Ηλίας Λαμπρόπουλος: Ο αιωνόβιος ομογενής από τη Μελβούρνη απολαμβάνει τη ζωή, το τάβλι, το μπουζούκι και ό,τι ελληνικό

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Εξαπλώνονται οι φοιτητικές διαδηλώσεις κατά του πολέμου στη Γάζα: Διαμαρτυρίες σε Αυστραλία, Καναδά και Γαλλία [video]

Στις Πολιτείες οι αποφάσεις για τις αμβλώσεις, μαζικές απελάσεις και στρατός κατά των μεταναστών: Το πολιτικό πρόγραμμα Τραμπ εφόσον επανεκλεγεί

Στη Γάνδη ο ΥΠΕΣ της Κύπρου: Στο τραπέζι της συνόδου της ΕΕ οι βέλτιστες πρακτικές για τη διαχείριση του μεταναστευτικού

Κατάγεται από την Πελοπόννησο, κατοικεί στην Μελβούρνη και την Πρωτοχρονιά συμπλήρωσε εκατό χρόνια ζωής.

Ο λόγος για τον ομογενή Ηλία Λαμπρόπουλο, έναν αειθαλή λάτρη του τάβλι και του μπουζουκιού.

Ο Ηλίας Λαμπρόπουλος έζησε «κόντρα σε όλες τις πιθανότητες», όπως εξήγησε ο γιος του, Κωνσταντίνος Λάμπρου στον ιστότοπο sbs.com.au.

Γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου 1924 και ήταν ο νεότερος από 7 αδέρφια.

Έζησε στην περιοχή της Ακράτας, χωριό πάλαι ποτέ γνωστό ως Βαλκουβίνα.

• Ο Ηλίας Λαμπρόπουλος έχασε δύο από τα αδέρφια του από διάφορες κακοτυχίες και ασθένειες που έπληξαν την οικογένεια.

Το 1928 η γιαγιά του τον έσωσε ενώ βρισκόταν σε έναν αχυρώνα ο οποίος κατέρρευσε στην διάρεκια της μεγάλης σεισμικής δόνησης που έπληξε την Κορινθία και κατέστρεψε πολλά σπίτια στην περιοχή.

Ο σεισμός τότε κατέστρεψε το σύνολο σχεδόν των 2000 κτιρίων της πόλης της Κορίνθου.

Από νωρίς επέδειξε επιχειρηματικό πνεύμα καθώς διηύθυνε το τοπικό καφενείο.

Εκεί έμαθε την εξαιρετική του ικανότητα… στο τάβλι, ένα παιχνίδι που παίζει καθημερινά σε όλη του τη ζωή και συνεχίζει να το κάνει μέχρι και σήμερα.

Το 1941 ήταν 17 ετών και κατετάγει στον Ελληνικό Στρατό.

Αντίσταση και εμφύλιος

Στην διάρκεια της γερμανικής κατοχής, ηγήθηκε του τοπικού αντιστασιακού κινήματος της νεολαίας ενάντια στους Ναζί.

Γνώρισε την μετέπειτα σύζυγό του, Λουίζα, περίπου την ίδια χρονική περίοδο.

Τον Ιούλιο του 1944, ο νεαρός τότε Ηλίας, συνελήφθη, ανακρίθηκε και βασανίστηκε από τους Ναζί.

Μετά τον πόλεμο τελείωσε το Λύκειο και ετοιμαζόταν να συνεχίσει τις σπουδές του σε σχολή λογιστικής όταν ξέσπασε ο Εμφύλιος πόλεμος.

Μπήκε στη Σχολή Αξιωματικών για να γίνει λοχαγός και πολέμησε στις περιοχές της Ηπείρου και της Θεσσαλίας.

Υπηρέτησε για τέσσερα χρόνια στον Ελληνικό Στρατό.

Αυτή ήταν η πιο σκοτεινή περίοδος στη ζωή του και σπάνια μιλάει γι’ αυτήν.

Στην διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας, επέζησε από ένα σοβαρό αυτοκινητιστικό δυστύχημα με ένα τζιπ που κατέβαινε από ένα ύψωμα.

Ο οδηγός σκοτώθηκε και ο Ηλίας βγήκε από το τζιπ αλώβητος.

Μετά τον Εμφύλιο επέστρεψε στο χωριό του για να φροντίσει τον άρρωστο πατέρα του, ο οποίος είχε υποστεί σοβαρό εγκεφαλικό.

Τον φρόντισε για τα επόμενα δύο χρόνια μέχρι που έφυγε από τη ζωή.

Η μετανάστευση

Το 1956 αποφάσισε να εγκαταλείψει την Ελλάδα και να μεταναστεύσει στην Αυστραλία αναζητώντας μια καλύτερη ζωή.

