Ο θάνατος του Ελληνα αγρότη: Πως και γιατί η διεφθαρμένη Ευρωπαϊκή Ένωση επικήρυξε την πρωτογενή παραγωγή στο όνομα της …προστασίας του πλανήτη

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Το Κολοσσαίο φωτίστηκε με τη σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας: Η Ρώμη τίμησε τη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης του 2004

Ψηφίστηκε παρά τις μαζικές λαϊκές αντιδράσεις το νομοσχέδιο που βάζει φρένο στην πορεία της Γεωργίας προς την ΕΕ: Στους δρόμους και πάλι χιλιάδες πολίτες

Το περιοδικό TIME υμνεί τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας: Ο Μητσοτάκης θέλει η χώρα του να γίνει το “στόρι της επιστροφής” της δεκαετίας, είναι έντονα φιλοδυτικός και φιλονατοϊκός…

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ*, Αθήνα

Είναι πολύ εύκολη η κριτική των φιλοκυβερνητικών παπαγάλων για τις αγροτικές κινητοποιήσεις, ειδικά όταν εξαντλείται στις λαικίστικες σοφιστείες, του τύπου: «Εφαγαν τις επιδοτήσεις σε Πόρσε Καγιέν και τώρα ζητούν τα ρέστα κλείνοντας τους δρόμους».

Μόνο που παραμερίζει, ως συνήθως, μερικά πραγματικά γεγονότα που συνθέτουν τις γενεσιουργές αιτίες του προβλήματος. Ασφαλώς και υπήρξαν καταχρήσεις, ασφαλώς και υπήρξε κακοδιαχείριση πόρων τις περασμένες δεκαετίες, υπό την ανοχή του διεφθαρμένου μεταπολιτευτικού κράτους.

Όμως αυτό δεν αναιρεί την δραματική αλλαγή της ευρωπαικής πολιτικής απέναντι στους επαγγελματίες της υπαίθρου: καλλιεργητές, κτηνοτρόφους, μελισσοκόμους, ψαράδες και πάει λέγοντας.

Με απίθανα προσχήματα και πολύ σκοτεινές προθέσεις η σημερινή Ευρωπαική Ενωση, διάκειται πλέον εχθρικά στην πρωτογενή παραγωγή! Βρυξέλλες και Βερολίνο, κατ’ εντολήν των κέντρων της παγκοσμιοποίησης και στο όνομα δήθεν της προστασίας του πλανήτη, εξυφαίνουν μία πραγματική συνομωσία εις βάρος όσων μοχθούν στα χωράφια, στα μαντριά και τις στάνες για να βγάλουν το βιός τους.

• Το επάγγελμα αυτό τείνει πλέον να…επικηρυχθεί ως «αντιπεριβαλλοντικό». Και η μείωση της προσφοράς οδηγεί μοιραία σε εκτίναξη των τιμών στα ράφια.
• Οι νέες, αδρά επιδοτούμενες και σκανδαλωδώς προωθούμενες σε επικοινωνιακό επίπεδο διατροφικές τάσεις επιβάλλουν στους Ευρωπαίους να στραφούν στις φτηνές «εναλλακτικές», όπως αλεύρι από έντομα, σνακς από οικιακούς γρύλους, βιολογικά ροφήματα από ρύζι και άλλα τέτοια αηδιαστικά.

Ομως τα πράγματα δεν ξεκίνησαν έτσι. Στην δεκαετία του ’80 οι αγρότες, ειδικά του ευρωπαικού Νότου, έβλεπαν την τότε Ευρωπαική Κοινότητα ως ευλογία. Μόνο σήμερα, όσοι πραγματικά ξέρουν τι τους συμβαίνει, βλέπουν την σημερινή μεταλλαγμένη και νεοταξική Ευρωπαική Ενωση ως τον υπέρτατο εχθρό τους.

Η ελληνική περίπτωση έχει ασφαλώς τις ιδιαιτερότητες της. Γιατί την περίοδο της ευφορίας που καλλιέργησε η έλευση του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, οι κοινοτικές επιδοτήσεις, πήραν τον χαρακτήρα ενός «άκοπου» και εξασφαλισμένου εισοδήματος. Αγρότες κανονικοί και αγρότες κατ’ όνομα, εισέπρατταν ότι δήλωναν. Χωρίς κανένα έλεγχο, χωρίς αυστηρές προδιαγραφές στις καλλιέργειες και χωρίς κανένα είδος λογοδοσίας σε εποπτικές αρχές.

Αυτή η ασυδοσία που ενθαρρύνονταν από την παρουσία κομματικών εγκάθετων στα συνδικαλιστικά όργανα και τους συνεταιρισμούς του αγροτικού κινήματος, ναρκοθέτησε τον εκσυγχρονισμό της ελληνικής γεωργικής παραγωγής. Και συνακόλουθα τον κλάδο της κτηνοτροφίας.

Βεβαίως εκείνη την εποχή, οι ελληνικές κυβερνήσεις έδιναν σκληρές μάχες σε ευρωπαικό επίπεδο για να κατοχυρώσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερα μερίδια στις ελληνικές αγροτικές επιδοτήσεις. Το 1984, για παράδειγμα, ο  Ανδρέας Παπανδρέου δεν δίστασε να απειλήσει με βέτο φράζοντας την είσοδο στην Ισπανία και στην Πορτογαλία, για να εξασφαλίσει τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα που, μεταξύ άλλων, αποσκοπούσαν στην στήριξη της πρωτογενούς παραγωγής.

