File Photo: Ο Γάλλος Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν (Δ) με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη (Α), κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους, στο Προεδρικό Μέγαρο Ηλυσίων, στο Παρίσι ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΜΗΤΣΟΣ
Η περιοδεία Μητσοτάκη σε Παρίσι, Βερολίνο και Χάγη, έχει σκοπό να πείσει τους συνομιλητές του ότι η κυβέρνησή του όχι μόνο θα τηρήσει στο ακέραιο τις μεταμνημονιακές υποχρεώσεις της Ελλάδας, αλλά και ότι στόχος της είναι να ευθυγραμμισθεί πλήρως με τα νεοφιλελεύθερα δόγματα του ευρωιερατείου, τα οποία, άλλωστε, ο ίδιος πιστεύει.
Μαζί του ελπίζουν οι Έλληνες, οι οποίοι –όπως θα αναφέρουμε παρακάτω– υπέστησαν στρατηγική ήττα και τώρα πλέον αγωνίζονται να επιβιώσουν, έχοντας αποδεχθεί ότι θα κινηθούν στο προσδιορισμένο από τους εταίρους-δανειστές μεταμνημονιακό πλαίσιο. Το εάν ο Μητσοτάκης θα καταφέρει να μειώσει τα πρωτογενή πλεονάσματα θα το δείξει ο χρόνος. Προς το παρόν, πάντως, θα συνεχισθεί η πολιτική της μονοδιάστατης λιτότητας, αυτή τη φορά με “γαλάζια ρούχα”.
Εάν η μονοδιάστατη λιτότητα ήταν αποκλειστικά γερμανική ατζέντα θα είχε προ πολλού προσκρούσει στην αντίδραση των άλλων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Αντ’ αυτού, ακόμα και στις πληττόμενες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, ο κορμός των αρχουσών ελίτ είχε και συνεχίζει να έχει την τάση να ταυτίζεται με αυτή την πολιτική. Ο λόγος είναι ότι αντανακλά την προσπάθεια της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας του χρήματος να μετακυλήσει το κόστος της κρίσης στις μικρομεσαίες κοινωνικές τάξεις. Γι’ αυτό και η συνταγή που εφαρμόσθηκε στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες που υπέστησαν Μνημόνια, εφαρμόζεται ή προορίζεται να εφαρμοσθεί –σε πιο χαλαρή μορφή– και στις χώρες του ευρωπαϊκού πυρήνα.
Το ευρώ δεν οργανώνει μόνο τα γερμανικά εξαγωγικά συμφέροντα. Οργανώνει και τα ευρύτερα συμφέροντα της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας του χρήματος, όπου δεσπόζουσα θέση κατέχουν οι μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες. Οι οργανικοί δεσμοί που έχουν αναπτυχθεί και παγιωθεί όλα αυτά τα χρόνια στο πλαίσιο της Ευρωζώνης έχουν δέσει στενά μεταξύ τους τις άρχουσες ελίτ των χωρών-μελών.
Ο γερμανικός ηγεμονισμός
Το γεγονός ότι το Βερολίνο προωθεί μία πολιτική που σε γενικές γραμμές εκφράζει τα ιδιοτελή συμφέροντα και των υπόλοιπων ευρωπαϊκών αρχουσών ελίτ διευκολύνει την επιβολή των δικών του ηγεμονιστικών φιλοδοξιών. Η κατάσταση αυτή επιτρέπει στη Γερμανία να ασκεί ρόλο αφεντικού, δηλαδή να επηρεάζει τις κοινοτικές αποφάσεις κατά τρόπο που να εξυπηρετούνται και τα στενά εθνικά της συμφέροντα.
Οι “συντεχνίες”, η ανύπαρκτη διάκριση εξουσιών, η νομή της εξουσίας και τα κόμματα-φυλές