη, στον Παφίτη, στους Λευκωσιάτες που κέρδισαν σε υπεραξίες γης, θα αποζημιωθούν οι πρόσφυγες. Αυτή, είναι η συνταγή του, όπως ανέφερε, για την ίση κατανομή βαρών χωρίς συμφωνία στο Κυπριακό (συνέντευξη στον «Πολίτη»). Σαράντα δύο χρόνια μετά επανέρχεται ο μπαμπούλας των διλημμάτων ενόψει δημοψηφισμάτων. Θα ήταν, βέβαια, καλό να αρχίσει ο ΥΠΕΣ από κάποιες άλλες κατηγορίες πολιτών. Από αυτούς που έφεραν τους Τούρκους και δημιούργησαν τους πρόσφυγες και στη συνέχεια πλούτισαν. Όχι από οικοπεδάκια αλλά από μπίζνες.