Το τέλος της αφέλειας και η ώρα της αφύπνισης: Με αφορμή το αιματοκύλισμα στη Νίκαια
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Το Βαλκανικό καρτέλ «βασιλεύει» στην Ευρώπη και την πλημμυρίζει κοκαΐνη: Διείσδυση των γκάνγκστερ στην παγκόσμια ναυτιλία * Συλλήψεις και στην Ελλάδα [videos]
Ο Μακρόν επιμένει: Δεν πρέπει να αποκλειστεί η αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία αν η Ρωσία σπάσει τη γραμμή του μετώπου -Ο Πούτιν δεν πρέπει να κερδίσει
Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
“Εκείνοι που θα ανταλλάξουν την ελευθερία μας για τη σούπα στην κουζίνα του κράτους πρόνοιας μας έχουν πει ότι έχουν μια ουτοπική λύση για ειρήνη χωρίς νίκη. Αποκαλούν την πολιτική τους «διευθέτηση» . Και λένε αν μπορούμε να αποφύγουμε οποιαδήποτε άμεση αντιπαράθεση με τον εχθρό , θα ξεχάσει τους κακούς τρόπους του και θα μάθει να μας αγαπά . . . . “ ~ Ρόναλντ Ρέηγκαν
“Those who would trade our freedom for the soup kitchen of the welfare state have told us that they have a Utopian solution of peace without victory. They call their policy ‘accommodation’. And they say if we only avoid any direct confrontation with the enemy, he will forget his evil ways and learn to love us. . . . “ ~Ronald Reagan
Η φράση αυτή του αείμνηστου πρώην Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, λίγες ώρες μετά την άνανδρη και φρικαλέα επίθεση στη Νίκαια της Γαλλίας, κάνει τον αναγνώστη να αναλογίζεται την κατάσταση που επικρατεί διεθνώς και ειδικά στο Δυτικό κόσμο, σε κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό επίπεδο. Ταυτόχρονα, πιστεύω ότι με προφητική σαφήνεια την περιγράφει με άριστο τρόπο.
Οι αλλεπάλληλες πολύνεκρες, τρομοκρατικές επιθέσεις σε ευρωπαϊκές και όχι μόνο χώρες, η βίαιη πλέον κοινωνική σύγκρουση στο εσωτερικό των Ηνωμένων Πολιτειών, η βαθιά, σε παγκόσμια κλίμακα, οικονομική κρίση, οι κατώτερες των περιστάσεων πολιτικές ηγεσίες, και τα ανεξίτηλα πλέον σημάδια αποσάθρωσης και γιατί όχι διάλυσης, του μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο διεθνούς συστήματος, είναι πλέον μια πραγματικότητα την οποία δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει.
Το πλέον ανησυχητικό σε αυτό το ζοφερό σκηνικό, είναι η αδυναμία των πολιτικών ηγεσιών, και των κοινωνιών σε όλα τα επίπεδα, να κοιτάξουν κατάματα, χωρίς παρωπίδες το πρόβλημα, έτσι ώστε να το κατανοήσουν.
Μετά από κάθε τρομοκρατική επίθεση που στοιχίζει τη ζωή δεκάδων ανθρώπων. Μετά από κάθε περιστατικό τυφλής βίας, όπως αυτά στις ΗΠΑ. Μετά από κάθε αποτέλεσμα στην κάλπη που είναι αντίθετο από αυτό που το φθαρμένο σύστημα προωθεί ή αναμένει, παρατηρείται ένα φαινόμενο το οποίο όχι μόνο είναι αποκαρδιωτικό, αλλά τρομακτικά ανησυχητικό.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι ιστοσελίδες, και οι λογαριασμοί πολιτικών, μελών των μέσων μαζικής ενημέρωσης, και απλών ανθρώπων, όλων μας, κατακλύζονται με σημαίες και ημερομηνίες μνήμης, με λουλούδια και δηλώσεις δημοκρατίας, αφορισμούς της ξενοφοβίας και συνθήματα.
Η εκτόνωση και πάνω από όλα το φαίνεστε έχει επιτευχθεί. Και την άλλη ημέρα το πρωί φτου και πάλι από την αρχή, στο παιχνίδι επιβίωσης του φθαρμένου συστήματος, χωρίς καμία αντίδραση, χωρίς καμία προσπάθεια αφύπνισης και δράσης στην κατεύθυνση της κατανόησης, αποδοχής και βαθιάς μεταρρύθμισης, που απαιτείται.
