«Πρέπει να πάρουμε το Κρεμλίνο, δεν γίνεται αλλιώς»: Επιφανής αντικαθεστωτικός, πρώην βουλευτής του Πούτιν ρίχνει φως στον αθέατο κόσμο της ρωσικής αντιπολίτευσης

Ο Ίλια Πονομαριόφ είναι πρώην βουλευτής της ρωσικής Δούμας που ήρθε σε απόλυτη σύγκρουση με βασικές επιλογές του καθεστώτος Πούτιν, με αποτέλεσμα να έχει μετατραπεί σε μια αμφιλεγόμενη αντικαθεστωτική φυσιογνωμία.

Είναι αυτοεξόριστος από το 2016, όταν μετακόμισε στο Κίεβο αφού κατηγορήθηκε για υπεξαίρεση και αργότερα παραπέμφθηκε για παράλειψη εκτέλεσης των καθηκόντων του.

• Σήμερα υποστηρίζει ότι είναι ο εκπρόσωπος του Εθνικού Ρεπουμπλικανικού Στρατού (NRA), μιας παραστρατιωτικής ομάδας που προσπαθεί να ανατρέψει τον πρόεδρο της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν.

Ο Πονομαριόφ, ευρισκόμενος στο Λονδίνο, έδωσε συνέντευξη στην ανεξάρτητη ρωσική ιστοσελίδα The Moscow Times, η οποία έχει απαγορευθεί στη Ρωσία.

Ως μέλος της Κρατικής Δούμας της Ρωσίας στις αρχές της δεκαετίας του 2010, ο Πονομαριόφ αψήφησε τον βαθύτερο αυταρχισμό της Ρωσίας. Ήταν ο μόνος βουλευτής που καταψήφισε την προσάρτηση της Κριμαίας και το λεγόμενο «νομοσχέδιο για την προπαγάνδα των ομοφυλοφίλων». 

Ωστόσο, οι επικριτές του 48χρονου πρώην μεγιστάνα της τεχνολογίας υποστηρίζουν ότι ήταν μέρος του κατεστημένου κατά τη διάρκεια της εδραίωσης της εξουσίας από τον Πούτιν.

«Από όσο βλέπω, υπάρχει το 20% του ρωσικού λαού που υποστηρίζει σθεναρά τον πόλεμο, 20% είναι σθεναρά εναντίον του και οι υπόλοιποι είναι ουδέτεροι. Και αυτό το 60% είναι ο λαός μας», υπσστηρίζει.

«Ο τρόπος για να ξεκλειδώσουν τις δυνατότητές τους είναι να καταλάβουμε το Κρεμλίνο. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος».

Όταν πιέζεται να πει εάν ο ρωσικός λαός έχει επιλογή για αλλαγή στην εξουσία, λέει απερίφραστα όχι: «Απολύτως όχι». «Αυτή τη στιγμή, τα χέρια τους είναι δεμένα και δεν ξέρουν ότι μπορούν να κάνουν πράγματα».

• Ο Πονομαριόφ τώρα συμμετέχει στο Κογκρέσο των Λαϊκών Αντιπροσώπων, ένα ρωσικό σκιώδες κοινοβούλιο με έδρα την Πολωνία το οποίο δεν αναγνωρίζεται επίσημα από κανένα κράτος. Από τον Φεβρουάριο του 2022 είναι μέλος των Ουκρανικών Δυνάμεων Εδαφικής Άμυνας.

Στο πρόσφατο βιβλίο του «Πρέπει να πεθάνει ο Πούτιν; Η ιστορία του πώς η Ρωσία γίνεται δημοκρατία μετά την ήττα από την Ουκρανία», υποστηρίζει ότι ένα πραξικόπημα που ακολουθείται από μια προσεκτικά διαχειριζόμενη μετάβαση είναι ο πιο σίγουρος τρόπος για την διεξαγωγή ελεύθερων και δίκαιων εκλογών στη χώρα.

Question: Does Putin Have to Die?

Answer: Absolutely (the sooner the better).

This is a great 50 second interview of Ilya Ponomarev (@iponomarev) on how Ukraine 🇺🇦 is winning.

I follow both Ilya and his co-author, Greg Stebben 🇺🇸 (@GreggStebben), on Twitter – it’s worth it! pic.twitter.com/vkuu33lsid

— Jason Jay Smart (@officejjsmart) November 25, 2022

Το σχέδιο του Πονομαριόφ ωστόσο δεν είναι πρωτοφανές. Τον Ιούνιο, ο ηγέτης των μισθοφόρων της Wagner, Γεβγκένι Πριγκόζιν, κατάφερε να καταλάβει το τστρατιωτικό αρχηγείο και τη νότια πόλη Ροστόφ χωρίς να συναντήσει μεγάλη αντίσταση.

