Η δυστοπική πρόβλεψη της Le Figaro: Μεταναστευτικός ανεμοστρόβιλος στην Ευρώπη – Άνοδος λαϊκισμού, πτώση κυβερνήσεων, αποσταθεροποίηση Δημοκρατίας

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Στο Ντουμπάι η έδρα του ευρωπαϊκού οργανωμένου εγκλήματος, σύμφωνα με τη Europol: Αλβανοί στην κεντρική Ευρώπη, Τούρκοι και Ουκρανοί σε όλες τις υπόλοιπες

Το ακροδεξιό κύμα που βρίσκεται προ των πυλών στην Ευρώπη θα χειροτερέψει την οικονομική κρίση: Δεν ακούει κανένας τις προειδοποιήσεις, καλπάζουν οι εθνικιστές…

Έκθεση κόλαφος… Από το κακό στο χειρότερο η κατάσταση των ΜΜΕ στην Ευρώπη: Τέθηκαν υπό παρακολούθηση από spyware δημοσιογράφοι στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες

Οι προκλήσεις που θέτει το μεταναστευτικό κύμα βρίσκονται στην κορυφή της πολιτικής ατζέντας στην Ευρώπη, ενώ τα κόμματα δεξιά και αριστερά κλονίζονται από λαϊκίστικες ομάδες, σημειώνεται σε ανάλυση της Isabelle Lasserre στη Le Figaro.

Στο δημοσίευμα με τίτλο Partout en Europe, l’immigration fait plier les gouvernements υπογραμμίζεται ότι ενώ για πολλά χρόνια, η μετανάστευση δεν ήταν ένα επίμαχο θέμα στην Ευρώπη, σήμερα όμως αποσταθεροποιεί τις δημοκρατίες, καταρρίπτει κυβερνήσεις και αποδυναμώνει διαρκώς τα κυρίαρχα κόμματα, τα παλιά παραδοσιακά πολιτικά κινήματα, είτε σοσιαλδημοκρατικά είτε συντηρητικά, τα οποία σαν ντόμινο υποχωρούν το ένα μετά το άλλο στην ακαταμάχητη δύναμη του μεταναστευτικού ανεμοστρόβιλου.

Επισημαίνει την άρνηση των χωρών της Δυτικής Ευρώπης να αντιμετωπίσουν το ζήτημα, σημειώνοντας την υποβάθμιση του στη Γαλλία από την αριστερά, η οποία υποστήριζε την πολυπολιτισμική κοινωνία και έκλεινε μια συζήτηση, που θεωρείται «τοξική» ή «ακροδεξιά», το άνοιγμα της Angela Merkel στη Γερμανία σε περισσότερους από 1 εκατομμύριο Σύριους πρόσφυγες, αγνοώντας τις επιφυλάξεις και τους φόβους, που εξέφρασε μέρος του πληθυσμού, καθώς και την ανάπτυξη στη Σουηδία μιας από τις πιο γενναιόδωρες πολιτικές υποδοχής στην ήπειρο, παρουσιάζοντας τον εαυτό της ως χώρα πρότυπο, όσον αφορά την ένταξη. Κατά την άποψή της, αυτή η πολιτική ανεξέλεγκτου διαφάνειας οδήγησε παντού σε ριζοσπαστικά δεξιά κόμματα, καθώς και μια νέα γενιά λαϊκιστών πολιτικών, που ζητούν έλεγχο –λιγότερο ή περισσότερο αυστηρό– των μεταναστευτικών ροών.

Επισημαίνοντας την άνοδο στη Γερμανία του ακροδεξιού κόμματος AfD, τη συνέχιση της ανόδου στη Γαλλία, του κόμματος Εθνική Συσπείρωση, τονίζει, ότι η πίεση της κοινής γνώμης υπέρ της σκληρύνσεως των μεταναστευτικών πολιτικών είναι τέτοια – 70% στη Γαλλία, αν θέλουμε να πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις – που καμία κυβέρνηση δεν μπορεί πλέον να το αποφύγει, καθώς η αποσύνδεση ως προς το ζήτημα μεταξύ πληθυσμών και κυβερνητικών πολιτικών ελίτ έχει γίνει τόσο μεγάλη, που γκρεμίζει συμμαχίες και πολιτικές βεβαιότητες.

