Απόβλητοι της ιστορίας; Ο Ακιντζί απολαμβάνει την ηδονή της “εξουσίας” του
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Για τις γενοκτονίες των… άλλων: Η Τουρκία θα στηρίξει τη μήνυση που κατέθεσε στο Διεθνές Δικαστήριο η Νότια Αφρική κατά του Ισραήλ, για τη Γάζα
“Οργασμός” για το φυσικό αέριο της Κύπρου: Τι λέει ο υπουργός Ενέργειας, τους επόμενους μήνες καταθέτουν σχέδιο ανάπτυξης -η ENI και η TOTΑL- για το κοίτασμα «ΚΡΟΝΟΣ»
Του Κώστα Γεννάρη
Όποιος θεωρεί ότι οι προοπτικές σήμερα λύσης του Κυπριακού είναι οι ίδιες με την περίοδο έναρξης της τρέχουσας διαδικασίας, είτε συνειδητά ψεύδεται είτε είναι πολιτικά τυφλός.
Υπό τις σημερινές συνθήκες και δεδομένα, ούτε η υπεραισιοδοξία του μίστερ Άιντα μπορεί να σώσει την κατάσταση, ούτε οι επιθυμίες του υπερατλαντικού ηγεμόνα είναι εφικτές. Και η κορύφωση ενός τυχόν αδιεξόδου, δεν θα οδηγήσει σε λύσεις που ονειρεύονται είτε οι μεν είτε οι δε. Θα οδηγήσει σε μια ενίσχυση της γενικότερης αναστάτωσης και θα φέρει ακόμα πιο κοντά τον κίνδυνο άμεσης γενίκευσης ενός πολέμου, περιφερειακού αρχικά, αλλά χωρίς εγγυήσεις ότι δεν πρόκειται να διευρυνθεί.
Από τη μια ο Ακιντζί απορροφήθηκε πλήρως στο κατοχικό σύστημα που εγκαθίδρυσε και ελέγχει η Τουρκία στα κατεχόμενα, εξουδετερώνοντας πλήρως τις δυνατότητες του να δώσει συνέχεια στην έως τότε πολιτική του συμπεριφορά. Η δυνατότητα που επέδειξε στο παρελθόν να είναι σε θέση να εξουδετερώσει τις πιέσεις από την Άγκυρα πνίγηκαν μέσα στην ηδονή και απόλαυση των προνομίων του αξιώματος που κατέκτησε. Και σε αυτό βοήθησε και ο περίγυρος του τον οποίο όμως ο ίδιος καθόρισε. Γλυκάθηκε από την υποταγή των «υπηκόων» και κολακεύθηκε από τους τεμενάδες εχθρών και φίλων. Και χωρίς να το αντιληφθεί, ξεπέρασε τα όρια του.
Με την εκλογική του νίκη είχα την άποψη ότι ο Ακιντζί θα κριθεί τελικά από τον τρόπο που θα διαχειριστεί τον Ερτογάν. Σήμερα οι συνθήκες ευνοϊκής για την Κύπρο διαχείρισης του Έρτογαν ενισχύθηκαν, μόνο που εξασθένισε η βούληση να τύχει σωστής για την Κύπρο διαχείρισης. Και σήμερα ο Ακιντζί κρίνεται ως μια πλήρης αποτυχία, ή απροθυμία να διαχειριστεί τον Ερτογάν κατά τρόπο που να επιτρέπει στον Τ/Κ να ακολουθήσει όσα τόσα χρόνια πρέσβευε και τον κατέστησαν την επιλογή των Τ/Κ. Εξουδετερώνεται πλήρως ως αυτόφωτος παράγοντας του Κυπριακού. Και συνεπώς μετατρέπεται σε απόβλητο της Ιστορίας και της ιστορίας του.
Από την άλλη, το σημερινό πολιτικό κατεστημένο στις ελεύθερες περιοχές, επιχειρεί να διαχειριστεί το Κυπριακό μέσα από λεπτές ισορροπίες μεταξύ πολιτικών που προωθούν τη λύση και των αναγκών πολιτικών συμμαχιών για την εφαρμογή αποφάσεων οικονομικών και κοινωνικών πολιτικών. Με αποτέλεσμα να αποθρασυνθούν από τη μια οι δυνάμεις που ενδιαφέρονται μόνο στην ανακοπή της πορείας προς τη λύση και η επίσημη κυπριακή θέση να εμφανίζεται με έντονες σκιές μιας πρωτότυπης πολιτικής σχιζοφρένειας. Και με πρόσθετο αποτέλεσμα παντελής αδυναμία παραγωγής ιδεών, επιστράτευση της φαντασίας και της τόλμης για να ανοίξουν νέοι δρόμοι συνεννόησης και ελπιδοφόρας προοπτικής.
Οδεύομε συνεπώς προς ένα νέο αδιέξοδο; Να εγκαταλείψουμε κάθε προσπάθεια;
Κάθε άλλο. Τώρα είναι που χρειάζεται ανανέωση της προσπάθειας και την ενίσχυση της με νέα δυναμική. Αναγνωρίζοντας τα εμπόδια που βρίσκονται μπροστά μας και επινοώντας νέες μεθόδους υπέρβασης τους. Κυρίως πηγαίνοντας στους ξένους, όχι με τη γνωστή πολεμική και το απορριπτικό λόγο κατά της Τουρκίας. Και τούτο, αν χρειάζεται. Αλλά όχι μόνο τούτο, αλλά υποδεικνύοντας στους ισχυρούς φίλους της ΤΙ ΑΝΑΜΕΝΕΤΑΙ να κάνουν για να υπερβούμε τις υπερφίαλες μωροφιλοδοξίες του Έρτογαν που προκαλούν τόσα προβλήματα στη Δύση, και τις θα κερδίσουν οι ίδιοι στην προώθηση των γεωστρατηγικών τους σχεδίων για την περιοχή η υποχρέωση της Τουρκίας να ακυρώσει την πολιτική αδιεξόδου που ακολουθεί στο Κυπριακό. Και αυτό χρειάζεται δουλειά, μελέτη, σχεδιασμό και τόλμη.
Διαφορετικά θα καταντήσουμε και εμείς και η Κύπρος, όπως ο Ακιντζί, απόβλητα της Ιστορίας.
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον Φιλελεύθερο