ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Οι ηγέτες της άκρας δεξιάς εστιάζουν πάντα σε όλα τα σημάδια φθοράς της εποχής, που για αυτούς είναι σημάδια παρακμής: Πως χρησιμοποιούν τη «λογική» του φόβου
Γιατί έπρεπε να είναι μυστική η συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών της Ελλάδας και της Τουρκίας; Έγινε κρυφά στο Λονδίνο ενόψει της επίσκεψης του Πρωθυπουργού στην Άγκυρα
Το κίνδυνο που προκύπτει από τις αυξανόμενες επενδύσεις της Κίνας στην Ευρώπη, που δεν είναι λιγότερο επικίνδυνες από εκείνες της Ρωσίας, επισημαίνει ο Leonid Bershidsky σε άρθρο γνώμης στο BLOOMBERG με τίτλο «China Wants to Buy Europe» μετά και το πρόσφατο ενδιαφέρον της Κίνας για την αγορά ενός οικοδομικού συμπλέγματος στο Βερολίνο και της βιομηχανίας Pirelli στην Ιταλία.
Όπως επισημαίνεται χαρακτηριστικά έως το 2011 η Κίνα ήταν αποδέκτης ευρωπαϊκών επενδύσεων αλλά η κρίση χρέους έριξε τις τιμές των περιουσιακών στοιχείων. Ορισμένες κυβερνήσεις προέβησαν απεγνωσμένα σε ιδιωτικοποιήσεις, ενώ μεγάλοι όμιλοι έγιναν λιγότερο επιλεκτικοί στην επιλογή επενδυτών. Κινέζοι επενδυτές απέκτησαν την Volvo στη Σουηδία, μεγάλο μέρος της Peugeot Citroen και τον οίκο Sonya Rykiel στη Γαλλία, το Λιμάνι του Πειραιά στην Ελλάδα την αλυσίδα Pizza Express και διάφορους οίκους μόδας στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Όταν ωστόσο, σημειώνεται, μεταξύ άλλων, στο δημοσίευμα, παλιές ευρωπαϊκές εταιρείες πέφτουν στα χέρια κινεζικών κρατικών εταιρειών το θέμα μετατρέπεται και σε γεωπολιτικό. Οι ευρωπαϊκές δηλαδή χώρες δανείζουν μέρος της κληρονομιά τους στην κινεζική κυβέρνηση διευρύνοντας την παγκόσμια επιρροή της. Το άνοιγμα στις κινεζικές κρατικές επενδύσεις σημαίνει επίσης στήριξη ενός καθεστώτος το οποίο δεν είναι αναγκαστικά φιλικό προς την Ευρώπη και δεν μοιράζεται τις ίδιες αξίες. Δεν είναι επίσης καλύτερο από το να ανοίξουν οι ευρωπαϊκές αγορές στις ρωσικές κρατικές εταιρείες όπως την Rosneft και την Gazprom, οι οποίες θα αγόραζαν τα πάντα με μόνο σκοπό να ενισχύσουν την διαπραγματευτική δύναμη της Μόσχας στην ΕΕ.
Η Ευρώπη χρειάζεται μια συνεκτική πολιτική για να διαχειριστεί τις ξένες άμεσες επενδύσεις, θέτοντας σαφείς οδηγίες για το τι είναι επιτρεπτό, ποιοι επενδυτές είναι ευπρόσδεκτοι και ποιοι δεν είναι. Γιατί να μην ζητήσει από τις κρατικές εταιρείες να επενδύουν μόνο σε σχέδια πράσινης ανάπτυξης; Διερωτάται ο αρθρογράφος. Θα είχε επίσης νόημα να απαιτηθεί από τις ξένες κρατικές εταιρείες να συνεργάζονται με τοπικούς εταίρους και να αποκτούν μόνο μειοψηφικές συμμετοχές στις ευρωπαϊκές εταιρείες. Στην Κίνα βέβαια ακόμη και οι ιδιωτικές εταιρείες μπορούν να χειραγωγούνται από την κυβερνητική πολιτική. Αποτελούν ωστόσο παράγοντες της αγοράς και γι’ αυτό θα πρέπει να διέπονται από τους ίδιους κανόνες.
http://www.bloombergview.com/articles/2015-03-23/china-wants-to-buy-europe