Δεν αλλάζει τίποτα! Πώς θα γίνει ο χωροταξικός διαχωρισμός;
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Κώστα Βενιζέλου
Η διαφορά της κοινωνίας στην Ελλάδα με αυτή της Κύπρου είναι και στην εκλογική συμπεριφορά των πολιτών. Στην Ελλάδα οι πολίτες τιμωρούν τους πολιτικούς και τα κόμματα για τα λάθη τους, τις παραλείψεις, τις πολιτικές που εφαρμόζουν. Παράδειγμα το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ( κόμματα που βασικά έχουν κλείσει) και ασφαλώς και η ήττα της φθίνουσας Νέας Δημοκρατίας.
Στην Ελλάδα δίνεται η δυνατότητα στο καινούργιο, όπως στην πράξη έγινε την περασμένη Κυριακή στις εκλογές. Όλα αυτά βέβαια δεν απαλλάσσουν το σύστημα από διαχρονικές παθογένειες και από τις λογικές των πελατειακών σχέσεων, που οφείλει ωστόσο να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά η νέα κατάσταση πραγμάτων στη χώρα. Σε αυτό θα κριθεί άλλωστε, μαζί με τον τρόπο που θα διαχειριστεί η νέα κυβέρνηση την κρίση.
Στην Κύπρο, υπάρχει μια αόρατη δύναμη που προστατεύει το σύστημα. Εκδίδεται «απαγορευτικό απόπλου» για ανατροπές. Και τούτο γιατί δεν υπάρχουν καθαρές πολιτικές ούτε στα κόμματα ούτε και μεταξύ των πολιτών, που κυριεύονται από τα σύνδρομα «της ανασφάλειας». Η μεγαλύτερη τιμωρία που επιλέγουν οι πολίτες είναι η αποχή, που αποτελεί την πιο ήσυχη, ήρεμη, επιβράβευση του πολιτικού συστήματος. Στην Ελλάδα η σύγκρουση ήταν και είναι μεταξύ μνημονιακών και αντιμνημονιακών, αριστεράς και δεξιάς. Εδώ, στην Κύπρο, πώς θα γίνει ο χωροταξικός αυτός διαχωρισμός; Μπορούν να διαχωριστούν στο τέλος αυτοί, για παράδειγμα, που προσκάλεσαν την τρόικα και τώρα βρισκόμενοι στην αντιπολίτευση αναπτύσσουν διαφορετική ρητορική( ΑΚΕΛ) από εκείνους που είναι τροϊκολάτρες (ΔΗΣΥ); Μπορεί να αξιολογηθεί με πραγματικούς πολιτικούς όρους η στροφή των πάλαι ποτέ υποστηρικτών του μνημονίου ( ΔΗΚΟ), που είδαν εσχάτως «το φως το αληθινό»; Είναι ίδιον του κυπριακού πολιτικού συστήματος να θεωρεί κοντή τη μνήμη των πολιτών. Να υπενθυμίσουμε, μεταξύ πολλών άλλων, και όσους ψήφιζαν μαζικά τα μνημονιακά νομοσχέδια, χωρίς να μπουν στον κόπο να τα διαβάζουν. Οι πολιτικές εκφράζονται μέσα από τις πράξεις, την εφαρμογή τους και όχι διά των ρητορικών εξάρσεων μιας χρήσης. Δεν έχει, στο τέλος, σημασία σε ποια πλευρά του πεζοδρομίου στέκεται η ηγεσία, αλλά τι προτείνει και ποια πολιτική παράγει.
Στην Κύπρο, αναλώνεται η πολιτική πράξη με την έκδοση μιας δωδεκάδας ανακοινώσεων την ημέρα. Η βασική απασχόληση είναι να παρελαύνουν από το πρωί μέχρι το βράδυ μπροστά από τα μικρόφωνα και να μετρούν τις λέξεις που τους δημοσιεύουν την επομένη ημέρα οι εφημερίδες. Είναι σαφές πως υπάρχει ελλειμματική δημοκρατική κουλτούρα ενώ τις στρεβλώσεις αντί να τις διορθώνουν τις σκεπάζουν με τις φωνές του λαϊκισμού.
Δεν μπορεί, βέβαια, να αποτελεί πρότυπο το πολιτικό σύστημα της Ελλάδος. Όμως, υπάρχει μια διαφορά σε σχέση τη συμπεριφορά των πολιτών που είναι σημαντική: Υπάρχει τιμωρία διά της κάλπης. Το ΠΑΣΟΚ έφθασε μέχρι και το 48%, σήμερα κινείται στο 4%. Στην Κύπρο ούτε καταστροφικές πενταετίες, ούτε ανερμάτιστοι χειρισμοί επηρεάζουν ποσοστά και πολιτικά πρόσωπα.