Η συριακή κρίση και το πρόβλημα της Κύπρου
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Πανίκου Παναγιώτου
Με το διάγγελμά του προς τον αμερικανικό λαό, ο πρόεδρος Ομπάμα είχε ομολογήσει ότι ούτε ο ίδιος θέλει τον πόλεμο, ούτε το Κογκρέσο, ούτε η πλειοψηφία των πολιτών της χώρας του, διακηρύσσοντας παράλληλα ότι η Αμερική δεν είναι ο χωροφύλακας του κόσμου. Την ίδια όμως στιγμή εξέφρασε την υποστήριξή του σε παρεμβάσεις που θα πρέπει να στέλνουν «ηθικό μήνυμα», καθώς και για την ευκαιρία που παρουσιάζεται σε διπλωματικό επίπεδο ώστε να αποφευχθεί μια στρατιωτική επιχείρηση.
Είναι, λοιπόν, φανερό ότι η αναμενόμενη αρνητική ψήφος του Κογκρέσου, η εναντίωση της πλειοψηφίας των Αμερικανών, τα δεδομένα στη διεθνή κοινότητα και στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, οι πιθανές αρνητικές επιπτώσεις σε στρατιωτικό επίπεδο, αλλά και το γεγονός ότι κατά βάθος δεν θέλει η προεδρία του να ταυτιστεί με έναν καινούριο πόλεμο, ο σημερινός ένοικος του Λευκού Οίκου αναζητά ειρηνική επίλυση της συριακής κρίσης, επενδύοντας στη διπλωματία. Και με την αμερικανορωσική συμφωνία στη Γενεύη φαίνεται ότι πλέον κερδίζει η ιδέα της ειρήνης, έστω και αν η κάθε πλευρά (ΗΠΑ, Ρωσία, Συρία) την υιοθετεί για τα δικά της συμφέροντα.
Επιπλέον, η ειρηνική επίλυση της κρίσης, η καταστροφή των χημικών όπλων του συριακού καθεστώτος και η παραμονή του Άσαντ στην εξουσία, κρίνονται από αναλυτές ότι θα αποτελέσουν θετική εξέλιξη για τα εθνικά συμφέροντα του Ισραήλ. Αρνητική εξέλιξη θα είναι για την Τουρκία και προσωπικά για τον Ερντογάν.
Όσον αφορά την Κύπρο, θα πρέπει η Λευκωσία να λάβει σοβαρά υπόψη της όλες τις πιθανές συνέπειες στην περιοχή, σε σχέση με το πώς μπορεί να επηρεάσουν την προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού και τη διαχείριση του θέματος των υδρογονανθράκων.
Και επειδή κάποιοι επιχειρούν να εγκλωβίσουν το φυσικό αέριο μέσα στη διαπραγματευτική διαδικασία επίλυσης του εθνικού θέματος και λόγω του γεγονότος ότι ο κ. Ντάουνερ επιμένει να κινείται με βάση συγκεκριμένες σκοπιμότητες και προς λανθασμένες κατευθύνσεις και αφού υπάρχει και το προηγούμενο με την επιστολή του Προέδρου της Δημοκρατίας προς τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, η οποία πετάχτηκε τότε στο καλάθι των αχρήστων, είναι ανάγκη από την αρχή να τεθούν ασφαλιστικές δικλείδες απέναντι στους χειρισμούς Ντάουνερ προτού να είναι αργά.