ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ
Η Αριστερά δεν πρέπει να γίνει συμπλήρωμα του συστήματος. Η ρήξη με τις δομές και τις μεθόδους του θα πρέπει να είναι ριζική και ανατρεπτική. Ηρθε η Αριστερά στη διακυβέρνηση δια της συγκυβερνήσεως με τον Καμμένο.
Εγινε λίγο – πολύ αποδεκτό, θα συνέλθουν και ψευδοδιεθνιστές, ψευτοκοσμοπολίτες της ευρύτερης Αριστεράς που η λέξη πατρίδα τούς ενοχλεί λες και δεν πατάνε στην πάτρια γη για να αισθάνονται και να είναι διεθνιστές. Τους ενοχλεί η λέξη Ελλάδα και αυτοχαρακτηρίζονται Ευρωπαίοι πολίτες λες και η Ελλάδα δεν είναι η μήτρα της Ευρώπης και του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Αμα λες πως θα την κάνεις Κούγκι, ζήτω που καήκαμε.
Μέχρι τα τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ στέκεται όρθιος, διαπραγματεύεται δυναμικά και η επικοινωνιακή πολιτική δεν έχει καταπιεί την πολιτική. Τα προβλήματα που έχουν προκύψει στη χώρα μας αλλά και σε όλη την Ευρώπη λόγω της οικονομικής κρίσης και λόγω της πολιτικής τής λιτότητας των μνημονίων που επιβάλλει η Γερμανία της Μέρκελ και του Σόιμπλε δεν μπορούν να λυθούν με τεχνοκρατικό τρόπο, καθότι οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί στους λογαριασμούς τους για να συσσωρεύουν κέρδη. Είναι υπάρξεις, είναι ψυχές και η ανθρωπιστική κρίση τούς οδηγεί στη μεγάλη ανθρώπινη χωματερή. Τι περιμένουν; Να μην υπάρξουν αντιδράσεις;
Το πρόβλημα είναι πολιτικό και χρειάζεται θέληση. Δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, αφορά όλη την Ευρώπη και την κάθε χώρα ξεχωριστά που θα πρέπει να δείξει την αλληλεγγύη της γιατί θα έρθει και η δική της σειρά. Λυπάται ο Σόιμπλε τους Ελληνες που βγάλανε μια «ανάξια κυβέρνηση». Με ύφος καθηγητού της ναζιστικής εποχής. Εκβιάζει και απειλεί πως δεν θα δεχτεί καμία σύμβαση, καμία εξάμηνη παράταση, απαιτεί να εφαρμοστεί το πρόγραμμα ως έχει, αυτό που υπέγραψαν οι προηγούμενες συγκυβερνήσεις. Η χώρα μας δεν πρέπει να κάνει πίσω. Το σύστημά τους το ευρωπαϊκό, δηλαδή των τραπεζιτών κεφαλαιούχων, κινδυνεύει πιο πολύ και η Ευρωζώνη τους δεν θα μπορέσει να σταθεί. Ο λεκτικός συμβιβασμός δεν θα δώσει λύση, ούτε οι λέξεις που θα χρησιμοποιηθούν λειτουργώντας διφορούμενα με καθοριστικό ρόλο τη λέξη ευελιξία.
Ας συζητήσουν για το πώς προέκυψε το χρέος, καθότι όλα τα κράτη – μέλη είναι χρεωμένα κι ας αρχίσουν από μηδενική βάση. Αυτό δεν το θέλει η Γερμανία που είναι κυρίαρχη και αρδεύει κέρδη από τη χασούρα των άλλων. Η Ρωσία και οι ΗΠΑ παρακολουθούν και καιροφυλακτούν, καθότι το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα λειτουργεί ως συγκοινωνούν δοχείο. Παίζονται παιχνίδια, αλλά δεν μπορεί να γίνει παίγνιο η ανθρώπινη ζωή. Ερχεται η στιγμή όχι μόνο να αποφασίσεις με ποιον θα πας και ποιον θα αφήσεις, αλλά και η μετωπική σύγκρουση, καθότι δεν βολεύονται τα πράγματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ στάθηκε και στέκεται όρθιος, αλλά νοθεύει το κρασί και η εκλογική νίκη δεν μπορεί να συμπληρωθεί με τον Παυλόπουλο στην Προεδρία. Οι συμβιβασμοί οδηγούν στην ήττα, κι αυτή την ιστορική στιγμή δεν θα έπρεπε να εκχωρήσει το προεδρικό μέγαρο η αριστερή συνδιακυβέρνηση για να τα έχει καλά με το ξεπερασμένο προεδρικό παρελθόν και με το ως είθισται.
*Ο Δημήτρης Παπαχρήστος είναι συγγραφέας
ΠΗΓΗ: www.ethnos.gr