Η ΕΕ υιοθετεί μέτρα κατά των παράνομων δραστηριοτήτων της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο”, αλλά δεν τα εφαρμόζει. Πηγή φωτογραφίας: Ευρωπαϊκό Συμβούλιο
Το ζήτημα ήταν η Τουρκία να μην εισβάλει εξ αρχής ούτε στη Συρία, ούτε στην κυπριακή ΑΟΖ. Τώρα πια, που το κακό έγινε και μάλιστα κατ’ επανάληψη, είναι σαν να συρόμαστε απρόθυμα σε ένα παιχνίδι ισχύος έχοντας δεχτεί γκολ από τα αποδυτήρια.
Σαν να παίζουμε κατενάτσιο απέναντι σε έναν αντίπαλο που έχει πάντοτε την πρωτοβουλία των κινήσεων όχι επειδή μπορεί αλλά επειδή κάποιοι του το επέτρεψαν και συνεχίζουν να του το επιτρέπουν.
Καλή και αναγκαία η άμυνα, δεν λέω, (εάν βέβαια οι – στην καλύτερη περίπτωση – ήπιες κυρώσεις, οι θεωρητικές καταδίκες και οι φραστικές επικλήσεις του διεθνούς δικαίου μπορούν να θεωρηθούν άμυνα), αλλά μόνο με άμυνα δεν γυρίζει κανένα παιχνίδι. Ακόμη και αν δεν δεχτούμε άλλο γκολ, στο τέλος θα έχουμε χάσει…
Και ενώ εκείνη μας ενημέρωνε για τις εισβολές που σχεδιάζει, εμείς (οι Ευρωπαίοι, οι Αμερικανοί κ.ά.) συνεχίζαμε να της πουλάμε όλον εκείνο τον εξοπλισμό που θα της επέτρεπε να φέρει σε πέρας τις εισβολές της… ελπίζοντας ότι δεν θα τις πραγματοποιήσει. Υπάρχει κανείς που να είναι πραγματικά τόσο αφελής; Ή μήπως απλά πλέουμε όλοι μέσα σε πελάγη υποκρισίας κοροϊδεύοντας αλλήλους και μαζί τον εαυτό μας στον καθρέφτη;
Διότι τα πλωτά γεωτρύπανα οι Τούρκοι δεν τα έφτιαξαν μόνοι τους. Από κάποιον τα αγόρασαν. Και όταν τα αγόραζαν, το δήλωναν πως τα αγοράζουν για να «τρυπήσουν» σε μέρη μακρινά, πολύ πιο πέρα από τα χωρικά τους ύδατα. Ελεύθερη αγορά θα μου πείτε. Ο καθείς δικαιούται να αγοράζει ό,τι θέλει από τη στιγμή που το πληρώνει, χωρίς να υπόκειται σε δίκες προθέσεων. Δεκτό…
Αλλά και στο μέτωπο των στρατιωτικών εξοπλισμών, οι Ευρωπαίοι εταίροι μας (η Ιταλία, η Γερμανία, η Βρετανία, η Ισπανία, ακόμη και η Γαλλία κ.ά.) δεν σταμάτησαν ούτε στιγμή να πωλούν όπλα στην Τουρκία, ούτε καν αφότου εκείνη εισέβαλε στρατιωτικά στη Συρία, αρχικά το 2016 (Ασπίδα του Ευφράτη) και έπειτα το 2018 (Κλάδος Ελαίας). Μόνο το 2018, κράτη-μέλη της ΕΕ εμφανίζονται να έστειλαν στην Τουρκία όπλα, πυρομαχικά και αεροσκάφη (αλλά όχι μόνο πολεμικά) συνολικής αξίας περίπου 1,5 δισ. ευρώ, σύμφωνα τα στοιχεία της Eurostat που επικαλείται το πρακτορείο Reuters.
Όσο για την Ουγγαρία, πίσω από τη «φιλοτουρκική» στάση της οποίας πολλοί έσπευσαν εσχάτως να βρουν καταφύγιο καταγγέλλοντας, αξίζει ίσως να σημειωθεί ότι οι οικονομικοί της δεσμοί με την Τουρκία πραγματικά ωχριούν μπροστά στους αντίστοιχους δεσμούς άλλων Ευρωπαίων που σήμερα το παίζουν «σκληροί» απέναντι στην Άγκυρα.
Η Τουρκία εισέβαλε με το Fatih στην κυπριακή ΑΟΖ το Μάιο του 2019 και με το Yavuz τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς. Τι έχει κάνει η ΕΕ πρακτικά έκτοτε, πέρα από το να καταδικάζει φραστικά;
Στο δια ταύτα, λοιπόν, από τον περασμένο Ιούνιο και έπειτα, η ΕΕ επιμένει μιλάει (αλλά μόνο να μιλάει) για στοχευμένα μέτρα κατά της Τουρκίας τα οποία όμως ακόμη περιμένουμε. Θα τα δούμε άραγε στην επερχόμενη Σύνοδο Κορυφής (17-18 Οκτωβρίου); Κάποιοι, πάντως, πίσω στην Αθήνα έχουν ήδη αρχίσει να πανηγυρίζουν με τον κίνδυνο να διαψευστούν οικτρά.
ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ
Ο Ερντογάν προκαλεί συναγερμό στην Αθήνα: Ο Ταγίπ φαντάζεται τον εαυτό του ως το νέο Κεμάλ