Μπορεί ο Rand Paul να γίνει ο επόμενος Πλανητάρχης;

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η Ουάσιγκτον έστειλε πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς στο Κίεβο, απαιτεί από τους συμμάχους να κάνουν το ίδιο: Παροτρύνει τη Γερμανία να στείλει Taurus στην Ουκρανία

Έκτακτη είδηση: Επικρατεί επιτέλους η λογική; Το Ισραήλ πιθανόν θα προτείνει στη Χαμάς συμφωνία για την απελευθέρωση 20 ομήρων, υποστηρίζει τηλεοπτικό δίκτυο

Τι συμβαίνει με την επίσκεψη Ερντογάν στο Λευκό Οίκο: Οι ΗΠΑ δεν επιβεβαιώνουν – Η φιλοκυβερνητική Hurriyet λέει ότι οι προετοιμασίες συνεχίζονται κανονικά

 Της ΕΛΕΝΗΣ ΑΡΓΥΡΗ

Όταν ο Rand Paul, αποφάσισε να βγει από την πολιτική σκιά του πατέρα του, Ron Paul επί χρόνια βουλευτή του Ρεπουμπλικανικού κόμματος στο Τέξας και τρείς φορές υποψήφιου για το προεδρικό χρίσμα, οι «κυνηγοί κεφαλών» της συντηρητικής παράταξης, αναγνώρισαν αυτομάτως στο πρόσωπο του έναν χαρισματικό νέο, o οποίος θα μπορούσε να τους φανεί πολύ χρήσιμος. Και επένδυσαν σε αυτόν, χωρίς δεύτερη σκέψη.

Όταν πέρυσι ο Rand Paul, έμεινε στο βήμα του Κογκρέσου επί 13 ώρες-εκμεταλλευόμενος την κοινοβουλευτική διαδικασία που επιτρέπει στους Γερουσιαστές να χρονοτριβούν, προκειμένου να αποτρέψουν την έγκριση κάποιου νόμου ή την λήψη κάποιας απόφασης (filibuster)- μπορεί να μην κατάφερε να εμποδίσει τον διορισμό του John Brennan στην θέση του επικεφαλής της CIA, κατάφερε όμως να πετύχει, αυτό που πραγματικά επεδίωκε. Να κάνει ολόκληρη την Ουάσιγκτον, να μιλά γι’ αυτόν.

Νέος, ωραίος, φωτογενής, επικοινωνιακός, με έναν ομολογουμένως μοντέρνο λόγο- μοντέρνο για τα δεδομένα πάντα της, συνήθως πληκτικής ρεπουμπλικανικής ρητορικής- ο Rand Paul  μπορεί να αποδειχθεί, σύμφωνα με αναλυτές, ο άσος στο μανίκι του GOP, στις προεδρικές εκλογές του 2016. Θεωρείται σχεδόν δεδομένο, ότι ο 51χρονος Γερουσιαστής από το Κεντάκι, θα διεκδικήσει το Ρεπουμπλικανικό χρίσμα και μάλιστα με αξιώσεις, καθώς η δυναμική που αναπτύσσει και η επιρροή που αρχίζει και αποκτά στους ψηφοφόρους, κάνει τον Jeb Bush, τον Paul Ryan, τον Ted Cruz και τους άλλους πιθανούς συνυποψηφίους του, να καταστρώνουν εναλλακτικά σχέδια για την πολιτική σταδιοδρομία τους, πριν καν αρχίσει η μάχη. Το όραμα του για την δημιουργία ενός «νέου ρεπουμπλικανικού κόμματος», που θα ξεπεράσει τις αγκυλώσεις του παρελθόντος, θα διευρύνει την βάση του, προσελκύοντας ψηφοφόρους που έως σήμερα βλέπει μόνο με τα κιάλια και θα απαγκιστρωθεί από τις πολιτικές ακρότητες του Tea Party (της μετριοπαθούς πτέρυγας του οποίου είναι ωστόσο υποστηρικτής), τον καθιστούν έναν από τους πιο δημοφιλείς, αλλά ταυτόχρονα και έναν από τους πιο «επικίνδυνους» πολιτικούς της νέας γενιάς.