Οι Founding Fathers, που έγραφαν το Αμερικανικό Σύνταγμα και το Bill of Rights, οι θεωρητικοί της Γαλλικής Επανάστασης, οι Φιλόσοφοι στη διάρκεια της Ιστορίας, και όλη οι σημαντικοί άνθρωποι, ο καθένας στον τομέα του, που έχουν προσφέρει στην ανθρωπότητα, θα αναποδογυρίζουν στους τάφους τους, βλέποντας το έργο τους, τα λεγόμενά τους, οι θυσίες τους, να αναπαράγονται σε καθημερινή βάση, από δήθεν ηγέτες, μέσα ενημέρωσης, και απανταχού αναλυτές (χωρίς να εξαιρείται και ο γράφων αυτές τις γραμμές).
Όταν έγραφαν, δημιουργούσαν, και καταπονούσαν το μυαλό τους για να παράγουν κάτι νέο και δημιουργικό για την ανθρωπότητα, είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν είχαν φανταστεί ότι θα έρχονταν μια στιγμή που οι συνάνθρωποί τους θα το χρησιμοποιούσαν ως άλλοθι, της αδυναμίας τους να οικοδομήσουν πάνω σε αυτό, έτσι ώστε να παράγουν κάτι νέο προσαρμοσμένο στη εποχή και τις ανάγκες της.
Όποιος τολμά σήμερα να κοιτάξει κατάματα την παγκόσμια κατάσταση, όποιος ψελλίζει μια ρεαλιστική άποψη για τις εξελίξεις, όποιος λέει τα πράγματα με το όνομα τους, ρίχνεται στην πυρά χαρακτηριζόμενος, από τους δήθεν προοδευτικούς και μεγάλους προστάτες της δημοκρατίας, ως ακραίος, λαϊκιστής, και γιατί όχι ακροδεξιός και φασίστας.
Και ποιο είναι το έγκλημα του; Τίποτα παραπάνω από το ότι τολμά να πει ότι υπάρχει πρόβλημα ισλαμικής τρομοκρατίας, από εξτρεμιστές οι οποίοι χρησιμοποιούν το Κοράνι κατά το δοκούν, για να πετύχουν τους άνανδρους και θρασύδειλους στόχους τους. Τίποτα παραπάνω, από το να τολμούν να αποκαλέσουν, στην Ευρώπη, το σύστημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης των Βρυξελλών, με το όνομά του. Δηλαδή μια δυσκίνητη, αποκομμένη από τους λαούς της Ευρώπης, χρυσοπληρωμένη γραφειοκρατία, η οποία στερείται στρατηγικής, ικανοτήτων και οποιασδήποτε δημιουργικής φαντασίας. Τίποτα παραπάνω, από το να τολμήσει να πει ότι οι Οργανισμοί και το Σύστημα που δημιουργήθηκε αμέσως μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, χρειάζεται εκ βάθρων μεταρρύθμιση.
Ακόμη χειρότερα, οποιοσδήποτε διαπράξει αυτό το ατόπημα, αμέσως ταυτίζεται, από τους απανταχού συστημικούς – και εδώ έχει τεράστια ευθύνη πρωτίστως η συστημική αριστερά – ως θιασώτης της Μαρί Λεπέν, του «τρελού» Ντόναλντ Τράμπ, κα των ανά τον κόσμο λαϊκιστών πολιτικών, οι οποίοι δυστυχώς εκμεταλλεύονται την αχρηστία και ανικανότητα του συστήματος, προκειμένου να γίνουν αυτοί διαχειριστές του.
Με δεδομένο ότι αυτό το σύστημα έχει πολύ βαθιές ρίζες, είναι πολύ δύσκολο το έργο των επικριτών του, και δυστυχώς μόνο η ίδια η ζωή και η ροή των γεγονότων θα μπορέσει να το ανατρέψει.
Δυστυχώς, η διαδικασία προς αυτή την κατεύθυνση έχει αρχίσει, με τρόπο αιματηρό και βαθιά κρίση σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Οι ηγεσίες και το σύστημα διεθνώς αδυνατούν να αντιμετωπίσουν την υπερχείλιση του ποταμού και το μόνο που κάνουν είναι βαρύγδουπες και συνήθως δακρύβρεχτες δηλώσεις, αλλά και σφοδρές επιθέσεις εναντίον των δήθεν εχθρών της Δημοκρατίας και των Ελευθεριών, που όμως οι ίδιοι με την ανυπαρξία στρατηγικής, ιδεών και οράματος, υποσκάπτουν.
Το τέλος, της αφέλειας και της αθωότητας έχει επέλθει, και ήρθε η ώρα της πικρής αποδοχής της κατάστασης, για όλους μας. Όσο συνεχίζουμε την ανακύκλωση των τετριμμένων και αρνούμαστε να αποδεχτούμε τη σκληρή πραγματικότητα λέγοντας τα πράγματα με το όνομά τους, η κατάσταση θα επιδεινώνεται και ο δρόμος δεν θα έχει επιστροφή. Η ώρα της αφύπνισης έφτασε!