Η κάθε χρονιά, η κάθε μέρα, η κάθε στιγμή, διδάσκει να γινούμε καλύτεροι: Εφιάλτης το 2016
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Της Ελλης Αυξεντίου
Η παγκόσμια ανασκόπηση του 2016 μοιάζει με θρίλερ. Δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας ζωντανός εφιάλτης, ενός ανθρώπινου δημιουργήματος.
Ένας παντοτινός πόλεμος μεταξύ του δυνατού και του αδυνάτου, της αγάπης και του μίσους, με ένα ακόμα χρόνο, βγαλμένο από αίμα, θάνατο, βομβιστικές επιθέσεις, πραξικόπημα, δημοψηφίσματα, εκλογές, προσφυγική κρίση, ανεργία, άνθρωποι να πνίγονται, να πεθαίνουν να αυτοκτονούν, δυστυχία, φτώχεια…
Και όλα αυτά; στην κορύφωση. Η κορύφωση ενός ανθρωπίνου δράματος, τη στιγμή που ο πλανήτης αντιλαμβάνεται, πως οι δρόμοι που δημιούργησε οδηγούν σε αδιέξοδα και τον πάτο δεν τον έχουμε αγγίξει. Και η απορία; Και ποιανής θάλασσας είναι αυτός ο πάτος; Για πόσο ακόμα; Αντέχουμε; Θ’ αντέξουμε; και πως θα σωθούμε; Και όταν φτάσουμε σ´ αυτόν τον πάτο, θα είμαστε προς τα κάτω με τα πόδια ή με το το κεφάλι; θα σηκωθούμε; Θα μπορούμε; Και όλα αυτά σε μια χρονιά που φεύγει και σε μία άλλη που έρχεται, με την ελπίδα πως ίσως είναι καλύτερη…
Η κάθε χρονιά, η κάθε μέρα, η κάθε στιγμή, διδάσκει, “αλλάζει το δέρμα” και φεύγει. Ο σκοπός και ο στόχος του κάθε μαθήματος; Να γίνουμε καλύτεροι. Να γίνουμε άνθρωποι και πάλι. Μ’ άλλα λόγια, να αγαπάμε, να συγχωρούμε, να μπαίνουμε στη θέση του άλλου, να δίνουμε αντί να παίρνουμε, να είμαστε ευγνώμων για ότι έχουμε, και να πάψουμε να μετράμε όλα αυτά που δεν έχουμε.. Ας μην ξεχνάμε, πως ότι σήμερα έχουμε, δεν είναι τίποτα άλλο παρά δημιουργήματα των επιλόγων μας. Μ’ άλλα λόγια ο καθρέφτης μας.
Προσωπικά, ανήκω στην κατηγορία ανθρώπων που ασκούν κριτική συχνά – πυκνά στον εαυτό τους. Επιδιώκω να περνάω χρόνο με μενα, έτσι ώστε να μπορώ να με φροντίζω. Στο παρελθόν, ομολογώ πως υπήρξα φυγόπονη, είχα άρνηση να κοιτάξω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και να αντιμετωπίσω τους φόβους μου, τις ανασφάλειες, τα λάθη μου… Στην πορεία τα λάθη μου τα αγάπησα, γιατί ανακάλυψα πως στη διαδρομή για να βρεις το σωστό συναντάς το λάθος και τους φόβους που δεν κατάφερα να λύσω προσπάθησα να τους μετουσιώσω σε δημιουργικούς. Με τα ελαττώματα μας, άλλωστε, προχωράμε οι άνθρωποι, φτάνει να μπορούμε να τα αναγνωρίζουμε, και να εξελισσόμαστε, να μη συναντάμε το εμπόδιο σ΄αυτά, γιατί καμιά φορά ξέρετε, εμείς οι άνθρωποι βάζουμε εμπόδια εκεί που δεν υπάρχουν, μονάχα για να υπάρχουν…
