Οι τηλεοπτικές άδειες: Γιατί δεν αγοράζει τα κανάλια ο Αρτέμιος Σώρρας να τελειώνουμε
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Γράφει ο ΘΟΔΩΡΟΣ ΧΑΤΖΗΠΑΝΤΕΛΗΣ
Καθηγητής ΑΠΘ
Γίνεται ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες… Ο μαγικός αριθμός 4 είναι μια άλλη ιστορία. Αλλωστε μπορεί να γίνει 5 ή κάτι άλλο, και όσοι δεν πάρουν άδεια θα μείνουν μέχρι να κλείσουν κάποτε…
Αμ, πώς! Θυμάστε τον Αρκουδέα; Το κράτος θα μπορούσε, αντί να περιορίσει, να θέσει ρυθμιστικούς κανόνες, να παρακολουθεί τι συμβαίνει μέσω του ΕΣΡ και να μας προστατεύει. Τους κανόνες έπρεπε να τους αποφασίσουν η Βουλή και το ΕΣΡ. ΕΣΡ δεν υπάρχει και η Βουλή είναι απλά μια καρικατούρα που ψηφίζει ρουσφέτια.
Αλλά τελικά θα γίνει ένας διαγωνισμός, που αν προσπαθήσεις να καταλάβεις πώς, θα μπερδευτείς. Ξεκινάνε από μια ελάχιστη τιμή που ανεβαίνει με κάποιο βήμα που αποφασίζει η επιτροπή. Αν είναι περισσότεροι από 2, όσοι δηλώνουν ότι μπορεί να πληρώσουν, ο διαγωνισμός συνεχίζεται επ’ άπειρον. Μοναδική δικλίδα είναι ότι αν πάνε για τη δεύτερη άδεια, η μέγιστη προσφορά κάποιου για την πρώτη είναι δεσμευτική.
Και λοιπόν; Γιατί δεν έκαναν έναν γύρο μέχρι να μείνουν τέσσερις; Δεν θα ήταν πιο απλό; Αποκλείοντας κάθε φορά αυτόν που θα προσέφερε τη χαμηλότερη τιμή, αφού πρώτα ανακοίνωναν τον αρχικό γύρο. Πχ. να έλεγαν, πόσα δίνετε; Μετά να ανακοίνωναν τις 8 προσφορές, να ζητούσαν νέα προσφορά και να απέκλειαν τον τελευταίο. Σε 4 γύρους θα είχαν τελειώσει. Γιατί να μην ξέρει ο καθένας τι προσφέρουν οι άλλοι; Ποιο είναι το επιλήψιμο; Μήπως αν δεν επικοινωνούν οι αντιπρόσωποι μεταξύ τους δεν μπορεί να επικοινωνούν οι ιδιοκτήτες; Αφού προφανώς ο κάθε αντιπρόσωπος επικοινωνεί με τον ιδιοκτήτη, ο ιδιοκτήτης δεν μπορεί να επικοινωνεί με τον άλλο;
Τι χρειάζεται το ηλεκτρονικό σύστημα; Σε μια απλή αίθουσα χωρίς φανφάρες θα μπορούσε να εξελιχθεί ακόμη και δημόσια ένας πλειοδοτικός διαγωνισμός! Φανφάρες και παχιά λόγια. Κάτι που μπορεί να εξελιχθεί σε άπειρο χρόνο. Θεωρητικά αυτός που θα πάρει την πρώτη άδεια (και τάχα δεν θα τον ξέρουν οι άλλοι) θα πρέπει να παραμείνει εκεί μέχρι τέλους…Πλάκα στην πλάκα πορευόμαστε. Και να φανταστείς ότι τα συστήματα δημοπρασιών είναι δόκιμο αντικείμενο της Θεωρίας των Παιγνίων. Εφυγε ο Βαρουφάκης και τα έχασαν… Γιατί δεν τα αγοράζει ο Σώρρας να τελειώνουμε;