Η αλήθεια για τις διαπραγματεύσεις…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Χρειάζεται ταρακούνημα και πολιτικός σεισμός για να υπάρξουν ανατροπές στο Κυπριακό: Να αφουγκραστούν την κυπριακή κοινωνία και μετά να διαμορφώσουν τη στρατηγική τους
Τα δύο πολιτικά “ζευγάρια” της οργής, Μητσοτάκης και Ερντογάν, Μπάιντεν και Νετανιάχου: Η ανάλυση-ανταπόκριση του Μιχάλη Ιγνατίου στο κανάλι Omega (videos)
Του ΛΟΥΚΗ Γ. ΛΟΥΚΑΙΔΗ
Οι συνομιλίες για το Κυπριακό αφορούν το παρόν και το μέλλον του κυπριακού λαού ως σύνολο. Δεν είναι ιδιωτική υπόθεση. Δεν είναι ούτε καν θέμα στην αποκλειστική διαχείριση είτε του Προέδρου της Δημοκρατίας είτε των αρχηγών των κοινοτήτων.
Βεβαίως αν οι συνομιλίες καταλήξουν σε κάποια συμφωνία μεταξύ των κοινοτήτων αυτή η συμφωνία αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα και επιρροή στην κοινή γνώμη όταν κληθούν οι κοινότητες να εκφραστούν με δημοψήφισμα. Είναι γι’ αυτό τον λόγο που οι συνομιλητές έχουν υποχρέωση να βρίσκονται συνέχεια σε επαφή με την κοινή γνώμη όσο αφορά καίρια θέματα της διαδικασίας. Διότι αν συμφωνηθούν για παράδειγμα, από πλευράς Ελληνοκυπρίων, εκπτώσεις στα ανθρώπινα δικαιώματα παρόλο που διατυμπανίζουν ότι θα τηρηθούν οι αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα ανθρώπινα δικαιώματα, η συμφωνία θα δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα:
Πρώτο, θα πληγεί η βάση των συνομιλιών και η εμπιστοσύνη στον συνομιλητή διότι αυτός δεν τήρησε τις δεσμεύσεις του.
Δεύτερον, όταν απορρίψουμε τη συμφωνία στο δημοψήφισμα θα δυσαρεστηθούν με μας οι ξένοι. Αν δε κάποιοι παρασυρθούν από τη συμφωνία και δεχθούν τις εκπτώσεις, σοβαρή θα είναι η ευθύνη των πρωτεργατών της συμφωνίας που ενήργησε σαν πρόδρομος του δημοψηφίσματος. Η επικοινωνία λοιπόν με το κοινό επιβάλλεται. Δεν εννοώ μια λεπτομερή πληροφόρηση, αλλά θεωρώ ότι συνομιλίες για το μέλλον της Κύπρου μέσα σε πλήρες σκοτάδι είναι αντιδημοκρατικό και απαράδεκτο. Επιβεβλημένη επί του προκειμένου είναι και η αποφυγή παραπλάνησης του κοινού που μέχρι σήμερα γίνεται με τα διάφορα ανακοινωθέντα ή ομιλίες της πολιτικής ηγεσίας ή των εκπροσώπων της, που ενώ βγαίνουν προς τα έξω οι απαράδεκτες απαιτήσεις και συμπεριφορές των Τ/κ, οι δικοί μας ηγέτες προσπαθούν να τα μασήσουν και να μιλήσουν πιο θετικά για την εξέλιξη των συνομιλιών από ό,τι πραγματικά συμβαίνει. Υπάρχουν συγκλίσεις λένε και προχωρούμε, υπάρχουν όμως ορισμένα ακόμα θέματα που θα τα συζητήσουμε (περιουσιακό, εγγυήσεις). Ποιες είναι οι συγκλίσεις δεν μας λένε για τα θέματα που εκκρεμούν.
Λένε και ξαναλένε ότι επιμένουν σε λύση με εφαρμογή των αρχών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το εννοούν; Μακάρι. Όμως στο μεταξύ, βγαίνει στις τηλεοράσεις ο αρχηγός του Δημοκρατικού Συναγερμού κ. Νεοφύτου και μας λέει ότι η αρχή είναι μεν ότι διατηρείται η ιδιοκτησία του κάθε ιδιοκτήτη αλλά ας είμαστε ρεαλιστές, δεν είναι δυνατόν να επιστραφεί σε όλους τους ιδιοκτήτες. Από αυτό και άλλα γεγονότα προκύπτει μία αντίφαση: μια μιλούν για αρχές και μια μιλούν για ρεαλιστικές υποχωρήσεις. Πέστε λοιπόν τι μπορείτε να κάνετε και τι επιδιώκετε να κάνετε. Είναι υποχρέωσή σας προς τον επηρεαζόμενο κόσμο, η ενημέρωση περί των θεμάτων της προκαταρτικής συμφωνίας. Για να παίρνετε και τις αντιδράσεις των επηρεαζόμενων. Βεβαίως με τα δεδομένα της τουρκικής συμπεριφοράς, όπως είναι για παράδειγμα η επιμονή του κ. Ακιντζί να καβαλικέψει το άλογο της προεδρίας του κράτους του χωρίς να υπάρχει σχετική συμφωνία και όλα τα άλλα της «μητρός Τουρκίας», αποτελεί ψευδαίσθηση ότι πρόκειται να καταλήξουν οι συμφωνίες σε αρχές.
Συνεπώς, τρία τινά εξηγούν τη συνέχιση των συνομιλιών: Είτε συνομιλούμε απλώς χάριν της συνομιλίας για να ικανοποιήσουμε τις ξένες δυνάμεις ότι θέλουμε λύση -αν και αυτό το κάναμε ολοφάνερο από την εποχής της εισβολής-, είτε για να μην μας έχουν στο κεφάλι τους οι ξένοι που ζητούμε σωστή λύση διότι γνωρίζουν ότι οι Τούρκοι δεν τη δίνουν, είτε για να ικανοποιούμε εκείνους που πιστεύουν ότι πρέπει να συνομιλούμε με τους Τ/κ στους αιώνας τους άπαντες διότι αν πάψουμε δεν θα υπάρχει ελπίδα λύσης – αγνοώντας οι καημένοι ότι συνομιλώντας με τους κακόπιστους Τούρκους χειροτερεύουμε την κατάστασή μας εφόσον ζητούν τα αδύνατα και ότι στην πραγματικότητα είναι καιρός να προτάξουμε σταθερά τη διεκδίκηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μας χωρίς παρεκκλίσεις. Δεν θα πω τίποτε για το γελοίο σύνθημα ότι δεν θέλουμε λύση.