Και προσωπικά αν γυρίσω το χρόνο πίσω, θα δω πολλά εμπόδια που έβαλα η ίδια στον εαυτό μου, από φόβο μην αποτύχω, μήπως και δεν τα καταφέρω, μήπως και ντροπιάσω τον εαυτό μου με μια αποτυχία, τους γύρω μου, το τι θα πει ο κόσμος, που τελικά τίποτα δεν είπε κι αν είπε, πια δε με αφορά… εμπόδια που σιγά, σιγά τα προσπέρασα, όχι όλα , αλλά αρκετά, γι’ αυτό και σήμερα σας παραθέτω, 20 “κλειδιά ” του Χόρχε Μπουκάι, που με βοήθησαν και με βοηθούν ακόμα… Σας τα γράφω, με την ελπίδα, πως έστω κ ακόμα ένας από μας, καταφέρει και σπάσει τους φόβους του, τα όρια του κι αγγίξει το όνειρο… “Κλειδιά” που ο καθένας μας, μπορεί να χρησιμοποιήσει τις στιγμές που κλείνεται στο καβούκι του και έρχεται αντιμέτωπος με τους “δαίμονες ” και τις ανασφάλειες του, έτσι ώστε να βρεθεί να αντιμέτωπος με τις σκιές του, και να πάψει να στέκεται μπροστά από το φως του ή ακόμα και να βρει απαντήσεις στα γιατί που μπορεί να τον ταλανίζουν…
«Ο ελεύθερος άνθρωπος που γνωρίζει τον εαυτό του είναι γενναιόδωρος, αλληλέγγυος, ευγενικός και ικανοποιείται εξίσου όταν δίνει όπως και όταν παίρνει. Για αυτό, κάθε φορά που συναντάς ανθρώπους που κοιτάζουν μόνο την πάρτη τους, μην τους μισείς. Αρκετά προβλήματα έχουν με τον εαυτό τους».
«Η ελευθερία συνίσταται στο να είμαι σε θέση να επιλέγω ανάμεσα σε ό,τι είναι δυνατόν για μένα και να είμαι υπεύθυνος για την επιλογή μου»
«Η αλλαγή μπορεί να έρθει μόνο όταν έχουμε συναίσθηση της παρούσας κατάστασης»
«Οι άνθρωποι είμαστε τόσο ξεροκέφαλοι που υποφέρουμε περισσότερο να πέσουμε έξω σε μια δυσοίωνη προφητεία μας, παρά αν πράγματι πάθουμε αυτό που προβλέψαμε»
«Η ελευθερία συνίσταται στην ικανότητα μου να επιλέγω στο μέτρο του εφικτού»
«Υπάρχουν κάποιοι που περπατούν στο κάστρο της ζωής τους προσπαθώντας να μην τους κοστίσει τίποτα, και δεν μπορούν να το ευχαριστηθούν. Υπάρχουν και άλλοι που βιάζονται να φτάσουν νωρίς, που χάνουν τα πάντα χωρίς κι αυτοί να ευχαριστηθούν. Κάποιοι λίγοι μαθαίνουν αυτό το μάθημα και παίρνουν το χρόνο τους για κάθε διαδρομή. Απολαμβάνουν κάθε γωνιά. Ξέρουν ότι δεν θα είναι δωρεάν αλλά καταλαβαίνουν ότι το κόστος του να ζεις αξίζει τον κόπο»
«Η αναποφασιστικότητα είναι μια από τις καλύτερες αιτίες των χειρότερων προβλημάτων, πολύ περισσότερο από τις λάθος αποφάσεις»
«Για να πετάξεις, πρέπει να πάρεις ρίσκα. Αν δεν θες να τα πάρεις, το καλύτερο πράγμα που σου μένει να κάνεις είναι να τα παρατήσεις και να συνεχίσεις απλά να περπατάς για πάντα»
«Η μνήμη είναι πολλές φορές μεροληπτική και άδικη, όταν κρίνει τα γεγονότα λαμβάνοντας υπόψιν μόνο τις πληροφορίες που οδηγούν στο συμπέρασμα που είχαμε ήδη διαλέξει από πριν»