Ο Πονομαριόφ λέει στους The Moscow Times ότι δεν τον πείραξε η τελική αποτυχία της ανταρσίας του Πριγκόζιν.

• «Για εμάς, όλα όσα συνέβησαν με τον Πριγκόζιν ήταν πολύ θετικά», λέει. «Επειδή ο Πριγκόζιν λειτούργησε ως απόδειξη της ιδέας μας. Έκανε ακριβώς αυτό που είπαμε ότι θα κάνουμε και λειτούργησε… είναι ακόμα δυνατό».

Ο Πονομαριόφ θέλει να επιτεθεί από την κορυφή προς τα κάτω, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τη λαϊκή συναίνεση. Αυτό το μοντέλο έχει τους επικριτές του — και οι ακτιβιστές ανησυχούν ότι οι εθνικές μειονότητες και τα υπάρχοντα κινήματα αντίστασης στη βάση στις εθνικές δημοκρατίες της Ρωσίας μένουν εκτός συζήτησης.

• Παραδέχεται ότι «δεν είναι στρατιωτικός», ωστόσο το σχέδιό του εξαρτάται από τη στρατιωτική υποστήριξη. Ισχυρίζεται ότι βρίσκεται σε στενή επαφή με τέσσερα τάγματα Ρώσων εθελοντών εντός του ουκρανικού στρατού που λαμβάνουν «περίπου 1.000 αιτήσεις το μήνα».

Δολιοφθορές, δολοφονίες και οι νόμιμοι στόχοι

Έχει επικριθεί γιατί σε  προηγούμενες συνεντεύξεις του έχει αρνηθεί να κατονομάσει τις πηγές του του NRA, μια οργάνωση που υποστηρίζει αλλά στην οποία δεν έχει ενταχθεί. Μηνύματα που φέρεται να προέρχονται από την ομάδα αυτή δημοσιεύονται στα κανάλια YouTube και Telegram του Πονομαριόφ, συμπεριλαμβανομένου ενός μανιφέστου και πλάνα από εκρήξεις σε εργοστάσια πυρομαχικών και σιδηροδρομικές γραμμές εντός της Ρωσίας.

Ο Πονομαριόφ επιμένει ότι απαιτείται ανωνυμία για την προστασία του NRA. Λέει ότι «τουλάχιστον 12» φίλοι ή συνάδελφοί του έχουν δολοφονηθεί κατά τη διάρκεια της πολιτικής του σταδιοδρομίας. Το 2017, το Κίεβο παρείχε στον Πονομαριόφ προσωπική προστασία αφού ο πρώην Ρώσος βουλευτής Ντένις Βορονένκοφ πυροβολήθηκε από πράκτορες της FSB καθώς βρισκόταν καθ’ οδόν για να τον συναντήσει.

* To  NRA έχει αναλάβει την ευθύνη για τις δολοφονίες του πολεμοχαρούς blogger Βλαντλέν Τατάρσκι και της Ντάρια Ντούγκινα, κόρης του ακροδεξιού διανοούμενου και επιφανούς ιδεολόγου του ρωσικού καθεστώτος, Αλεξάντερ Ντούγκιν.

Ο Πονομαριόφ υποστηρίζει τις δολοφονίες και είχε δηλώσει στον ερευνητικό ιστότοπο Meduza  ότι «όποιος συμμετέχει στην άλλη πλευρά του πολέμου θεωρείται νόμιμος στόχος [για το NRA]».

Όταν ρωτήθηκε πώς ορίζει το «συμμετέχει», ο Πονομαριόφ, λέει:

• «Ας ξεκαθαρίσουμε απλώς ότι δεν ήμουν εγώ που οργάνωσα τις δολοφονίες. Αυτοί είναι άνθρωποι που πιστεύω ότι είναι ήρωες και κάνουν το σωστό, αλλά δεν είμαι εγώ», λέει.

«Το  NRA ορίζει νόμιμους στόχους ως όλους όσους χρηματοδοτούν τον πόλεμο, οργανώνουν τον πόλεμο ως κρατικοί δημόσιοι υπάλληλοι, όσοι κατέχουν εταιρείες που παράγουν όπλα και όσοι βρίσκονται σε οποιοδήποτε μέρος της αλυσίδας του πολέμου».

Υποστήριξε ότι τα μέλη της οικογένειας ατόμων αυτής της κατηγορίας που δεν εμπλέκονται προσωπικά θα πρέπει θεωρούνται «άμαχοι» και δεν θα στοχοποιούνται. «Δεν θα το υποστήριζα», λέει.

Η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας της Ρωσίας (FSB) διέψευσε την εκδοχή του Πονομαριόφ για τις δολοφονίες και κατηγόρησε τις ουκρανικές ειδικές υπηρεσίες για την έκρηξη παγιδευμένου αυτοκινήτου που σκότωσε την Ντάρια Ντούγκινα.

