Για μεταβολή της στάσης των ευρωπαϊκών θεσμών έναντι της Γερμανίας ομιλεί η εφημερίδα FT
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
H αντίληψη που επικρατούσε έως πρόσφατα όσον αφορά στην αντίδραση της ευρωζώνης στην κρίση χρέους, ήταν ότι τα τελευταία τρία χρόνια οι ευρωπαϊκοί θεσμοί επιχειρούσαν, με τη συνδρομή του Βερολίνου, να μετατρέψουν το σύνολο της Ευρώπης σε Γερμανία, γράφει ο Peter Spiegel για τους FINANCIAL TIMES («Brussels Turns on Berlin to Make it Toe the Eurozone Line»).
Καθώς φαίνεται, οι αρχές της ΕΕ πίστευαν ότι έπρεπε να μιμηθούν τη Γερμανία κατά την οξεία φάση της κρίσης, προκειμένου να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των αγορών. Όταν όμως η ΕΕ κινδυνεύει να βρεθεί σε κατάσταση αποπληθωρισμού και μειωμένης ανάπτυξης για την επόμενη δεκαετία, οι ευρωπαϊκές αρχές είναι διατεθειμένες να αντισταθούν και να υιοθετήσουν πολιτικές που ωφελούν το σύνολο της ευρωζώνης.
Προσφάτως, τόσο η ΕΚΤ όσο και η Επιτροπή, δείχνουν να επιτίθενται στη Γερμανία. Η ΕΚΤ πιστεύει πως η Γερμανία θα έπρεπε να παραιτηθεί του ελέγχου των μικρών της τραπεζών υπέρ ενός κεντρικού ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος παροχής βοήθειας, προέβηκε σε μείωση των επιτοκίων, ενώ η Επιτροπή αναμένεται να επικρίνει τη Γερμανία για το υπερβολικό εξαγωγικό της πλεόνασμα.
Ο Michel Barnier έχει κατ’ επανάληψη υποστηρίξει ότι οι τράπεζες που ώθησαν το ευρώ στο χείλος της εξαφάνισης ήταν οι μικρές, κακώς εποπτευόμενες εγχώριες τράπεζες, που έγιναν ανεξέλεγκτες κατά τα προηγούμενα χρόνια (η Anglo Irish, η Λαϊκή, οι περιφερειακές ισπανικές τράπεζες και οι αντίστοιχες γερμανικές).
Η κεντρική χρηματοπιστωτική εποπτεία συνιστά και μέσο αντιμετώπισης των προβλημάτων ανάπτυξης της ευρωζώνης, που παρακωλύεται στις αδύναμες χώρες, από την αδυναμία των επιχειρήσεων να δανειστούν με λογικά επιτόκια (όταν το γερμανικό τραπεζικό σύστημα εξαιρείται, αποκλείονται οι ιταλικές επί παραδείγματι επιχειρήσεις από το να δανείζονται επί ίσοις όροις με τις αντίστοιχες γερμανικές, που παρασκευάζουν τα ίδια καταναλωτικά αγαθά).
Η μείωση του επιτοκίου από την ΕΚΤ υπήρξε περισσότερο συμβολική παρά ουσιαστική, η αντίδραση όμως των Γερμανών αποδεικνύει πως τα σύμβολα έχουν τη σημασία τους. Κατά τους συμβούλους του Oli Rehn, η παρέμβασή του αποσκοπεί στην ‘εκ βάθους αναθεώρηση’ του πλεονάσματος της Γερμανίας και όχι στην υποχρέωση της Γερμανίας σε αλλαγή πολιτικής.
Η δημόσια στήριξη της άποψης ότι το Βερολίνο πρέπει να προκαλέσει εσωτερική ζήτηση από μέρους του, ωστόσο, αποτελεί ένδειξη πυγμής. Η σημασία της αλλαγής στάσης των ιθυνόντων των ευρωπαϊκών θεσμών συνίσταται στο ότι οι θεσμοί αυτοί διαθέτουν την πραγματική ισχύ να αλλάξουν την πολιτική που ακολουθείται. Η στάση τους θα επηρεάσει την επόμενη φάση της κρίσης, καταλήγει ο Spiegel.
http://www.ft.com/cms/s/0/699dab86-4bbe-11e3-8203-00144feabdc0.html