Χαρακτηρίζει τη μετανάστευση «βόμβα» στην κορυφή της πολιτικής ατζέντας των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, με κάποιες εξ αυτών να σκοντάφτουν και να πέφτουν, άλλες να πρέπει να υποχωρήσουν, να αποδεχτούν να δουν τα αναχώματα να πέφτουν ή να αγωνίζονται σε οξείες πολιτικές κρίσεις, με τελευταίο παράδειγμα τη Γαλλία, όπου, όπως σημειώνει, «είναι ακόμη πολύ νωρίς για να γνωρίζουμε το μέλλον ενός νόμου, που αναμφίβολα θα επανεξεταστεί και θα διορθωθεί από το Συνταγματικό Συμβούλιο, αλλά και πολύ νωρίς, για να πούμε, εάν ο Emmanuel Macron, ο οποίος έδρασε υπό την πίεση της κοινής γνώμης, μετά από πολυάριθμες αναβολές και ευνοώντας τις τακτικές ενέργειες έναντι του στρατηγικού οράματος, θα βγει πολύ αποδυναμωμένος ή όχι».

Τονίζει, ότι η Γαλλία απέχει πολύ από το να είναι μια μεμονωμένη περίπτωση, αναφερόμενη στην ανατροπή, τον Ιούλιο του 2023, της κυβέρνησης συνασπισμού του συντηρητικού Mark Rutte στην Ολλανδία και τη νίκη στις εκλογές το Νοέμβριο, του ριζοσπαστικού δεξιού κόμματος του Geert Wilders, που ωθήθηκε στην εξουσία λόγω ρεκόρ μετανάστευσης, καθώς και στις ίδιες τάσεις που παρατηρούνται στη Δανία και τη Σουηδία.

«Αντιμέτωπες με μεταναστευτική πίεση, οι κυβερνήσεις υποχωρούν ή αλλάζουν η μία μετά την άλλη», αναφέρει, φέρνοντας ως παράδειγμα την άνοδο στην εξουσία της Giorgia Meloni στην Ιταλία, την ενδεχόμενη νίκη του FPÖ, στις προσεχείς εκλογές, το φθινόπωρο του 2024, στην Αυστρία, αλλά και την υιοθέτηση από την ΕΕ στα τέλη Δεκεμβρίου, μετά από δεκαοκτώ μήνες μπλοκαρισμάτων και αναβλητικότητας, του νόμου της για τη μετανάστευση.

Επισημαίνει τη «λιγότερο παθιασμένη» συζήτηση ως προς το μεταναστευτικό στην ανατολική Ευρώπη, όπου, όπως παρατηρεί δεν προκαλεί τις ίδιες πολιτικές κρίσεις ή ριζικές αλλαγές πολιτικής, όπως στο δυτικό τμήμα της ηπείρου, γεγονός που οφείλεται στην εθνοτική ομοιογένεια των χωρών αυτών, καθώς, προστατευμένες εδώ και καιρό από το σιδηρούν παραπέτασμα, δεν άνοιξαν ποτέ τις πόρτες τους στην εξωδυτική μετανάστευση, θεωρώντας την πολυπολιτισμική κοινωνία, που υπερασπίζονται το Βερολίνο ή το Παρίσι ως αντί-μοντέλα και όχι ως παραδείγματα.