 

Ο Χοντορκόφσκι, ο Κασπάροφ και η ένοπλη αντίσταση

Πιέζοντας για ένα στρατιωτικό πραξικόπημα στη Ρωσία, ο Πονομαριόφ προχωρά περισσότερο από τους επίσης αντιφρονούντες Μιχαήλ Χοντορκόφσκι και Γκάρι Κασπάροφ.

• Ο Πονομαριόφ ήταν αναπληρωτής του Χοντορκόφσκι κατά τη διάρκεια της θητείας του στη Yukos Oil και οι δυο τους παραμένουν στενοί φίλοι παρά τις ιδεολογικές τους διαφορές.

«Δεν βλέπω αντίφαση εκεί», λέει ο Πονομαριόφ στους The Moscow Times.

«Θα έλεγα ότι η πολιτική μου θέση είναι πολύ πιο κοντά στη θέση του Κασπάροφ. Ελπίζω πολύ να δούμε σύντομα μια δημόσια συμμαχία μεταξύ μας. Κάθε μέρα ερχόμαστε πιο κοντά, έχουμε ήδη πολλές κοινές εκδηλώσεις. Γιατί, πολιτικά, οι απόψεις είναι κοντινές. Όσον αφορά τις προσωπικές μου σχέσεις με τον Γκάρι, είναι συνάδελφός μου. Ο Χοντορκόφσκι είναι φίλος μου».

Ο Κασπάροφ, Παγκόσμιος Πρωταθλητής και θρύλος στο σκάκι, έγραψε πρόσφατα στο X (πρώην Twitter) ότι υποστηρίζει τη χρήση παγωμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας. Ωστόσο, αυτό απέχει πολύ από την ανοιχτή συζήτηση του Πονομαριόφ για δολοφονίες και μυστικά τάγματα.

• Ο Πονομαριόφ υποστηρίζει ότι πίσω από κλειστές πόρτες, πολλά στελέχη της ρωσικής αντιπολίτευσης υποστηρίζουν την ένοπλη αντίσταση.

«Μεταξύ του πλήθους της αντιπολίτευσης, θα έλεγα ότι είναι μισό και μισό [υπέρ και κατά της ένοπλης αντίστασης]», λέει. «Οι ηγέτες είναι πιο μετριοπαθείς γιατί έχουν να χάσουν περισσότερα και είναι συνήθως πιο προσεκτικοί. Θα έλεγα λοιπόν περίπου το ένα τρίτο [των ηγετών είναι υπέρ της ένοπλης αντίστασης]. Αλλά πολλοί άνθρωποι ακόμη και από αυτό το ένα τρίτο λένε: «Ιλια, είμαστε απόλυτα μαζί σου, αλλά δεν μπορούμε να το πούμε δημόσια».

O Ναβάλνι, η Τιχανόφσκα και ο Λουκασένκο….

Ο Πονομαριόφ έχει μια δυσάρεστη σχέση με τους υποστηρικτές του φυλακισμένου επικριτή του Κρεμλίνου Αλεξέι Ναβάλνι, που προέρχεται από την εποχή που ήταν στην κυβέρνηση. Κατηγορεί ακόμη άτομα στον κύκλο του Ναβάλνι  για ψευδή παρουσίαση του ρόλου του στην εισαγωγή το 2012  του νομοσχεδίου που θέτει περιορισμούς στο διαδίκτυο στη Ρωσία, το οποίο ενίσχυσε τη διαδικτυακή λογοκρισία.

«Μέχρι εκείνο το σημείο, ήταν αδύνατο να μπλοκάρουμε απλώς [ένα νομοσχέδιο]», υποστηρίζει ο Πονομαριόφ, προσπαθώντας να αλλάξει θέμα. «Προσπάθησα να το στρέψω προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση για να αποφύγω την καυτή πατάτα. Αργότερα, αυτό χρησιμοποιήθηκε εναντίον μου».

«Ήταν το πολιτικό μου λάθος», παραδέχεται. «Αν είχα ξανά τον χρόνο, δεν θα το άγγιζα. Γιατί συνέβη ούτως ή άλλως, με μεταγενέστερα νομοχέδια».

Η πρόσφατη 20ήμερη εξαφάνιση του Ναβάλνι κατά τη διάρκεια μεταφοράς στη φυλακή πυροδότησε ανησυχία ότι το κίνημα της ρωσικής αντιπολίτευσης θα μπορούσε να βρεθεί χωρίς την πιο εξέχουσα προσωπικότητα του.

Ο Πονομαριόφ λέει ότι αισθάνεται σίγουρος ότι οι οπαδοί του Ναβάλνι θα βρουν τελικά κοινό έδαφος με τη ομάδα του στην αντιπολίτευση.