Δεν είναι λίγοι οι εσωκομματικοί επικριτές του, που τον κατηγορούν ότι «ήρθε για να αλλοιώσει την φυσιογνωμία της ιστορικής παράταξης». Η απάντηση που ο ίδιος δίνει με απόλυτη αυτοπεποίθηση, είναι ότι «αν δεν αλλάξει αυτή η φυσιογνωμία, θα συνεχίσουμε να βλέπουμε τον Λευκό Οίκο μόνο έξω από τα κάγκελα, όταν διαδηλώνουμε για τις πολιτικές που μας επιβάλλουν οι Δημοκρατικοί.» Και προσθέτει με νόημα στην επιχειρηματολογία του, ότι «βρισκόμαστε εκτός εξουσίας τις τελευταίες δύο τετραετίες, όχι γιατί ο Ομπάμα είναι τόσο χαρισματικός ηγέτης, αλλά διότι εμείς πάψαμε να αφουγκραζόμαστε την κοινωνία. Για να γυρίσει η κοινωνία σε εμάς, πρέπει πρώτα να γυρίσουμε εμείς σε αυτήν, μέσω πιο μετριοπαθών θέσεων.» Η βασική του επιδίωξη, είναι να καταφέρει να προσεγγίσει πληθυσμιακές ομάδες, οι οποίες σήμερα δεν διανοούνται να δώσουν την ψήφο τους στους ρεπουμπλικάνους. Μειονότητες (ισπανόφωνοι και αφρο-αμερικάνοι), μεσαία και κατώτερα εισοδηματικά στρώματα, γυναίκες και νέους ψηφοφόρους. Όπως επαναλαμβάνει με κάθε ευκαιρία «το Ρεπουμπλικανικό κόμμα, πρέπει να σταματήσει να είναι το κόμμα των πλουσίων. Δεν είναι αυτή η Αμερική».

Υπέρ της απαγόρευσης των αμβλώσεων ακόμη και αν η κύηση είναι αποτέλεσμα βιασμού και κατά του γάμου των ομοφυλόφιλων, πολέμιος της πολιτικής των στοχευμένων επιθέσεων μέσω μη επανδρωμένων αεροσκαφών (drones) για την καταπολέμηση της διεθνούς τρομοκρατίας και ένας εκ των σφοδρότερων επικριτών της NSA και των σαρωτικών παρακολουθήσεων μέσω της ανεξέλεγκτης συγκέντρωσης πληροφοριών, ο πρώην οφθαλμίατρος και πατέρας τριών γιών, επισκιάζει με ευκολία θα έλεγε κανείς, τους άλλους πιθανούς υποψηφίους. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα έρευνας του Politico, ο Rand Paul θεωρείται ο επικρατέστερος στην διεκδίκηση του χρίσματος και ο ικανότερος να ανακόψει την πορεία της λεγόμενης «κλιντονικής» προεκλογικής μηχανής, που όπως εκτιμάται μπορεί να σαρώσει τα πάντα στο πέρασμα της, αν η Χίλαρι Κλίντον, αποφασίσει να την βάλει μπροστά. Οι ερευνητές του δημοσιογραφικού οργανισμού Politico, ρώτησαν τους 25 ισχυρότερους επικεφαλής εκστρατειών του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, ποιον θεωρούν ως την καλύτερη επιλογή για το χρίσμα και επομένως για την αμερικανική προεδρία. Η απάντηση δεν αφήνει σχεδόν κανένα περιθώριο αισιοδοξίας στους αντιπάλους του. Ο Rand Paul ήταν κατά κοινή ομολογία, το πρόσωπο που τουλάχιστον σε αυτή την φάση, ενσαρκώνει το Ρεπουμπλικανικό όραμα για επάνοδο στην εξουσία.

