Οι σχέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών με την Τουρκία αποτελούσαν ανέκαθεν αντιπροσωπευτικό δείγμα άκρατης πολιτικής υποκρισίας. Ο Ερντογάν, με τις σουλτανικές αντιλήψεις και πρακτικές του, ανέδειξε το μέγεθος αυτής της πραγματικότητας και με το είδος της συμμαχίας του με τον Πούτιν απέδειξε ότι δεν λειτουργεί στο πλαίσιο των δεσμεύσεων της χώρας του ως μέλος του ΝΑΤΟ και ως στρατηγικός εταίρος των ΗΠΑ.
Φαίνεται ότι στην Ουάσινγκτον μερικοί εξακολουθούν να έχουν κάποιες ψευδαισθήσεις ότι, παρ’ όλα αυτά, μπορούν να κρατήσουν την Τουρκία «δεμένη στο άρμα της Δύσης».
Ο Τσαβούσογλου εμφανίστηκε θρασύς απέναντι στον Αμερικανό ομόλογό του Πομπέο για την αγορά των ρωσικών πυραύλων S-400, για τους Αμερικανούς υπηκόους που είναι φυλακισμένοι στην Τουρκία, για τους Κούρδους της Συρίας και για τον Γκιουλέν.
Στην περίπτωση που υπάρξει μια τέτοια σημαντική εξέλιξη, την οποία φαίνεται να ευνοεί το Ισραήλ (σ.σ. σύμφωνα με την ισραηλινή εφημερίδα «Τάιμς», σε μερικούς μήνες ξεκινούν οι εργασίες για την κατασκευή του αγωγού EastMed που θα συνδέει τα αποθέματα του φυσικού αερίου του Ισραήλ με Κύπρο, Ελλάδα και Ιταλία), και αλλάξει άρδην το σκηνικό στις αμερικανο-τουρκικές σχέσεις, τότε για πρώτη φορά από το 1974 δεν αποκλείεται να διαμορφωθούν συνθήκες για διαφοροποίηση της αμερικανικής πολιτικής στο Κυπριακό.
Αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα αρχίσει να διαφαίνεται στις επικείμενες διεργασίες για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων και για το περιεχόμενο της λύσης.
Την ίδια στιγμή, η Λευκωσία και η Αθήνα χρειάζεται να είναι ξεκάθαρες και διεκδικητικές στις θέσεις τους, στη βάση εθνικής συγκροτημένης στρατηγικής.
Λαμβάνοντας όμως υπόψη τη σημερινή άθλια εικόνα και την πολυδιάσπαση που επικρατεί στο εσωτερικό μέτωπο της Κύπρου, καθώς και την έλλειψη εθνικής συνεννόησης στην Ελλάδα, με ένα «ακέφαλο» Υπουργείο Εξωτερικών σε μια περίοδο σημαντικών γεωπολιτικών αναταράξεων, τα όποια «δώρα» θα μπορούσε να προσφέρει η Ιστορία (μέσα από τη σύγκρουση συμφερόντων) είναι πολύ πιθανόν να μείνουν αναξιοποίητα και να χαθούν μαζί με τη μόνιμη πια ανεπάρκεια και αβάστακτη ελαφρότητα των ηγεσιών του Ελληνισμού.
Στην τελική ευθεία για τον East Med: Θα πέσουν, μάλλον, υπογραφές στην τετραμερή σύνοδο