Οι “συντεχνίες”, η ανύπαρκτη διάκριση εξουσιών, η νομή της εξουσίας και τα κόμματα-φυλές

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Απάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη στο άρθρο του Κασσελάκη: Εθνικές εκλογές στο τέλος της τετραετίας, η Ν.Δ. κυρίαρχη δύναμη στις ευρωεκλογές

Επιτυχία στις ευρωεκλογές σημαίνει ποσοστό 26%, λέει η Μελόνι: Στόχος το ποσοστό που πήρε το κόμμα της στις εθνικές εκλογές της Ιταλίας

«Ναι» από την Ζωή Κωνσταντοπούλου στην επιστολική ψήφο για ευρωεκλογές και για εθνικές εκλογές

Του ΣΤΑΥΡΟΥ ΛΥΓΕΡΟΥ

Η ανάγκη των πολιτικών αρχηγών να διεγείρουν τον κομματικό πατριωτισμό για να ενισχύουν τη συσπείρωση και τη μαχητικότητα της παράταξής τους είναι κατανοητή. Το ίδιο και η προσπάθειά τους να αλιεύσουν ψήφους.

Τα είδαμε και τα δύο την περίοδο πριν τις ευρωεκλογές και πριν τις εθνικές εκλογές. Θα ήταν αφέλεια, λοιπόν, να περιμένει κανείς από τα κόμματα και τους αρχηγούς τους να κάνουν επίδειξη αντικειμενικότητας με ακριβοδίκαιες κρίσεις. Ο ρόλος τους είναι διαφορετικός. Όλα, όμως, έχουν ένα όριο, το οποίο, όπως μας αποδεικνύουν συνεχώς τα γεγονότα, έχει προ πολλού καταλυθεί.

• Η για μεγάλο χρονικό διάστημα αποδοχή εκ μέρους της κοινωνίας του ξύλινου κομματικού λόγου δεν οφειλόταν μόνο σε πολιτικό πρωτογονισμό. Συνδεόταν και με τον υψηλό βαθμό κομματικοποίησης των θεσμών. Μετά την πτώση της δικτατορίας το 1974, τα κόμματα άσκησαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση και στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος, αλλά και έναν υπερβάλλοντα και ασφυκτικό έλεγχο σε όλο σχεδόν το πλέγμα της δημόσιας ζωής.

Τα κόμματα σύντομα εκφυλίστηκαν σε μηχανισμούς διαμεσολάβησης, διαχείρισης και νομής της εξουσίας σε όλα της τα επίπεδα. Ο εκφυλισμός αυτός σταδιακά οδήγησε σε ατροφία την παραγωγή πολιτικής, η οποία είναι η βασική αποστολή τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι από τα κόμματα απουσιάζουν οι ιδεολογικοπολιτικές απόψεις. Απόψεις κυκλοφορούν, και μάλιστα τα κόμματα ήταν και παραμένουν σε σημαντικό βαθμό ανομοιογενή σ’ αυτό το επίπεδο.

Η ιδεολογικοπολιτική ανομοιογένεια, ωστόσο, δεν απείλησε ούτε απειλεί την ενότητα των μεγάλων κομμάτων. Εξουδετερώνεται από κεντρομόλες δυνάμεις, όπως είναι η παράδοση, το πνεύμα “κομματικής συντεχνίας”, το δίκτυο των πελατειακών σχέσεων και βεβαίως η νομή ή η προσδοκία νομής της εξουσίας. Ειδικά οι μεγάλοι κομματικοί μηχανισμοί έχουν απόλυτη συνείδηση ότι μόνο εάν διατηρηθεί η οργανωτική (όχι πολιτική) ενότητα μπορούν να διεκδικήσουν την εξουσία.

Κόμματα-φυλές
Τα κόμματα υποτίθεται ότι είναι εθελοντικές ενώσεις πολιτών στη βάση ιδεολογικοπολιτικών προτιμήσεων, οι οποίες προσπαθούν να εκφράσουν προγραμματικά τις ανάγκες και τις επιδιώξεις κοινωνικών στρωμάτων και ρευμάτων.

Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι περισσότερο περίπλοκη και λιγότερο αθώα. Ειδικά τα κόμματα εξουσίας τείνουν να εκφυλιστούν σε καθεστωτικά μορφώματα, που από μία άποψη θυμίζουν φυλές και από μία άλλη εταιρείες.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. 

Αποτρεπτική ρητορική, έμπρακτος κατευνασμός και πολιτική-υβρίδιο έναντι της Τουρκίας