Η άνοδος της μαγκιάς: Ο “τσαμπουκάς” του αναπληρωτή υπουργού Υγείας
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Δημοσκόπηση Opinion Poll για Ευρωεκλογές: 33,3% η Νέα Δημοκρατία με 15,5% για ΣΥΡΙΖΑ και τρεις μονάδες πίσω το ΠΑΣΟΚ * Τέταρτο κόμμα η «Ελληνική Λύση» μπροστά από το ΚΚΕ
Ανάρτηση του Στέφανου Κασσελάκη: «Απαγορευμένη, στα ΜΜΕ, η λέξη «Τέμπη» μέχρι τις εκλογές με εντολή και απειλή Μαξίμου», υποστηρίζει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ
Του ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΑΚΩΤΙΑ
Η εντελώς ανοίκεια και «τσαμπουκαλίδικη» συμπεριφορά του κ. Πολάκη, αναπληρωτή υπουργού Υγείας σημειωτέον, απασχόλησε πολύ τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα και φυσικά το Διαδίκτυο.
Βέβαια και άλλες φορές στο παρελθόν πολιτικοί είχαν ενοχλήσει με τη συμπεριφορά τους. Πρώτη φορά όμως ένας υπουργός της παραδοσιακής Αριστεράς μετέρχεται τέτοιες λεκτικές βιαιότητες και απειλές και προβληματίζει με το όλο στυλ και τη γενικότερη εικόνα του. Απ’ ό,τι φαίνεται δε η συμπεριφορά του είναι απόλυτα νομιμοποιημένη στη μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Πού οφείλεται όμως αυτό το σχετικά παράδοξο; Η απάντηση βρίσκεται στον τρόπο συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ ως κόμματος εξουσίας. Μια ανάγνωσή του θα έδειχνε ότι κακώς υπήρξε το ξάφνιασμα για την ποικιλότροπη εμφάνιση του κ. Πολάκη.
Μετά την περίοδο της Κατοχής και της Αντίστασης, η κομμουνιστογενής Αριστερά, έστω και στη σημερινή εκδοχή της, ήρθε σε επαφή ξανά με ευρύτερα λαϊκά στρώματα τα τελευταία χρόνια λόγω της κρίσης. Ανοιξε τον σχετικά κλειστό μηχανισμό της, διεύρυνε το ακροατήριό της, ψηφίστηκε από εκατομμύρια ψηφοφόρους, υποδέχθηκε χιλιάδες νέα μέλη και στελέχη. Ετσι όμως, ενώ αύξησε εντυπωσιακά την επιρροή της, έχασε πολλά από τα χαρακτηριστικά της.
Ολα τα μεταπολιτευτικά χρόνια, η παραδοσιακή Αριστερά, στις διάφορες εκδοχές της, στη Βουλή τουλάχιστον, παρά τη σφοδρότητα συχνά των παρεμβάσεων και της κριτικής της, συμπεριφερόταν κόσμια, μιλούσε πάντα πολιτικά και δεν προσωποποιούσε τις διαφωνίες της. Για ύβρεις και φωνασκίες δε ούτε λόγος, ακόμα και όταν η Βουλή έβραζε. Μάλιστα συχνά, έως και καθ’ υπερβολήν, στόχος της κριτικής της ήταν το ήθος και το ύφος της εξουσίας. Οταν όμως ξέσπασε η τρέχουσα κρίση, ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο ανέβηκε στο κύμα της αγανάκτησης, αλλά το ανατροφοδότησε κιόλας με έναν ακραίο εμπρηστικό λόγο, με ύβρεις και χυδαίους χαρακτηρισμούς κατά των αντιπάλων του, με ανοχή των προπηλακισμών και των βιαιοτήτων εναντίον τους.
Δεν έκανε καμιά προσπάθεια, ίσως και λόγω ανεπάρκειας, να μετασχηματίσει την οργή σε μια άλλη αντίληψη των πραγμάτων, πέρα από την εύκολη και απλοϊκή πολιτική αντίθεση. Στη διαδικασία αυτής της τεκτονικής αλλαγής του κομματικού συστήματος, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διεκδίκησε καμιά δική του ηγεμονία, η οποία, σύμφωνα με τον Γκράμσι, δεν είναι μόνο πολιτική, αλλά και πολιτιστική και ηθική. Ετσι μαζί με το ετερόκλητο πλήθος των κοινωνικών στρωμάτων, στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ εγκαταστάθηκαν άκριτα λαϊκίστικες δοξασίες, ψευδοαντιστασιακές επικλήσεις, κουτσαβάκικες συμπεριφορές. Τώρα είναι ο καιρός της εκδήλωσής τους. Οι πρακτικές του κ. Πολάκη είναι η ακραία απόληξη ενός νέου υποτιθέμενου αντισυστημικού πολιτισμικού παραδείγματος.
- Νομικός – κριτικός βιβλίου