Ο Παπανδρέου προκάλεσε την οργή πανίσχυρων Ευρωπαίων ηγετών, όπως η Μάργκαρετ Θάτσερ, ο Χέλμουτ Κόλ και ο Φελίπε Γκονζάλεθ, αλλά τελικά κατοχύρωσε τα ελληνικά συμφέροντα.

Σήμερα το βέτο επί της ουσίας καταργηθεί και η κυβέρνηση Μητσοτάκη άγεται και φέρεται από το ιερατείο των Βρυξελλών, μην τολμώντας να εγείρει αντιρρήσεις ακόμη και για θέματα μείζονος εθνικής σημασίας. Η ελληνική διαπραγμάτευση για την νέα ΚΑΠ(Κοινή Αγροτική Πολιτική), ήταν για τα κλάματα και οδήγησε σε ετήσια μείωση των αγροτικών επιδοτήσεων που κατανέμονται στην χώρα μας κατά 240 εκατομμύρια!

Το πρόβλημα όμως υπήρξε συνολικότερο, από την στιγμή που εντελώς αυθαίρετα και χωρίς καμία νομιμοποίηση η Γερμανίδα πρόεδρος της Κομισιόν αποφάσισε να εξαρτήσει την ευρωπαική πολιτική για την αγροτική παραγωγή και την κτηνοτροφία με το δικό της(αμιγώς γερμανικό)…όραμα για το περιβάλλον.

Η συγκεκριμένη κυρία, γνωστή από το σκάνδαλο με τα εμβόλια Pfizer για τα οποία ξόδεψε απίστευτα ποσά χωρίς να ρωτήσει κανέναν, επικαλούμενη διάφορες επιτροπές του ΟΗΕ (από αυτές που προωθούν την πληθυσμιακή υποκατάσταση), καλοπληρωμένους «ειδικούς» και «συμβούλους», αποφάσισε να δεσμεύσει την ΕΕ στον κορσέ της κλιματικής ουδετερότητας με ορόσημο το 2050. Και αυτό συνεπάγεται τον κάθετο περιορισμό των καλλιεργούμενων εκτάσεων, αλλά και την δραματική μείωση του κτηνοτροφικού κλάδου με το αδιανόητο επιχείρημα ότι η…πορδή της αγελάδας επιτείνει το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

• Στο πλαίσιο αυτό η ΕΕ επέβαλε διάφορα μέτρα-όπως η αύξηση της φορολόγησης των καυσίμων, η κατάργηση των επιδοτήσεων του αγροτικού πετρελαίου και του ηλεκτρικού ρεύματος, η αγρανάπαυση, καθώς και μία σειρά φόρων, υποχρεώσεων και κανονισμών για τους βιοπαλαιστές της υπαίθρου.

Ακολουθώντας την γενική οδηγία, κάθε κράτος-μέλος, αναλόγως με την προθυμία προσαρμογής της εκάστοτε κυβέρνησης του στην νεοταξική ατζέντα- έκανε του κεφαλιού του με αποκορύφωμα τις «φιλοπεριβαλλοντικές» ακρότητες στην Ολλανδία και την Ιρλανδία όπου επιχειρήθηκε υποχρεωτική απαλλοτρίωση αγροτικών εκτάσεων.

Στην Ελλάδα αντιστοίχως, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, καλεί τους καλλιεργητές να παραδώσουν την γη τους, προσφέροντας κίνητρα για την εγκατάσταση φωτοβολταικών, λες και στο τέλος ο πληθυσμός της χώρας θα τρέφεται με μπαταρίες. Ταυτοχρόνως και με προφανή στόχο να απαξιωθεί η αιτιολόγηση της αγροτικής κινητοποίησης αναπαράγεται η παραφιλολογία για τους ακαμάτηδες που έφαγαν τις επιδοτήσεις στα μπουζούκια.

Ωραία όλα αυτά, αλλά δεν πείθουν. Γιατί παραγνωρίζουν ότι άλλαξε η ευρωπαική πολιτική απέναντι στην ύπαιθρο, δεν στέρεψαν τα λεφτά. Αυτά υπάρχουν και κατευθύνονται σε…ευγενείς σκοπούς όπως η ενίσχυση με 125 δις ευρώ της συμμορίας του Ζελένσκι.

Το επάγγελμα του αγρότη στην Ελλάδα των…μάστερσεφ, δυστυχώς πεθαίνει. Διότι επικηρύχθηκε από τις Βρυξέλλες. Εκεί πρέπει να αναζητηθεί η αιτία του κακού και όχι στα καλλιεργούμενα ενοχικά σύνδρομα του «μαζί τα φάγαμε». Ηρθε μάλλον η ώρα να απενοχοποιηθεί η κουβέντα για τι ακριβώς μας προσφέρει και τι μας στερεί η  συμμετοχή στην…αγία ευρωζώνη!

* Γιώργος Χαρβαλιάς
Συγγραφέας του βιβλίου  «Γιαβόλ! Αίμα, Λήθη και Υποτέλεια»

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Οι τραπεζίτες πρέπει να σταματήσουν να κυνηγούν τους πελάτες τους: Η κυβέρνηση πρέπει να βάλει φρένο, οι πολίτες έσωσαν τις τράπεζες την εποχή των Μνημονίων