Γλαύκος Κληρίδης
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Αλέξη Παπαχελά
Οι τελευταίοι μιας γενιάς ιστορικών ηγετών του Ελληνισμού φεύγουν. Σήμερα κηδεύεται στη Λευκωσία ο Γλαύκος Κληρίδης, ένας από τους ελάχιστους statetsmen που ανέδειξε η Κύπρος στη σύγχρονη ταραγμένη ιστορία της.
Ο Κληρίδης ήταν ένας πολιτικός που σε κέρδιζε με την απλότητά του, την προφανή άρνησή του να πάρει τον εαυτό του πιο σοβαρά από αυτό που έπρεπε. Ηταν ένας έξοχος αφηγητής περιπετειών και ανεκδότων που διέτρεχαν όλες τις φάσεις, από τον πόλεμο της ανεξαρτησίας της Κύπρου έως τα πιο πρόσφατα γεγονότα. Διέθετε απαράμιλλο χιούμορ και μια εξαιρετικά ψύχραιμη ματιά στα κυπριακά και διεθνή πράγματα. Ηταν επίσης ένας Κύπριος πολιτικός που ένιωθε πολύ άνετα στην Αθήνα, στη συνδιαλλαγή του με τους Ελλαδίτες πολιτικούς. Η έννοια του Ελληνισμού ήταν βαθιά χαραγμένη μέσα του, όπως και η έγνοια του να μη διαρραγεί ποτέ το λεγόμενο εθνικό μέτωπο.
Ο Γλαύκος Κληρίδης λοιδορήθηκε όσο λίγοι, όπως και κάθε σύγχρονος οπαδός του πατριωτικού ρεαλισμού. Ακουσε ουκ ολίγες φορές κατηγορίες περί προδοσίας, αλλά στάθηκε όρθιος χωρίς να αλλάξει στάση και να καμφθεί από τη συνεχή πίεση του περιώνυμου πολιτικού κόστους. Τα γεγονότα τον δικαίωσαν. Η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ο μεγάλος αυτός εθνικός στόχος, δεν θα μπορούσε να είχε επιτευχθεί χωρίς τον Κληρίδη.
Υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι η κυπριακή ιστορία θα ήταν πολύ διαφορετική αν είχε ανέλθει πιο νωρίς στην προεδρία. Η ιστορία είναι ασφαλώς γεμάτη από τέτοια ΑΝ και κανείς δεν μπορεί να δώσει μια βέβαιη απάντηση. Το μόνο βέβαιο είναι πως ο Ελληνισμός έχασε έναν σημαντικό εκφραστή του πατριωτικού ορθολογισμού, έναν άνθρωπο που έδωσε μάχες για τα συμφέροντα της πατρίδας του, ζυγίζοντας πάντοτε πολύ καλά τη διεθνή συγκυρία.
Το «εργοστάσιο» που κατασκεύαζε ηγέτες σαν τον Κληρίδη έκλεισε… πριν από χρόνια, καθώς είναι άλλο να έχει ζήσει ένας πολιτικός πολέμους, εμφυλίους και δικτατορίες και άλλο να είναι ένας «πλαστικός» πολιτικός που μεγάλωσε με δημόσιες σχέσεις και δημοσκοπήσεις. Γι’ αυτό και κάθε τέτοιος ηγέτης που φεύγει αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό πίσω του.
ΠΗΓΗ: http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_19/11/2013_528423
Το κείμενο δημοσιεύθηκε χθες στην Καθημερινή, ημέρα της κηδείας του Γλαύκου Κληρίδη