Όταν ο βαρόνος Μινχάουζεν χόρευε με την …Ισιδώρα Ντάνκαν

Πώς σκηνογραφείται -και κυρίως πώς σχολιάζεται- ο ανθρώπινος πολιτισμός, η κοινωνική ανισορροπία οι πολιτικές και πολιτισμικές δυσλειτουργίες του;

Παλιός γνώριμος της Ελλάδας και των πολιτιστικών ανταλλαγών μεταξύ Ελλάδας και Ρωσίας, ο Γκεόργκι Λιτιτσέφσκι (γεννήθηκε στο Ντεπροπετρόφσκ της Ουκρανίας το 1956, ζει και εργάζεται στη Μόσχα, το Βερολίνο και τη Νυρεμβέργη) προτείνει, από αύριο, με την έκθεση έργων του, στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Θεσσαλονίκης, τους “Υποθετικούς χορούς” τους.

Σειρά από μεγάλων διαστάσεων επιτοίχια έργα σε πανί αλλά και  κόμικς σε χαρτί, συνθέσεις μικρότερων διαστάσεων, παλαιότερα αλλά και νέα, όπου οι σουρεαλιστικές σκηνές και οι αινιγματικοί τους  διάλογοι, ξεπηδούν μέσα από περιστατικά της ιστορίας και  διατυπώνουν έμμεσα  τη σύγχρονη ιδεολογική υστερία, την  κοινωνική ανισορροπία, τις  πολιτικές  και  πολιτισμικές δυσλειτουργίες.

Εδώ, με “άλλοθι” την αθωότητα και τη συχνά επιφανειακή αφέλεια του κόμικ, μαζί με τη συνειδητά υπερστυλιζαρισμένη ή τη συνειδητά αδέξια γλώσσα του, στοιχεία με τα οποία ο καλλιτέχνης δημιουργεί ιστορίες με πρωταγωνιστές τον …Βαρόνο Μινχάουζεν, τη χορεύτρια  Ισιδώρα  Ντάνκαν, τον  ποιητή Σεργκέι  Γιεσένιν, τον  πολιτικό Ανατόλι Λουνατσάρσκι κ.ά. που  “χορεύουν” με υβριδικές και παράδοξες μορφές, στις οποίες το ανθρώπινο συνδυάζεται με το ζωικό και το πραγματικό με το ονειρικό.

Β.Χ. , ΑΠΕ-ΜΠΕ