«Πάντοτε κάτι μας λείπει για να νιώσουμε ικανοποιημένοι και μόνο αν είσαι ικανοποιημένος μπορείς να απολαύσεις όσα έχεις. Γι αυτό μαθαίνουμε ότι η ευτυχία θα έρθει όταν ολοκληρώσουμε αυτό που μας λείπει. Κι επειδή πάντα κάτι λείπει, ξαναγυρίζουμε στην αρχή και δεν απολαμβάνουμε ποτέ τη ζωή»
«Ο πιο απλός αλλά παραπλανητικό τρόπος να πετύχω τον στόχο μου είναι να ρίξω πρώτα το βέλος στο δέντρο και μετά να ζωγραφίσω τους κύκλους γύρω του»
«Η τύχη ποτέ δεν πλησιάζει αυτούς που ασχολούνται χλιαρά και περιστασιακά με αυτό που αγαπούν»
«Η ζωή δεν μπορεί να βασισθεί παρά μόνο πάνω σε αυτή τη στιγμή που ονομάζουμε «παρόν»
«Κανένας δεν έχει περισσότερες πιθανότητες να εξαπατηθεί από αυτόν για τον οποίο το ψέμα εξυπηρετεί τις επιθυμίες του»
«Ο ψεύτης δεν είναι κάποιος που φοβάται το αποτέλεσμα της κρίσης των άλλων. Ο ψεύτης έχει ήδη κρίνει και καταδικάσει τον εαυτό του»
«Υπάρχουν μονάχα στιγμές πληρότητας. Εκείνοι που δεν το ξέρουν κι επιμένουν να θέλουν να ζουν διαρκώς, θα μείνουν καταδικασμένοι στον γκρίζο και επαναληπτικό βηματισμό της καθημερινότητας»
«Η παγίδα: Πόσο ευτυχής θα ήμουν αν είχα αυτό που δεν έχω»
«Αν ό,τι βλέπεις ταιριάζει γάντι με την πραγματικότητα που σε βολεύει, τότε μην πιστεύεις στα μάτια σου»
«Αν νιώθεις ικανός να δίνεις χωρίς να περιμένεις πληρωμή, ποτέ κανένας δεν θα σου αφήσει απλήρωτο χρέος, διότι απλά κανένας δεν θα σου χρωστάει τίποτα.»
«Ζούμε πιστεύοντας ότι δεν μπορούμε να κάνουμε ένα σωρό πράγματα, απλώς επειδή μια φορά, πριν από πολύ καιρό, όταν ήμασταν μικροί, προσπαθήσαμε και δεν τα καταφέραμε»
Είκοσι κλειδιά λοιπόν, που βοηθούν στο να γίνουμε καλύτεροι… Ας γίνουμε λοιπόν, καλύτεροι, για να σώσουμε την ανθρωπότητα και μαζί μ΄ αυτήν και τον εαυτό μας… Ας γίνουμε και πάλι άνθρωποι. ταπεινοί και με αγάπη. Και ας ξεκινήσουμε από το πιο απλό. ας δώσουμε το χέρι σε όσους μας έχουν ανάγκη. Και έτσι θα νοιώσουμε καλύτερα. Αυτός ίσως είναι κι ένας τρόπος να απεγκλωβιστούμε από πολλά αδιέξοδα. Άλλωστε τόσο η οικονομική κρίση όσο και οι πόλεμοι δεν είναι τίποτα άλλο από ανθρώπινα δημιουργήματα. Και η ιστορία απέδειξε πως οι πόλεμοι ποτέ και κανέναν στην ουσία δεν οφέλησαν. Και ναι, μπορεί να ακούγεται ουτοπικό, μα ας μη ξεχνάμε πως οι περισσότερες αλλαγές που έγιναν και βελτίωσαν τις ζωές των ανθρώπων και των λαών ξεκίνησαν από το ουτοπικό και το ανέφικτο…
Χρόνια πολλά και φωτεινά σε όλους, γεμάτα υγεία και αγάπη και ας ελπίσουμε πως όλα θα πάνε καλά ή έστω καλύτερα…