• «Δεν νομίζω ότι υπάρχει πολύς διχασμός», λέει. «Αυτή τη στιγμή υπάρχει αποσύνδεση μεταξύ των ηγετών [της αντιπολίτευσης], οι οποίοι τσακώνονται μεταξύ τους λόγω των προσωπικών τους φιλοδοξιών. Όλοι ανταγωνιζόμαστε για την αναγνώριση από τις Βρυξέλλες. Αλλά μόλις υπάρξει αναγνώριση της εξόριστης κυβέρνησης και μια πολιτική εναλλακτική στον Πούτιν, πιστεύω ότι ο διχασμός μεταξύ της ρωσικής αντιπολίτευσης ουσιαστικά θα εκλείψει».

Ο Πονομαριόφ λέει ότι βλέπει ομοιότητες μεταξύ του ίδιου και της Σβετλάνα Τιχανόφσκαγια, ηγέτιδας  της εξόριστης κυβέρνησης της Λευκορωσίας. Ωστόσο, προσθέτει ότι οι διαπραγματεύσεις με την ομάδα της δεν ήταν άμεσες.

«Καμία από τις ομάδες με τις οποίες συνεργάζομαι δεν δραστηριοποιείται στο έδαφος της Λευκορωσίας», λέει. «Έχω καλές σχέσεις με τη λευκορωσική αντιπολίτευση, αλλά επισήμως, δεν θέλουν καμία σχέση με τη ρωσική αντιπολίτευση, επειδή έχουν πολλά εθνικιστικά στοιχεία στις τάξεις τους».

Λέει ότι είχε επίσης σκεφτεί να προσπαθήσει να πείσει τον μακροχρόνιο ηγέτη της Λευκορωσίας Αλεξάντερ Λουκασένκο, έναν από τους στενότερους συμμάχους του Πούτιν, να ασκήσει αντίσταση κατά του Κρεμλίνου.

• «Αλλά δεν συνέβη και τώρα βρισκόμαστε στο σημείο χωρίς επιστροφή», λέει. «Τώρα με τις κυρώσεις, η εξάρτησή του από τη Μόσχα είναι τόσο υψηλή που δεν μπορεί να κάνει πολλά. Ο Λουκασένκο χρησιμοποιεί το έδαφός του για να επιτεθεί στην Ουκρανία, αλλά δεν συμμετέχει άμεσα. Γι’ αυτό η ουκρανική κυβέρνηση αποφάσισε: «Δεν πολεμάμε μαζί του».

Ο Πονομαριόφ δεν προσπαθεί να παρουσιαστεί ως ο μελλοντικός ηγέτης μιας δημοκρατικής Ρωσίας. Γελάει με τις συγκρίσεις με τον Σαρλ ντε Γκωλ, τον ηγέτη της εξόριστης γαλλικής κυβέρνησης εν καιρώ πολέμου.

«Πρέπει να υπάρχει μια στρατιωτική συνιστώσα, μια αντίσταση και μια πολιτική εναλλακτική. Δεν σκοπεύω να κατέβω σε εκλογές στη Ρωσία».

Αντίθετα, ο Πονομαριόφ λέει στους The Moscow Times: «Βλέπω τον εαυτό μου ως τον εγκέφαλο πίσω από την πολιτική μετάβαση.

«Αν αυτός που σχεδιάζει τη μεταβατική περίοδο,  μετά συμμετέχει στις εκλογές, έχει τον πειρασμό να βάλει τα πράγματα υπέρ του, να κερδίσει τις εκλογές. Υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων. Και αυτό συνέβη το 1993 με τον Μπόρις Γέλτσιν».

Εμφανίζεται ως μια προκλητική, αλλά απομονωμένη φιγούρα. Ωστόσο αυτό μπορεί να αλλάξει.

• Σήμερα, ο Πονομαριόφ αναμενόταν να συναντήσει τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής του Ηνωμένου Βασιλείου, της ΕΕ και της Ουκρανίας σε μια διάσκεψη στο Λονδίνο για τη βρετανική και παγκόσμια ασφάλεια μετά τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας.

«Ο Πούτιν δεν είναι τόσο δυνατός όσο φαίνεται», λέει ο Πονομαριόφ. «Είναι πλούσιος, αλλά τα χρήματα δεν σου αγοράζουν φίλους που θα πολεμούσαν και θα πέθαιναν για σένα. Σου αγοράζουν επιχειρηματικούς εταίρους».

 

 

 

 

 

Με πληροφορίες από The Moscow Times

 

Αντιπροσωπεία της Χαμάς στη Μόσχα: Την απελευθέρωση όλων των ομήρων λέει ότι ζήτησε το Κρεμλίνο

Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE