Στα τρακτέρ οι θυμωμένοι Ολλανδοί, Γάλλοι και Γερμανοί αγρότες κατά της Πράσινης Συμφωνίας: Ας σώσουν τον κόσμο πρώτα οι ΗΠΑ και η Κίνα, λένε

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ήταν μία μεγάλη στρατηγική επιτυχία του Ελληνισμού, αν και η Κύπρος παραμένει ακόμα υπό κατοχή: Είκοσι χρόνια από την ένταξη της Μεγαλονήσου στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Στις περιπτώσεις της Ελλάδας και της Κύπρου, η σκληρότητα των Βρυξελλών ήταν πρωτοφανής: Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι…

Το Κολοσσαίο φωτίστηκε με τη σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας: Η Ρώμη τίμησε τη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης του 2004

Με αφορμή τις κινητοποιήσεις των αγροτών σε Ολλανδία, Γαλλία και Γερμανία, δημοσίευμα του Guillaume de Calignon στη βελγική Les Echos κάνει λόγο για θυμό που επικρατεί μεταξύ των αγροτών σε όλη την Ευρώπη, τόσο εναντίον των Βρυξελλών και της Πράσινης Συμφωνίας τους.

Όπως είναι γνωστό ρυθμίζει τη χρήση φυτοφαρμάκων και κατηγορείται για πολλαπλασιασμό των προτύπων, όσο και ενάντια των κυβερνήσεων και της πολιτικής τους για την καταπολέμηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη, αλλά και των αυξήσεων του κόστους, που εν μέρει προκύπτουν από τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Αναφέρεται στο κίνημα στην Ολλανδία το καλοκαίρι του 2022, που οδήγησε το Citizen Farmer Movement (το BBB) στο να προσελκύσει το 20% των ψήφων στις εκλογές του Μαρτίου 2023, με αποτέλεσμα το ολλανδικό κράτος να εγκαταλείψει, τουλάχιστον για λίγο, τους κλιματικούς στόχους του, καθώς και στην κινητοποίηση στο Βέλγιο, που οδήγησε τον Πρωθυπουργό Alexander De Croo, στην υιοθέτηση της ιδέας μιας «ευρωπαϊκής ρυθμιστικής διακοπής», που προτάθηκε από τον Emmanuel Macron την άνοιξη του 2023.

Σημειώνεται, ότι τέτοιες επικρίσεις επαναλαμβάνονται εδώ και αρκετά χρόνια από τον Ούγγρο ηγέτη Viktor Orban ή από τους Πολωνούς συντηρητικούς Piis, ενώ ως προς την κινητοποίηση των Γερμανών αγροτών, αρχές Ιανουαρίου, και τη μεγάλη διαδήλωση στο Βερολίνο, με την υποστήριξη τεχνιτών και φορτηγατζήδων, ο δημοσιογράφος εκτιμά, ότι θυμίζει τα γαλλικά «Κίτρινα Γιλέκα». Επισημαίνει την διαφοροποίηση της αιτίας των κινητοποιήσεων των αγροτών στην Πολωνία και τη Ρουμανία, υπογραμμίζοντας, ότι δεν έχει ως κύρια αιτία των κλιματικούς κανονισμούς, αλλά είναι θέμα έκφρασης ενός φόβου, εκείνου του ανταγωνισμού από αγροτικά προϊόντα από την Ουκρανία.

Η κακή οικονομική συγκυρία εξηγεί επίσης τα διάφορα κοινωνικά κινήματα των αγροτών, σημειώνει ο δημοσιογράφος, κατά τον οποίον, ο υψηλός επισιτιστικός πληθωρισμός στην Ευρώπη, που έφτασε ακόμη και σχεδόν στο 20% στην Ευρωπαϊκή Ένωση τον Μάρτιο του 2023, μπορεί να ωφέλησε ορισμένους αγρότες αλλά αυτό δεν ισχύει για όλους. Σημειώνεται, ότι σύμφωνα με το INSEE, η αγροτική παραγωγή μειώθηκε κατά 0,8% σε όγκο στη Γαλλία πέρυσι, ενώ η Eurostat αναφέρει, ότι οι τιμές των γεωργικών προϊόντων μειώνονται πολύ απότομα, με το τρίτο τρίμηνο να έχουν παρουσιάσει στην ΕΕ μείωση κατά 9%.

