«Την άλλη φορά Αριστερά»: Δύο κριτικές…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
“Πριν μιλήσουμε και συμφωνήσουμε για το μέλλον που θέλουμε καλό είναι να ξεμπερδεύουμε με το ανυπόφορο παρόν μας…
Αυτό το ανυπόφορο παρόν παρουσιάζεται με αναλυτική ακρίβεια και ιδεολογική (μαρξιστική) συνέπεια στο βιβλίο του Νίκου Μπογιόπουλου (…). Μέσα σ’ αυτήν την ασφυκτική πραγματικότητα έχουν ιδιαίτερη αξία δύο επισημάνσεις από τον πρόλογο του συγγραφέα:
• «Πολύ πριν τις εκλογές της 20ης του Σεπτέμβρη του 2015 στην Ελλάδα με τα γνωστά αποτελέσματα, ο Μαρξ στον πρόλογο του έργου του «Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη» έγραφε: «{…} η πάλη των τάξεων στη Γαλλία δημιούργησε τέτοιες συνθήκες και τέτοια κατάσταση που έδωσαν τη δυνατότητα σ ένα μέτριο και γελοίο πρόσωπο να παίξει το ρόλο του ήρωα {…}». Προφανώς – γράφει ο Μπογιόπουλος – ο Μαρξ με την αναφορά του στα μέτρια και γελοία πρόσωπα που υποδύονται τους ήρωες, εννοούσε όλους τους Λουδοβίκους όλων των εποχών σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη μηδέ των «αριστερών» εξαιρουμένων.
• Και παρακάτω Μπογιόπουλος σημειώνει: «Όσο για τον Λένιν, θα ήταν λάθος έγραφε, να νομίζει κανείς πως οι επαναστατικές τάξεις έχουν πάντα αρκετή δύναμη για να πραγματοποιήσουν την επανάσταση, όταν αυτή η επανάσταση έχει ωριμάσει πέρα για πέρα λόγω των συνθηκών της κοινωνικό-οικονομικής εξέλιξης. Όχι, η ανθρώπινη κοινωνία δεν είναι συγκροτημένη τόσο έλλογα και τόσο βολικά για τα πρωτοπόρα στοιχεία. Η επανάσταση μπορεί να ωριμάσει, ενώ οι δυνάμεις των επαναστατών δημιουργών αυτής της επανάστασης μπορεί να φανούν ανεπαρκείς για την πραγματοποίησή της, τότε η κοινωνία σαπίζει και αυτό το σάπισμα παρατείνεται κάποτε ολόκληρες δεκαετίες»
Έχουμε λοιπόν, όπως μπορεί να διαπιστώσει όποιος επιθυμεί να δει την πραγματικότητα, το ατυχές προνόμιο να βιώνουμε το σάπισμα της κοινωνίας μας ως παρατεταμένη κρίση αναμένοντας Μεσσίες και αφήνοντας Λουδοβίκους να εμφανίζονται ως σωτήρες και ήρωες. Και αυτό το σάπισμα θα συνεχίζεται όσο το όραμα της αριστεράς για μια άλλη κοινωνία αδυνατεί να γίνει καθημερινή ατομική – κοινωνική αντίληψη και πολιτική πράξη…
Εφημερίδα ΠΟΝΤΙΚΙ
«Αριστερά δεν είναι η αριστερή λωρίδα του ίδιου καθεστωτικού δρόμου»
“Για το Ν. Μπογιόπουλο, δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Είναι ο γνωστός κομμουνιστής δημοσιογράφος και συγγραφέας που έχει αντιμετωπίσει πολλές φορές με επιτυχία σε δημόσιο διάλογο τους πολιτικούς και μιντιακούς εκπροσώπους του καπιταλιστικού ευρωμονόδρομου.
Τα κείμενα του βιβλίου είναι χωρισμένα σε θεματικές ενότητες για τα βασικά ζητήματα που μας απασχόλησαν τα τελευταία χρόνια και δίχασαν την κοινωνία αλλά και την Αριστερά (…).
Το διάβασμα του βιβλίου είναι πειστικό αν το διαβάσει κάποιος που δεν είναι οργανωμένος αριστερός και δεν συμμετέχει στο κίνημα τα τελευταία είκοσι χρόνια, είναι όμως χρησιμότατο και στους «πεισμένους» αγωνιστές γιατί εξοπλίζει με πλήθος στοιχεία, πληροφορίες, επιχειρήματα (…).
Ο Νίκος Μπογιόπουλος πιστεύει ότι οι λέξεις πρέπει να χουν νόημα, δεν μπορεί κανείς να τις χρησιμοποιεί όπως και όποτε θέλει. Επιμένει να προσπαθεί να ορίσει τι είναι Αριστερά και τι όχι ενάντια στην αντίληψη του «αριστερόμετρου» που υποστηρίζει ούτε λίγο ούτε πολύ αριστερός είναι όποιος λέει ότι είναι. Γράφει λοιπόν (σελ. 287):
«Η Αριστερά εφόσον θέλει να είναι δύναμη της κοινωνικής απελευθέρωσης και όχι μια ακόμα λωρίδα -η αριστερή λωρίδα- του ίδιου καθεστωτικού δρόμου, δε μπορεί παρά να τοποθετείται ξεκάθαρα απέναντι σε κάθε λογική που ‘’κουκουλώνει’’ τις ταξικές αντιθέσεις και προωθεί τη λογική ‘’και στον ληστή ψωμί και στον χωροφύλακα χαμπέρι’’. Γι’ αυτό και η Αριστερά δεν είναι Ερυθρός Σταυρός ούτε ΟΗΕ…».
Εφημερίδα «ΠΡΙΝ»