Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς έξω από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Φωτογραφία HellasJournal.Com
Οι τελευταίες τουρκικές επιθετικές ενέργειες αφαίρεσαν και το τελευταίο φύλλο συκής από όσους επιμένουν να καταλήξουμε στους «όρους αναφοράς» και να πάμε χωρίς καθυστέρηση σε συνομιλίες.
Δηλαδή στους όρους αναφοράς θα δεχτούμε όσα προβάλλει η Άγκυρα για την Αμμόχωστο, τη δημιουργία τουρκικού «Προξενείου» στην πόλη, την αποδοχή των αξιώσεων της ότι το μεγαλύτερο μέρος της κλειστής πόλης ανήκει στο ΕΒΚΑΦ και όσοι θέλουν να επιστρέψουν, αν στο μεταξύ δεν δημευθεί το σπίτι τους, θα πρέπει να επιστρέψουν υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση;
Η περίπτωση της Αμμοχώστου δείχνει τις προθέσεις της Τουρκίας να δημιουργήσει τετελεσμένα, μετά την επίθεση στην κυπριακή ΑΟΖ και επί του εδάφους.
Στην Αθήνα ο Μητσοτάκης μοιάζει με ξεθωριασμένο Σημίτη μιας άλλης εποχής. Ένας χλωμός πολιτικός ηγέτης, απέναντι σε ένα αδίστακτο Ερντογάν. Που ξέρει να μανουβράρει στη διεθνή σκηνή, ιδιαίτερα με την Ουάσινγκτον και τη Μόσχα. Και στη Λευκωσία ένας Αναστασιάδης που κανείς δεν είναι σίγουρος τι ακριβώς θέλει.
Το κλίμα καλλιεργείται και προετοιμάζεται εντατικά με την προβολή της πολιτικής για τη «Γαλάζια Πατρίδα», ενώ επιδιώκονται και συμμαχίες με χώρες όπως η Λιβύη.
Βεβαίως παρά την προέλαση της στην Ανατολική Μεσόγειο, η Τουρκία απέτυχε να ανακόψει το ενεργειακό πρόγραμμα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και οι σημερινές ενέργειές της, με δικές της έρευνες και γεωτρήσεις, είναι το αποτέλεσμα αυτής της αποτυχίας. Και του γεγονότος ότι δεν τολμά να αγγίξει τις ξένες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην κυπριακή ΑΟΖ. Και η διεθνής κοινότητα, έστω και χλιαρά, δεν εγκρίνει τις παράνομες ενέργειές της. Και προσπαθεί να αποσπάσει την κυπριακή συγκατάθεση νομιμοποίησης της αρπαγής του κυπριακού φυσικού αερίου.
Από αυτή τη στήλη έχει υποστηριχτεί ότι Κύπρος και Ελλάδα χρειάζεται να οικοδομήσουν μια διαφορετική πολιτική.
Δεν είναι ότι θα λυθεί οτιδήποτε χωρίς διάλογο και διαπραγματεύσεις. Αλλά χρειάζεται ένας διάλογος διαφορετικά δομημένος, ένας διάλογος με ελληνική παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο και με αποτρεπτική δύναμη που δεν θα επιτρέπει στην Άγκυρα την επιβολή της πολιτικής της κανονιοφόρου αλλά τη διευθέτηση στη βάση του διεθνούς δικαίου.
Ο οποίος μηχανισμός θα αποτελεί προέκταση των τριμερών σχημάτων συνεργασίας στην περιοχή. Χωρίς αυτό τον κοινό αμυντικό μηχανισμό αποτροπής τα όποια τριμερή σχήματα συνεργασίας θα παραμένουν κενά περιεχομένου. Διότι τα σχήματα αυτά τότε μόνο θα είναι αποτελεσματικά όταν Κύπρος και Ελλάδα θα διαθέτουν την αναγκαία αποτρεπτική δύναμη. Καθότι και οι συνομιλίες στις οποίες επιμένουν τόσο φορτικά κάποιοι, αν είναι να γίνουν στη σωστή βάση, δεν θα πρέπει να γίνουν με όρους παράδοσης.
Και είναι ανάγκη να μη εγκαταλειφθεί η πολιτική ΣΥΡΙΖΑ-Κοτζιά από την Αθήνα για μια λύση χωρίς εγγυήσεις και χωρίς την παρουσία τουρκικού στρατού στην Κύπρο. Επί του προκειμένου αναμένονται δείγματα γραφής από την Αθήνα.
(*) Πανεπιστημιακός, διευθυντής του Κέντρου Ελληνικών Ερευνών Καναδά-ΚΕΕΚ και μέχρι πρόσφατα επιστημονικός συνεργάτης του ΕΔΙΑΜΜΕ στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.
email: [email protected]
Τα συντηρητικά κόμματα περπατούν σε τεντωμένο σχοινί: Υιοθετούν ιδέες της άκρας δεξιάς…