Τα δύο μεγαλύτερα αδέρφια του, ο Ανδρέας και ο Θανάσης είχαν μεταναστεύσει στην Αυστραλία το 1928 και το 1930 αντίστοιχα, όπως και η αδερφή του, η Διαμάντω στις αρχές της δεκαετίας του 1950.

Ο Ηλίας ήθελε διακαώς να ακολουθήσει τα βήματά τους αφού η Ελλάδα καταστράφηκε μετά τον Εμφύλιο.

Δύο χρόνια μετά την μετανάστευση στην Μελβούρνη, χάνει ξαφνικά την αδερφή του.

Από τότε και για τα επόμενα επτά χρόνια, προσπαθούσε να βρει τρόπο να φέρει στην Αυστραλία την αγαπημένη του Λουίζα, την μετέπειτα σύζυγό του.

Μετά από πολυάριθμα αδιέξοδα και δυσκολίες, ζήτησε και έλαβε βοήθεια από έναν πολιτικό.

Ετσι, το 1963 υποδέχτηκε στην δεύτερή του πατρίδα την αγαπημένη του και τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς παντρεύτηκαν.

Το 1964 αγόρασαν ένα κατάστημα στο προάστειο Lalor της Μελβούρνης.

Τον Αύγουστο εκείνης της χρονιάς, γεννήθηκε το πρώτο τους παιδί, η Γιώτα, και τον Μάιο του 1967 ήρθε στον κόσμο το δεύτερο παιδί τους, ο Κωνσταντίνος.

Ο Ηλίας διατήρησε το μαγαζί του για τριάντα χρόνια, ενώ ταυτόχρονα διατηρούσε και μια δεύτερη δουλειά.

Ήταν ιδρυτικό μέλος της Ελληνορθόδοξης Ενορίας του Thomastown και διατήρησε καθήκοντα γραμματέα για 15 χρόνια.

Ενεργό μέλος του Εργατικού κόμματος, από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 έως τα τέλη της δεκαετίας του 1980, αγωνίστηκε για τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Η φιλανθρωπία και η ευγνωμοσύνη αποτελούν όπλα κάθε φορά που με την σύζυγό του την Λουίζα, αντιμετώπισαν προκλήσεις και δυσκολίες.

Και σε συνδυασμό με την θρησκευτική τους πίστη, κατάφεραν να διαχειριστούν τόσο τις καλές όσο και τις δύσκολες στιγμές.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, υποβλήθηκε σε εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς αλλά αυτό δεν το πρόησε να συνεχίζει να ζει μια πάνω-κάτω κανονική ζωή.

Σήμερα ζει με την κόρη του Γιώτα, και τον γαμπρό του μετά τον θάνατο της συζύγου του Λουίζας το 2016.

Μετά τον χαμό της αγαπημένης του, έπεσε σε κατάθλιψη και ανέπτυξε μια μορφή άνοιας αλλά δέχεται κάθε μέρα την αγάπη και τη φροντίδα της οικογένειάς του.

Τα τελευταία χρόνια, τα τρία του εγγόνια, ο Κώστας, η Λουίζα και ο Ηλίας, αποτελούν πηγή της χαράς του και το ενδιαφέρον του έχει εστιαστεί αποκλειστικά σ’ αυτά.

Έχει επίσης δύο ανιψιούς και δύο ανιψιές που τον αγαπούν πολύ.

Οικογένεια και Ορθοδοξία

Έκανε πολλούς φίλους στην ζωή του. Πνεύμα οξύ, λάτρης της ιστορίας, της πολιτικής και για οτιδήποτε Ελληνικό.

Έχει μια δια βίου ερωτική σχέση… με τα γλυκά, είναι εθισμένος… στην κόκα κόλα και του αρέσει να παίζει και το μπουζούκι και να τραγουδά την «Σαμιώτισσα».

Πάνω απ’ όλα, βάζει την οικογένειά του και την Ορθόδοξη πίστη του.

Φτάνοντας και ξεπερνώντας τα εκατό χρόνια ζωής, ανυπομονεί να υποδεχτεί τα χαμογελαστά πρόσωπα των εγγονών του, ένα νεύμα τους και κάθετι που έχει να κάνει μ’ αυτά.

Πρόσφατα γιόρτασε την αποφοίτηση από το πανεπιστήμιο του μικρότερου εγγονού του, με τον οποίο μοιράζεται το ίδιο όνομα.

ΠΗΓΗ: SΒS Ελληνικά

Οι Αυστραλοί καταζητούν στην Ελλάδα επί 25 χρόνια τον Τζέιμς Δαλαμάνγκα για δολοφονία: Επικήρυξη 200.000 δολαρίων για να μάθουν που κρύβεται