Ο έντιμος συμβιβασμός, η καθαρά λύση
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Απειλεί και την Ελλάδα το βακτήριο xylella fastidiosa που ευθύνεται για τη «μεγάλη σφαγή» των ιταλικών ελιών: Χωρίς αντίδοτο, ήρθε από τη λατινική αμερική με ένα φυτό καφέ [videos]
DW για ελληνικά ΜΜΕ: Η χειρότερη μορφή λογοκρισίας, είναι η αυτολογοκρισία – Οι φίλοι του… αφεντικού, τα non-papers και οι αγωγές κατά δημοσιογράφων
Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Η συμφωνία Τσίπρα – Ντάισελμπλουμ για την επιτροπή εμπειρογνωμόνων, που θα κοστολογήσουν τις ελληνικές προτάσεις, σφράγισε την πρόοδο στις συνομιλίες Αθηνών – Βρυξελών, που θα οδηγήσει κατά πάσα πιθανότητα σε μια ενδιάμεση συμφωνία των δύο πλευρών.
Οι δύο ημέρες στις Βρυξέλες, Τετάρτη Eurogroup και Πέμπτη Σύνοδος Κορυφής, ήταν γεμάτες ένταση, αλλά χωρίς παρατράγουδα, μια και στο τέλος φάνηκε ότι υπάρχει διάθεση για συμβιβασμό.
Όπως όλα δείχνουν, ο συμβιβασμός εντοπίζεται στη βάση της παραδοχής από την ελληνική πλευρά ότι το 70% του προγράμματος, γράφε μνημόνιο, μπορεί να γίνει αποδεκτό, το άλλο 30% που χαρακτηρίστηκε από τον Γ. Βαρουφάκη τοξικό, θα αντικατασταθεί με το προτεινόμενο από τη νέα ελληνική κυβέρνηση πρόγραμμα, που θα έχει στόχο να ανατρέψει την υφεσιακή πορεία και να ανοίξει τον δρόμο της ανάπτυξης.
Αν όλα αυτά συμβούν, θα τα χαιρετήσουν οι πολίτες, μια και σε ένα συμβιβασμό κάτι παίρνεις και κάτι δίνεις. Ήδη είχαμε μια πρώτη αντίδραση από την ενδοχώρα του ΣΥΡΙΖΑ. Η αριστερή πλατφόρμα υπό τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, μιλάει για την εφαρμογή μέχρι τέλους του ριζοσπαστικού προγράμματος, που ενέκρινε ο ελληνικός λαός. Αυτό σημαίνει ότι προειδοποιεί ότι μπορεί να μην αποδεχθεί τον συμβιβασμό.
Από την άλλη πλευρά, αυτή της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, παρά τα μεγάλα λόγια περί συμπαράστασης στην κυβέρνηση, το αποτέλεσμα στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, που συνεδρίασε πριν από τη Σύνοδο Κορυφής ήταν αρνητικό, μια και η απόφαση υποστηρίζει την τήρηση του μνημονίου θέση που υποστηρίζει μέχρι σήμερα το δίδυμο Μέρκελ-Σόιμπλε.
Ο Σ. Θεοδωράκης και ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ προσφέρθηκαν να στηρίξουν την κυβέρνηση, αν υπάρξουν εσωτερικά προβλήματα στο κυβερνητικό σχήμα την επομένη μιας συμφωνίας συμβιβασμού, ανάμεσα στην Αθήνα και τις Βρυξέλες.
Είναι φανερό ότι ο Α. Τσίπρας έχει μπροστά του δύο μέτωπα. Ένα εξωτερικό και ένα εσωτερικό. Τα εξωτερικό μέχρι χθες αδιάλλακτο μοιάζει να αποδέχεται ως ένα βαθμό τις ελληνικές αιτιάσεις. Να δούμε αν και το εσωτερικό θα κάνει τις αντίστοιχες παραδοχές.
Η ΝΔ επιχειρεί να δικαιωθεί προβάλλοντας τον συμβιβασμό ως προσέγγιση των θέσεων της από τη νέα κυβέρνηση. Είναι όμως ελλείπεις αυτή η κριτική μια και η συγκυβέρνηση είχε μπροστά της να συμφωνήσει σε 19 οδυνηρά για τους πολίτες προαπαιτούμενα, που η νέα κυβέρνηση αρνείται, με το επιχείρημα ότι δεν αντέχει η κοινωνία, άλλη αφαίμαξη.
Αν καταφέρει η νέα κυβέρνηση να αναστρέψει την πορεία των πραγμάτων και από την ύφεση περάσει η χώρα σε μια σταδιακή ανάπτυξη, τότε η σημερινή συγκρατημένη αισιοδοξία θα μετατραπεί σε ενθουσιασμό για τα αποτελέσματα των επίπονων διαπραγματεύσεων.
Πάντως το γεγονός ότι τα φώτα της δημοσιότητας σε ευρωπαϊκό και αμερικανικό επίπεδο, έχουν στραφεί στα νέα πρόσωπα, που ανέλαβαν να χειρισθούν τις τύχες της χώρας, είναι μια πρώτη θετική ένδειξη, μια και δεν περνούν στα ψιλά γράμματα οι ελληνικές ανησυχίες.
Οι ηττημένοι των εκλογών οφείλουν να πάψουν να μεμψιμοιρούν και να κινηθούν κι αυτοί αρωγοί της νέας αυτής ελληνικής προσπάθειας. Η εξουσία δεν είναι απλώς έπαθλο, συνεπάγεται ευθύνες, που είναι τεράστιες στην συγκεκριμένη ελληνική περίπτωση. Η ανόρθωση μιας χώρας που βγαίνει από τα ερείπια, δεν είναι ούτε εύκολη ούτε ανώδυνη υπόθεση.
Βεβαίως όλοι κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Και αυτό ισχύει στη ζωή και περισσότερο στην πολιτική, μια και η νέα κυβέρνηση που ανέλαβε πριν λίγες ημέρες, θα κριθεί εκ του αποτελέσματος.
Χρειάζεται όμως οι πολιτικοί από όλες τις πλευρές, είτε βρίσκονται στην αντιπολίτευση είτε στην κυβέρνηση, να αφήσουν τα πολλά λόγια στα τηλεοπτικά παράθυρα και να ριχτούν στη δουλειά. Οι πρώτοι στο μεγάλο έργο που έχουν αναλάβει σε ιδιαίτερα δύσκολες συγκυρίες και οι δεύτεροι να μελετήσουν τα έργα και τις ημέρες της κυβέρνησης και να ασκήσουν γόνιμη και εποικοδομητική κριτική.
Μόνο έτσι θα δικαιώσουν το ρόλο τους και την παρουσία τους στα κοινά πράγματα μιας χώρας, που πρέπει εξ αρχής να ανοικοδομηθεί…