Αίφνης συμφωνία Ισραήλ-ΗΠΑ για στρατιωτική βοήθεια; O ρόλος Κλίντον, Ρωσίας και Τουρκίας
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης μεταδίδουν ότι κατά τη συνάντηση στο Πεντάγωνο του Αμερικανού με τον Ισραηλινό υπουργό Άμυνας (Άστον Κάρτερ και Άβιγκντορ Λίμπερμαν), επετεύχθη σημαντική πρόοδος και η νέα δεκαετής συμφωνία στρατιωτικής βοήθειας της Ουάσιγκτον προς το εβραϊκό κράτος, βρίσκεται επί θύραις…
Οι διαρροές Ισραηλινών κυβερνητικών παραγόντων αναφέρουν, ότι η κυβέρνηση της χώρας δεν επιδιώκει καθυστέρηση για την αποχώρηση του Μπάρακ Ομπάμα από τον Λευκό Οίκο, οι σχέσεις του οποίου με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου ήταν κάκιστες, αλλά επιδιώκει την ταχύτερη δυνατή ολοκλήρωση της συμφωνίας.
Μένει να αποδειχθεί που θα βρεθεί η χρυσή τομή, καθώς οι ισραηλινοί διεκδικούσαν 50 δισεκατομμύρια δολάρια σε βάθος δέκα ετών, δηλαδή 5 δισεκατομμύρια δολάρια στρατιωτική βοήθεια ετησίως, ενώ μέχρι στιγμής λάμβαναν 3 δισεκατομμύρια δολάρια, με κάποιες προσαυξήσεις από χρήματα που ενέκρινε το Κογκρέσο για τη διαδικασία ανάπτυξης επιμέρους οπλικών συστημάτων.
Όλα δείχνουν ότι ο «πάγος» στις σχέσεις ΗΠΑ-Ισραήλ δείχνει να σπάει και σε μια προσπάθεια αποκωδικοποίησης της εξέλιξης, θα μπορούσε κανείς να επισημάνει τρεις παράγοντες οι οποίοι δυνητικά έχουν παίξει ρόλο στο «ξεμπλοκάρισμα» των σχέσεων.
Ο πρώτος είναι η πεποίθηση ότι η ανάδειξη της Χίλαρι Κλίντον στη θέση του νέου προέδρου των ΗΠΑ εξυπηρετεί τα ισραηλινά συμφέροντα, με την ολοκλήρωση της συμφωνίας ίσως επιχειρείται η έμμεση προτροπή του εβραϊκού στοιχείου στις ΗΠΑ να στηρίξει την υποψηφιότητά της, αντιμετωπίζοντας τη δυσαρέσκεια που υπήρχε κυρίως λόγω της πολιτικής της Ουάσιγκτον απέναντι στο Ιράν.
Ο δεύτερος είναι ενδεχομένως η διαδικασία εξομάλυνσης των σχέσεων με την Τουρκία, στην οποία η Ουάσιγκτον δίδει ιδιαίτερη σημασία στην προσπάθεια ανάδυσης μιας νέας αρχιτεκτονικής ασφαλείας της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου και όχι μόνο. Στο πλαίσιο αυτό, οι πληροφορίες για υπέρβαση του αδιεξόδου στο τέλος της εβδομάδας, θα μπορούσε να συνδέεται με τις εξελίξεις στο ζήτημα της δεκαετούς στρατιωτικής βοήθειας των ΗΠΑ στο Ισραήλ.
Ο τρίτος είναι οι σχέσεις που έχουν αναπτυχθεί ανάμεσα στους Ισραηλινούς και τους Ρώσους, τις οποίες επιθυμούν να ελέγξουν οι ΗΠΑ ώστε να μην «ξεφύγουν» από τα «αποδεκτά» επίπεδα και αρχίσουν να επηρεάζουν την εφαρμογή της αμερικανικής «υψηλής στρατηγικής» (grand strategy).
Η Ουάσιγκτον επιθυμεί να υπάρξει μια ύφεση στις σχέσεις με τη Μόσχα όπου αυτό είναι δυνατό και ευθυγράμμιση των δυο χωρών στα ανοιχτά θέματα ασφαλείας που δεν είναι και λίγα. Αντιστρόφως, θα μπορέσει να αξιοποιήσει την «ειδική σχέση» των Ρώσων με τους Ισραηλινούς ώστε να προωθηθούν τα συμφέροντα προς αυτή την κατεύθυνση.
Όλα τα ανωτέρω, ασφαλώς αποτελούν αναλυτικές… εικασίες, οι οποίες αναμένουν την επιβεβαίωση ή την απόρριψή τους από την πραγματικότητα που θα δούμε να ξεδιπλώνεται στην περιοχή μας το επόμενο διάστημα.