«Με τον οργασμό, οι άνθρωποι πασχίζουν για τη λήθη»: Η συντονίστρια των ερωτικών σκηνών στο Poor Things του Λάνθιμου μιλά για τη συναίνεση, τα όργια και το «εγκεφαλικό σεξ» [video]
File Photo US actor Emma Stone attends the 29th Critics Choice Awards at The Barker Hangar in Santa Monica, California, USA, 14 January 2024. EPA/ALLISON DINNER
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Στη μετά #metoo κινηματογραφία, οι ερωτικές σκηνές έχουν αποκτήσει έναν πολύ ιδιαίτερο ρόλο. Το Poor Things, η ταινία που δεν αποκλείεται να χαρίσει το Όσκαρ στον δικό μας Γιώργο Λάνθιμο, έχει ήδη προκαλέσει αίσθηση ως προς την απόδοση αυτών των ερωτικών σκηνών.
Η συντονίστριά τους, συντονίστρια οικειότητας, όπως ονομάζεται αυτή η αρμοδιότητα στο κινηματογραφικό σύμπαν, Ελ, ΜακΆλπιν, μιλάει για τις προκλήσεις της συνεργασίας με τον Έλληνα σκηνοθέτη.
Η υπόθεση, ως γνωστόν, θέλει την Έμα Στόουν να υποδύεται μια ενήλικη γυναίκα με εγκέφαλο ενός μωρού να ξεκινά ένα παγκόσμιο ταξίδι σεξουαλικής ανακάλυψης του εαυτού – αποδεικνύεται πολικό.
Ως συντονίστρια οικειότητας του Poor Things, η ΜακΆλπιν εργάστηκε στη συγχώνευση των δύο αυτών χαρακτηριστικών. Έχοντας μπει στο έργο αργότερα από τους υπόλοιπους συντελεστές, αφού ο Λάνθιμος και ο Στόουν είχαν ήδη καταλήξει στις παραμέτρους του, η αποστολή της ήταν να τα παντρέψει όσο το δυνατόν πιο φυσικά.
Τόσο ο σκηνοθέτης όσο και η πρωταγωνίστρια έχουν επαινέσει τη συμβολή της σε συνεντεύξεις τους, παρά τον αρχικό σκεπτικισμό της Στόουν.
Μέχρι τότε, είχαν προηγηθεί μήνες γεμάτοι πρόβες και ως συντονίστρια οικειότητας, ο ρόλος της ήταν να φέρει σε επαφή τον βασικό σύντροφο της Στόουν στην ταινία, Μαρκ Ράφαλο, ο οποίος την παρασύρει από το σπίτι.
Η ΜακΆλπιν έχει ιστορία στον συντονισμό ερωτικών σκηνών σε ταινίες. Στην περίπτωση του οργίου του Brave New World, χρειάστηκαν δύο ημέρες και 120 άτομα για να γυριστεί: κατά τη διάρκεια ενός χορού, «ξαφνικά όλοι γδύνονται, πέφτουν στο πάτωμα και αρχίζουν να κάνουν σεξ».
Μόνο για εκείνη τη σκηνή, η ΜακΆλπιν εργάστηκε μαζί με τρεις άλλους συντονιστές οικειότητας, στον καθένα ανατέθηκε μια ομάδα 30 χορευτών, συν ένας χορογράφος για να επιβλέπει το συνολικό αποτέλεσμα.
Ηθοποιός και η ίδια, η ΜακΆλπιν, έδειξε «πώς διεισδύεις» στην οθόνη: «Αν μπορείς να κουνήσεις την ουρά σου, απλώς κύρτωσε ελαφρά την πλάτη σου, φαίνεται φανταστικό», λέει χαρούμενη. «Αυτές οι σκηνές οργίου ήταν καταπληκτικές».
Αν και κάποιοι σκηνοθέτες συζητούν τα σεξουαλικά όρια των σκηνών με το καστ τους, πολλοί δεν έχουν την απαραίτητη κατανόηση. Καθώς και οι ιεραρχίες στο σετ καθιστούν δύσκολο να μιλήσεις ελεύθερα, λέει η ΜακΆλπθν. «Υπάρχει μια γλώσσα σε αυτό το έργο που βοηθά τους ανθρώπους να ανοιχτούν και να σκεφτούν πραγματικά τι μπορεί να τους κάνει να αισθάνονται άβολα».
Στα 33 της, οι συναντήσεις με τους σκηνοθέτες μοιάζουν πλέον με «μάθημα χημείας»: «Πρέπει να κατανοήσεις τον τόνο της ερωτικής σκηνής, πώς εξυπηρετεί κάθε χαρακτήρα, τι είδους στάσεις μπορείς να σκεφτείς που να την κάνουν συναρπαστική», λέει. Ένας κορυφαίος ηθοποιός της είπε κάποτε ότι, για να μπει στο πετσί ενός ρόλου του, σκέφτεται πώς είναι στην κρεβατοκάμαρα.
Όταν μια σκηνή απαιτεί περισσότερα από όσα είναι διατεθειμένος να δώσει ένας ηθοποιός, υπάρχουν.. ,ρούχα σεμνότητας, μαξιλάρια και προστατευτικά στρώματα. Είναι δυνατόν να κάνεις έναν ηθοποιό να εμφανίζεται γυμνός σε μια μπανιέρα όταν είναι στην πραγματικότητα πλήρως ντυμένος, αποκαλύπτει η ΜακΆλπιν: «Υπάρχουν τόσα πολλά κόλπα που μπορείς να κάνεις».
Γι’ αυτήν, υπάρχει επίσης μια εκπαιδευτική πλευρά του ρόλου της: η ευθύνη να δείχνει το σεξ όπως «συμβαίνει στην πραγματικότητα, στην πραγματική ζωή».
Το σεξ στο Poor Things έχει γίνει σημείο έντονης αναφοράς. Ο Λάνθιμος έχει πει ότι «ποτέ δεν κατάλαβε τη σεμνοτυφία» γύρω από το σεξ στην ταινία: «Είμαστε πολύ πιο πρόθυμοι να παρακολουθήσουμε βιασμό από ό,τι είμαστε για να δούμε μια πλήρως συναινετική, ελαφρώς ασυνήθιστη σεξουαλική σκηνή. Τι μας λέει αυτό;».
Κατά κάποιο τρόπο, το Poor Things αμφισβητεί αυτή την αφήγηση. Η ανακάλυψη του σεξ από τη Μπέλα- μόνη της και με συντρόφους – είναι το κλειδί για την ανάπτυξή της. Μια απόλαυση, αντίστοιχη του φαγητού, της μουσικής και του χορού. Η παιδική περιέργεια του χαρακτήρα και η χαρούμενη επιδίωξη των βασικών παρορμήσεων της, είναι «τόσο όμορφες», λέει η ΜακΆλπιν. «Νομίζω ότι υπάρχει μια αποκοπή του κεφαλιού από το σώμα, γενικά στην κοινωνία μας – είμαστε τόσο εγκεφαλικοί».
Το σενάριο της έθεσε το ερώτημα: «Τι θα συνέβαινε αν ακούγαμε περισσότερο το σώμα μας; Και το σεξ είναι ένα τεράστιο μέρος αυτού… Μπορείτε να αισθανθείτε, με τον οργασμό, τι προσπαθούν οι άνθρωποι όταν παίρνουν ναρκωτικά: είναι λήθη – και το αναζητούμε συνεχώς».
Με πληροφορίες από Guardian
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE