Τι μπορεί να σημαίνει η στρατιωτική συμφωνία μεταξύ Κύπρου και Βρετανίας;
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Με αφορμή την Πρωτομαγιά του 2024: Ποιος είναι ο ρόλος των συνδικάτων; Για να μην απαξιωθεί άλλο το συνδικαλιστικό κίνημα στη συνείδηση των εργαζομένων και της κοινωνίας
Έρχεται ξανά η ώρα της Κύπρου και της “Αμάλθειας”: Είναι κατά το 50% έτοιμο το τεχνητό λιμάνι που κατασκευάζει ο στρατός των ΗΠΑ στη Γάζα, λέει το Πεντάγωνο
Του Μιχαήλ Βασιλείου
Το αυτοκρατορικό παρελθόν της Βρετανίας φαίνεται στους έμπειρους παρατηρητές από τον τρόπο με τον οποίο έχουν έναν «μαγικό» τρόπο να μην προσέλθουν ποτέ καθυστερημένοι σε κάποια πλευρά της υφηλίου όπου για τον οποιονδήποτε λόγο θα παίξει κάποιον ρόλο στο προσεχές μέλλον.
Έτσι, κι ενώ δεν μπορούσε ένας «αμύητος» να αντιληφθεί επαρκώς τις κινήσεις της βρετανικής διπλωματίας, έχουν εδώ και πολλά χρόνια «συμπληρώσει» στην Αυστραλία την Ιαπωνία (και άλλες χώρες στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού, απλά το Τόκιο είναι η πιο χαρακτηριστική περίπτωση), ενώ εγκαίρως ξεκίνησαν τις συνομιλίες με τους Ιρανούς, εκμεταλλευόμενοι τις προβληματικές σε γενικές γραμμές σχέσεις με τους Ισραηλινούς. Πλέον, δεν χρειάζονται ερμηνείες για τη σοφία αυτών των κινήσεων…
Εδώ και μερικά χρόνια, η βρετανική στάση απέναντι στην Κύπρο έχει αλλάξει, ενώ σοβαρές πηγές επισημαίνουν και αλλαγή στη ρητορική πολιτικής ορθότητας που χρησιμοποιεί το Foreign Office απέναντι στην Τουρκία. Η Βρετανία έχει παίξει μοιραίο ρόλο για τον κυπριακό Ελληνισμό, κάτι που ασφαλώς κανείς δεν πρέπει να ξεχνά, καθώς επίσης όμως και το πώς ό,τι έγινε είχε ως αφορμή όσα θεωρούσαν οι Βρετανοί ότι αποτελούν ζωτικά εθνικά τους συμφέροντα.
Οι βελτιωμένες σχέσεις κατέληξαν και σε συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας που υπέγραψε ο υπουργός Άμυνας της Κυπριακής Δημοκρατίας που επισκέπτεται το Λονδίνο. Η υπογραφή αυτή και το περιεχόμενο της συμφωνίας, έχουν μεγαλύτερη σημασία από το πόσο «ζεστά» θα υλοποιηθεί. Και πάλι οι Βρετανοί με τις κινήσεις τους, επιδιώκουν όπως πάντα την προστασία του εθνικού τους συμφέροντος.
Ασφαλώς η Ιστορία δεν παραγράφεται, ούτε τα εγκλήματα που τελέστηκαν από τους αποικιοκράτες στο νησί. Όμως, αυτά αποτελούν και ένα καλό διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια της νόμιμης κυβέρνησης της νήσου, για να πετύχει καλύτερους όρους και να εκμεταλλευτεί αυτή τη φορά τη συγκυρία προς όφελος του κυπριακού Ελληνισμού, μακριά από συναισθηματισμούς, οι οποίοι στη διεθνή πολιτική είναι για τους αφελείς και αποτελούν «εργαλείο» χειραγώγησης συμπεριφορών στα χέρια των «αμοραλιστών». Δηλαδή όλων των ισχυρών… Ας προσέξουμε λοιπόν.
Διανύουμε ήδη τη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα και η σημασία της Ανατολικής μεσογείου, άρα και του «αβύθιστου αεροπλανοφόρου της», της Κύπρου, έχει μεγιστοποιηθεί, καθώς στην περιοχή έχουν εντοπιστεί πολύ σημαντικά κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Το «παιχνίδι» έχει αρχίσει εδώ και αρκετό καιρό, με την Ελλάδα να το παρακολουθεί σπασμωδικά και αποσπασματικά, αρνούμενη να ξεκολλήσει από ιδεοληψίες και στερεότυπα, ενώ ακόμα και όσοι έχουν αντιληφθεί είναι ενίοτε δέσμιοι πολιτικής και ιδεολογικής ρητορικής παρελθόντων δεκαετιών, με το αποτέλεσμα να είναι συνήθως αυτοκαταστροφικό.
Η Κύπρος, αντίθετα, συμπεριφέρθηκε πολύ πιο ορθολογικά και ώριμα και βρίσκεται πλέον στην αιχμή των εξελίξεων, ενώ είναι σε πολύ καλύτερη θέση να αξιοποιήσει την παρακαταθήκη του Τάσσου Παπαδόπουλου, που έπεισε τον κυπριακό Ελληνισμό να κλείσει τα αυτιά του σε όσους τον προειδοποιούσαν για «τελευταία ευκαιρία» πριν τον «Αρμαγεδδώνα».
Τέτοια πράγματα στη διεθνή πολιτική δεν υπάρχουν, αρκεί να έχει ένας λαός και η ηγεσία του συναίσθηση του που βαδίζουν και να είναι έτοιμοι να υποστούν και τις συνέπειες για την προστασία θέσεων αρχής. Στο τέλος, η πραγματικότητα έρχεται να σε δικαιώσει, μια πραγματικότητα στη διαμόρφωση της οποίας όμως έχεις παίξει ενεργό ρόλο…
Με αυτή τη λογική ως πυξίδα θα πρέπει να κινηθεί η Κυπριακή Δημοκρατία τους δύσκολους μήνες που ακολουθούν. Εκβιασμούς δεν πρέπει να δεχθεί. Όποιος επιθυμεί ρύθμιση των «εκκρεμοτήτων» που άλλοι άνοιξαν στο νησί, θα πρέπει να ανοίξουν τα μάτια τους και να δουν ποιοι είναι οι αξιόπιστοι εταίροι που απορρόφησαν και τα διδάγματα των τελευταίων ετών, που ήταν πολλά.
Διότι όποιος αποσυνδέει το οικονομικό «μακελειό» από τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή, ίσως και να πρέπει να επανεξετάσει την οπτική του. Ίσως. Ενδείξεις υπάρχουν σε αυτά, όχι αποδείξεις. Οι συμπτώσεις είναι πολλές. Προς το παρόν τις αφήνουμε εκτός εισαγωγικών, ελλείψει ακλόνητων αποδεικτικών στοιχείων, που ίσως τελικά τα φέρει στην επιφάνεια ο «ιστορικός του μέλλοντος». Ας ελπίσουμε ότι θα διαπιστώνει παράλληλα, ότι και ο έτερος πυλώνας του Ελληνισμού, θα έχει βάλει μυαλό…
http://mignatiou.com/2016/02/simfonia-stratiotikis-sinergasias-ipegrapsan-kipros-vretania/
http://www.defence-point.gr/news/?p=146150