Σε κάθε περίπτωση, λιγότερο από έξι μήνες πριν από τις ευρωεκλογές, αυτές οι «γελοιότητες» εγκυμονούν κινδύνους για την ΕΕ, σε ένα πλαίσιο, όπου τα λαϊκίστικα κόμματα βρίσκονται ψηλά στις δημοσκοπήσεις, τονίζει ο δ/φος, υπογραμμίζοντας τις επικρίσεις των τελευταίων κατά των πολιτικών των Βρυξελλών για το κλίμα και την εκμετάλλευση τους για στήριξη των αγροτών. Αυτή η αγροτική εξέγερση δεν πρέπει να μετατρέψει αυτές τις εκλογές σε μάχη μεταξύ των ψηφοφόρων της υπαίθρου εναντίον εκείνων των πόλεων, καταλήγει.

Πηγή Les Echos [La révolte agricole gronde dans toute l’Europe]

Η απελπισμένη εξέγερση 

Κατά των Βρυξελλών στρέφεται η ε/φ Le Figaro με το κύριο άρθρο της που υπογράφει ο Vincent Trémolet de Villers, κατά τον οποίον, η ηγεσία θα έκανε καλά να εμβαθύνει στη Sérotonine, το μυθιστόρημα του Michel Houellebecq που δημοσιεύτηκε το 2019, στο οποίο, όπως σημειώνει, βρίσκουμε μια οδυνηρή περιγραφή της δυσφορίας των αγροτών, καθώς και την εικόνα μιας απελπισμένης εξέγερσης κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Από το Βερολίνο στο Παρίσι, από τη Βαρσοβία στο Άμστερνταμ, τα στοιχεία των συνθηκών διαφέρουν, αλλά η δομή της κρίσης είναι η ίδια. Είναι η συνέπεια μιας ανησυχητικής λογικής, μιας αποανάπτυξης που δεν λέει το όνομά της, μιας αναλήθειας σε συνδυασμό με μια απέραντη προσποίηση, αναφέρει.

Το επιχείρημα – η Ευρώπη είναι ο κύριος ένοχος της υπερθέρμανσης του πλανήτη – είναι ψευδές. Το συμπέρασμα -θα είμαστε η πιο ενάρετη περιοχή του κόσμου- είναι τρελό. Ακολούθησε ορισμένος αριθμός αποφάσεων με βουκολικές ονομασίες: «πράσινο σύμφωνο», «αποκατάσταση της φύσης», οι οποίες όμως καλύπτουν μια κανονιστική μέθη, που επιβάλλει τη μείωση των καλλιεργειών και διευκολύνει την εισαγωγή αυτού που εύκολα θα μπορούσαμε να παράγουμε. Κατά τον αρθρογράφο, το πρόβλημα δεν είναι ούτε οικολογικό, ούτε κερδοφόρο, βρίσκεται στις Βρυξέλλες.

Υπεραμύνεται των αγροτών, υποστηρίζοντας, ότι αυτοί που αναποδογυρίζουν τη Γαλλία, είναι αυτοί που επιβάλλουν κανόνες από τους οποίους ξεφεύγουν οι τρίτες δυνάμεις: Κίνα, Ηνωμένες Πολιτείες Πολιτεία, Νότια Αμερική… που είναι πολύ χαρούμενοι να πετούν στην Ευρώπη σε χαμηλές τιμές, ό,τι δεν έχουμε πλέον το δικαίωμα να παράγουμε μόνοι μας.

Επικρίνει τον πρόεδρο της Επιτροπής Περιβάλλοντος, Pascal Canfin, αναφέροντας, ότι «αυτός ο πολύ ισχυρός πρόεδρος της Επιτροπής Περιβάλλοντος, Pascal Canfin, είναι αυτός που πρωτοστατεί.» Υψηλό πρόσωπο στον οικολογικό μακρονισμό, αναπτύσσει και προωθεί στη Βουλή τους νόμους, που σύντομα θα προσπαθήσουν να γίνουν μέρος του γαλλικού δικαίου.

Είναι η ίδια ομάδα της Αναγέννησης, που καταψήφισε όλους τους Γάλλους ευρωβουλευτές για την εμπορική συμφωνία με τη Νέα Ζηλανδία, που επιτρέπει την εισαγωγή γάλακτος σε σκόνη από την άλλη άκρη του κόσμου. Αυτό το διπλό παιχνίδι εξουσίας με τους αγρότες μας τροφοδοτεί λίγο περισσότερο την οργή.

Αν ο Gabriel Attal ψάχνει πραγματικά μια ευκαιρία να ξεφύγει από τον όλεθρο του «ταυτόχρονα», βρίσκει εδώ την ευκαιρία για αποσαφήνιση. Το περιμένουν οι αγρότες και οι Γάλλοι, αναφέρει καταλήγοντας.

Le Figaro [«Malaise paysan: le Père Ubu est à Bruxelles»]

Το δημογραφικό είναι υπαρξιακή απειλή για όλη την Ευρώπη: Ελεύθερη, πολιορκημένη χωρίς εργαζόμενους και τελικά φτωχή… [πίνακες]