Στον κόσμο των παραμυθιών… Δεν χρειάζεται κανένας να αποδομήσει τον Ακιντζί
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Κώστα Βενιζέλου
Οι μύθοι φτιάχνονται πάντα με την δυνατότητα της απομυθοποίησης. Αυτό εξ ορισμού είναι θετικό καθώς αποτελεί τη βάση για τη διαλεκτική σκέψη.
Μακριά από δογματισμούς και εμμονές, η πραγματικότητα αφορά όσους θέλουν να την αγγίξουν και να την αντιμετωπίσουν. Οι υπόλοιποι μπορούν να κοιμούνται αγκαλιά με τα παραμύθια. Η συντήρηση ενός μύθου με νύχια και με δόντια είναι ίδιον αυτών που αρέσκονται στα παραμύθια. Είναι γι αυτούς που αναπαράγουν ψεύτικες εικόνες για να αυτοεπιβεβαιωθούν πολιτικά και όχι μόνο.
Ο Μουσταφά Ακιντζί δεν ζήτησε να αποτελεί το «ίνδαλμα της λύσης» όπως τον έφτιαξαν οι οπαδοί της όποιας λύσης στην ελληνοκυπριακή πλευρά. Είναι αυτοί οι ίδιοι, άλλωστε, που θεωρούσαν «σωτήρα» τον Ερντογάν και επένδυαν σε αυτόν για να λυθεί το Κυπριακό και να ομαλοποιηθούν οι σχέσεις με την Ελλάδα( ναι, αυτός που σκοτώνει Κούρδους για να αποκτήσει αυτοδυναμία και να καταστεί παντοδύναμος σουλτάνος). Ο Ακιντζί έχει αναδειχθεί στη θέση του στη συγκεκριμένη συγκυρία θέλοντας προφανώς να εξυπηρετήσει την τ/κ κοινότητα.
Ο Μουσταφά Ακιντζί έχει ως προσωπικότητα αρετές και στην πολιτική του διαδρομή είχε σταθερές πολιτικές επιδιώξεις. Το ερώτημα είναι κατά πόσο ηγούμενος της τουρκοκυπριακής κοινότητας σήμερα μπορεί να διαφοροποιηθεί από την Τουρκία. Αυτό θα μπορούσε να γίνει εάν η Τουρκία δεν ήταν στην Κύπρο με κατοχικό στρατό και δεν συντηρούσε και εδραίωνε τα κατοχικά δεδομένα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως από της έναρξης των διαπραγματεύσεων και εντεύθεν αναγκάστηκε να εξηγήσει διαφορετικά κάποιες συγκλίσεις και συμφωνίες.
Όσοι συγχύζουν την πολιτική με τα παραμύθια, τους μύθους και αναλύουν τα δεδομένα «μέσα στην τρελή χαρά», είναι οι ίδιοι που βλέπουν φαντάσματα αποδόμησης του Ακιντζί και της διαδικασίας των διαπραγματεύσεων. Όπως εξελίσσεται, βεβαίως, δεν χρειάζεται κανένα να τον αποδομήσει. Πώς μπορεί να ερμηνευθεί η αναφορά του κ. Ακιντζί πως σε περίπτωση κατά την οποία τα κοιτάσματα του φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειοι «δεν χρησιμοποιηθούν με λογικό τρόπο, μπορεί να αποτελέσουν στοιχείο απειλής και επιπλέον να γίνουν αιτία πολέμου, ενώ εάν χρησιμοποιηθούν συνετά μπορεί να δημιουργηθεί μια επωφελής κατάσταση για όλους»; Πώς διαφορετικά να ερμηνευθεί εκτός από εκτόξευση απειλής όταν η επόμενη αναφορά του περιγράφει το σενάριο της μεταφοράς του φυσικού αερίου με αγωγούς μέσα από την Τουρκία; Εκτός και εάν θεωρηθούν οι διατυπώσεις αυτές ως απειλές που εκτοξεύονται προς τις εταιρείες για να μη ξεγελάσουν τους Κυπρίους! Και μάλιστα διά της τοποθέτησης του αυτής να έκανε πάσα στον Αναστασιάδη, που μιλά με όσες εταιρείες δραστηριοποιούνται στην κυπριακή ΑΟΖ, ώστε να τύχουν της δέουσας προειδοποίησης. Υπάρχει και αυτή η ερμηνεία βγαλμένη μέσα από τα σενάρια του γνωστού μύθου.
Όλα τα παραμύθια έχουν «ως ευτυχή κατάληξη», αυτό που αποκρύβουν από τους ιθαγενείς. Αυτοί είναι οι τελευταίοι που θα μάθουν «τα καλά νέα». Γι αυτό και δεν αντιλαμβάνονται πως είναι «καλό το κλίμα», οι συγκλίσεις επιτυγχάνονται με το… τσουβάλι και πως η Τουρκία θέλει λύση «αλλά τώρα ασχολείται με τις εκλογές».