Για όλα φταίνε οι εξωγήινοι – Ένα θέμα την ημέρα για κουβεντολόι
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Κώστα Βενιζέλου
Η πιο εύκολη οδός είναι η συντήρηση ενός σκηνικού έντασης και το ξεφόρτωμα των ευθυνών και η απόδοση τους στους πολιτικούς αντιπάλους. Είναι μια συνταγή δοκιμασμένη από το πολιτικό σύστημα, η οποία όμως έχει ξεπερασθεί από τα όσα βιώνουν οι πολίτες ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης.
Το ποιος φταίει ή ευθύνεται, είναι μέρος του πολιτικού παιχνιδιού, στα μάτια όμως των δυσπραγούντων η οργή αγγίζει και τέως και νυν και όσους άλλους επενδύουν στα προβλήματα τους για να αυξήσουν την εκλογική τους πελατεία. Οι τέως κυβερνώντες τα έκαναν μαντάρα, σύγχυζαν το κράτος με το κόμμα και ομηροποίησαν τη χώρα στους τροϊκανούς. Οι νυν, ένα σχεδόν χρόνο μετά την ανάληψη της εξουσίας, παραπέμπουν στην καμένη γη που παρέλαβαν. Δεν έδωσαν, όμως, δείγματα γραφής και δεν έπεισαν ακόμη ότι θα ξαναφυτέψουν την καμένη γη και θα αποδώσει.
Οι τέως κυβερνώντες έχουν πάθει αμνησία και όσα συμφώνησαν με την Τρόικα και δεσμεύτηκαν σε αυτή, τα αντιμετωπίζουν σήμερα ως «πρωτόγνωρη επίθεση» και ασφαλώς θεωρούν υπεύθυνη τη σημερινή κυβέρνηση. Οι νυν –που ακούνε Τρόικα και τους λούζουν ροδόσταμα– όποια πολιτική απόφαση και μέτρα υιοθετήσουν και προκαλούν αντιδράσεις, επικαλούνται τους προκάτοχούς τους και τους δανειστές. Με αυτό τον τρόπο θεωρούν αμφότεροι ότι «καθαρίζουν» και εξοφλούν έναντι των πολιτών.
Το ποιος, για παράδειγμα, αποφάσισε για να επιβληθούν κόμιστρα στους μαθητές που διακινούνται με τα λεωφορεία, είναι ασφαλώς ένα ζήτημα με ενδιαφέρον. Γιατί έστρωσε το χαλί η κυβέρνηση Χριστόφια και το αποφάσισε η κυβέρνηση Αναστασιάδη. Το ζητούμενο, όμως, είναι πώς πρωτίστως αντιμετωπίζεται το θέμα τούτο. Πώς μπορεί να δοθεί λύση, που θα δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά να διακινούνται με το ελάχιστο κόστος.
Στην Κύπρο, όλα αντιμετωπίζονται με μια απίστευτη επιδερμικότητα. Ανεβαίνουν οι τόνοι, γίνεται του κουτρούλη ο γάμος, σκοτωμός και μετά η απόλυτη σιωπή. Ξεκινά πόλεμος για τις ιδιωτικοποιήσεις, καθορίζονται χρονοδιαγράμματα, οδικός χάρτης και λόγω των γιορτών το θέμα μπήκε στο ράφι, μέχρι νεωτέρας. Όταν θα επανέλθει το ζήτημα, κάτω από τα πιεστικά χρονοδιαγράμματα της Τρόικας, τότε θα ξεκινήσουν ξανά και οι καβγάδες. Μετά τα κόμιστρα, θέμα που κρατούσαν όλοι στα συρτάρια για ένα χρόνο, η ατζέντα έχει τώρα το ζήτημα της κοινωνικής σύνταξης. Τα θέματα και οι αντιδράσεις ανεβοκατεβαίνουν όπως το ασανσέρ. Δεν έχουν διάρκεια και επειδή γίνεται η συζήτηση με καθαρά εσωτερικούς πολιτικούς όρους, αποτέλεσμα δεν υπάρχει.
Αυτή η εικόνα παράγει απελπισία. Παράγει ακινησία. Για να υπάρξει συνέχεια και αποτέλεσμα, χρειάζεται να γίνουν παραδοχές. Χρειάζονται και άλλες προσεγγίσεις, μακριά από δογματισμούς, ένθεν και ένθεν, αλλά προπαντός όραμα και σχεδιασμός. Όσο βράζουν στο ζουμί τους και επιμένουν σε αδιέξοδες πορείες, η κατάσταση θα επιδεινώνεται. Κι αυτό, ενδεχομένως, να μην το έχουν κατανοήσει.