Ποιους όμως μπορεί ο Rand Paul να συναντήσει απέναντι του, στην κούρσα για το χρίσμα? Καταρχάς, τον Jeb Bush, με όνομα βαρύ που όμως δεν είναι βέβαιο ότι θα τον βοηθήσει να γράψει ιστορία, διότι πολλοί ρεπουμπλικάνοι ψηφοφόροι, εμφανίζονται διστακτικοί στις δημοσκοπήσεις, να ψηφίσουν έναν ακόμη Μπους. Ο κυβερνήτης της Φλόριντα, αδελφός και γιος πρώην προέδρων, μπορεί να ενώσει, αλλά με την ίδια ευκολία μπορεί και να διασπάσει την παράταξη του, καθώς πολλές θέσεις του, όπως για παράδειγμα αυτές για την μετανάστευση (η σύζυγός του έχει καταγωγή από το Μεξικό), προκαλούν ρίγη τρόμου, στην σκληροπυρηνική πτέρυγα των ρεπουμπλικάνων.

Ο Rand Paul μπορεί επίσης, να συναντήσει απέναντι του τον Chris Christie, τον -επικοινωνιακά- ανεπίτρεπτα υπέρβαρο κυβερνήτη του Νιου Τζέρσει, ο οποίος μέχρι πέρυσι πρόβαλε ως το απόλυτο φαβορί για το χρίσμα, για να μετατραπεί στο απόλυτο outsider εν μια νυκτί, λόγω του γνωστού- για τα αμερικανικά δεδομένα- σκανδάλου bridge gate. Μπορεί επίσης να συναντήσει τον δημοφιλή Γερουσιαστή από το Τέξας Ted Cruz, που όμως είναι τόσο προκλητικά, ένθερμος οπαδός του Tea Party, που δύσκολα θα μπορέσει να γίνει αποδεκτός από την ευρύτερη βάση του κόμματος. Ή την Sarah Palin, η οποία όμως δείχνει κουρασμένη, έχει καταντήσει γραφική με τις απόψεις της και έχει πάψει προ πολλού να πείθει ακόμη και παραδοσιακούς υποστηρικτές της. Ή τον Γερουσιαστή της Φλόριντα Marco Rubio, ο οποίος ενώ κλείνει το μάτι συνωμοτικά στις μειονότητες μέσω της κουβανικής καταγωγής του, και διαθέτει τόσο το χάρισμα της εμφάνισης όσο και του λόγου, δεν καταφέρνει να πείσει τουλάχιστον μέχρι στιγμής, ότι μπορεί να είναι ο νέος Ομπάμα που θα σώσει τους Ρεπουμπλικάνους από την δημοκρατική διακυβέρνηση.

Τέλος, ο Rand Paul, μπορεί να χρειαστεί να αναμετρηθεί με τον γαλανομάτη Paul Ryan,  πρώην συνυποψήφιο του Mitt Romney για την αμερικανική αντιπροεδρία, και επίσης αγαπημένο παιδί του φακού και μεγάλου φάσματος των Ρεπουμπλικάνων ψηφοφόρων. Αυτός ο τελευταίος, λένε οι αναλυτές, θα είναι ένας δύσκολος αντίπαλος για τον Rand Paul και παρόλο που εκτός αμερικανικών συνόρων οι πάντες πασχίζουν να ξεχωρίσουν τα ονόματα τους, δεν είναι απίθανο ένας από τους δύο να είναι ο επόμενος ένοικος του Λευκού Οίκου, ιδίως αν η Χίλαρι Κλίντον προσφέρει στην συντηρητική παράταξη το δώρο, της μη καθόδου στις εκλογές.

Όπως λένε αναλυτές όλα θα φανούν σε λίγους μήνες, καθώς οι επερχόμενες εκλογές του μεσοδιαστήματος θα αποδειχθούν καθοριστικές, για την περαιτέρω δυναμική που θα αναπτύξει η συντηρητική παράταξη. Η πιθανότητα επανελέγχου της Γερουσίας τον Νοέμβριο, θα δώσει στους Ρεπουμπλικάνους έναν άλλο αέρα. Αν όχι αέρα νίκης, σίγουρα ψυχολογικής υπεροχής. Και είναι τότε, που ένας- ένας οι ενδιαφερόμενοι θα αρχίσουν σιγά- σιγά, να ξεδιπλώνουν τις προθέσεις τους και να ανοίγουν τα χαρτιά τους. Με το πολιτικό χαρτί του Rand Paul να προβάλει με τα σημερινά δεδομένα, σύμφωνα με αναλυτές, ως safe bet.