Για το αν τα νέα μέτρα που έλαβαν οι διάφορες ευρωπαϊκές χώρες και η ΕΕ θα είναι επαρκή για να αποτρέψουν την προέλαση των ριζοσπαστών, αφού παραθέτει δήλωση του Manfred Weber, προέδρου του ΕΛΚ, ότι «το θέμα της μετανάστευσης πρέπει να επιλυθεί, διαφορετικά θα κυριαρχήσει στον πολιτικό χώρο το 2024», επισημαίνει, ότι ενώ η μετανάστευση θεωρείται το «πρώτο πρόβλημα» της ΕΕ στο Ευρωβαρόμετρο του Οκτωβρίου 2023, οι διατάξεις δεν θα εγκριθούν πριν από το 2025… «Μερικοί φοβούνται άλλωστε, ότι οι πρωτοβουλίες που αναλαμβάνονται σε εθνικό επίπεδο, δεν θα επαρκούν ή αναλήφθηκαν πολύ αργά, για να αλλάξουν την κατεύθυνση των πολιτικών ρευμάτων», σημειώνει, υπογραμμίζοντας την αύξηση των λαϊκιστικών κινημάτων, ενόψει των ευρωεκλογών, Ιούνιο του 2024, παρά τα μπλοκαρίσματα των παραδοσιακών κομμάτων στις εθνικές σκηνές.

Καταλήγοντας, αφού επισημαίνει τη χαλάρωση της Giorgia Meloni, λόγω πραγματισμού και λαμβάνοντας υπόψη τις οικονομικές ανάγκες της χώρας της, δίνοντας πράσινο φως στη νομιμοποίηση 450.000 μεταναστών, διερωτάται αν το μεταναστευτικό, αφού προκάλεσε βίαιες κρίσεις σε ορισμένα πολιτικά κόμματα, διαγράφει τα όρια μεταξύ δεξιάς και αριστεράς και προετοιμάζει μία επίθεση στην ευρωπαϊκή πολιτική;

Ανεξέλεγκτη μετανάστευση, πολιτική βόμβα

Επίσης, η Le Figaro στο κύριο άρθρο της με τίτλο: «Ανεξέλεγκτη μετανάστευση, πολιτική βόμβα», που υπογράφει ο Philippe Gélie, επισημαίνει τον κίνδυνο για την Ευρώπη, εξαιτίας της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης, ιδίως ενόψει των προσεχών ευρωεκλογών.

Θεωρεί τη νίκη της Giorgia Meloni στην Ιταλία και αυτή του Geert Wilders στην Ολλανδία, τις βίαιες ταραχέςστην Ιρλανδία στα τέλη Νοεμβρίου, τον πόλεμο των συμμοριών που αιματοκύλησε τη Σουηδία, την ανάδειξη του AfD ως δεύτερης πολιτικής δύναμης στη Γερμανία, το φαβορί FPÖ στις επόμενες εκλογές στην Αυστρία, όπως το κόμμα «Εθνική Συσπείρωση» στη Γαλλία, απόρροια της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης, που σε συνδυασμό με τον καλπάζοντα πληθωρισμό και την εκτεταμένη στεγαστική κρίση, αποτελεί πολιτική βόμβα στην Ευρώπη.

Επισημαίνοντας το εδώ και χρόνια αίτημα των ψηφοφόρων προς την «παραδοσιακή» πολιτική τάξη να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, σημειώνει ταυτόχρονα, ότι οι πολίτες δεν είναι απαραίτητα εναντίον της ιδέας να υποδεχθούν προσωρινά 4,2 εκατομμύρια Ουκρανούς, που φεύγουν από τον πόλεμο, ούτε καν μερικές δεκάδες χιλιάδες Αφγανές γυναίκες, που καταπιέζονται από τους Ταλιμπάν, αλλά διαμαρτύρονται για την ανικανότητα των αρχών να ελέγξουν και να ρυθμίσουν το φαινόμενο, να επιλέξουν ποιος εισέρχεται στις χώρες μας και υπό ποιες συνθήκες, να εξασφαλίσουν τον σεβασμό των δημοκρατικών αξιών και να εφαρμόσουν αποφάσεις απέλασης, όταν «λαμβάνονται».

Κατά την άποψή του, αυτή η αδυναμία, προϊόν αδιαφορίας δεκαετιών, κατέληξε στην δημιουργία ενός αισθήματος στέρησης – οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής – που οι κατέχοντες την εξουσία δεν ξέρουν πώς να το αντιμετωπίσουν. Όπως σημειώνει, η καθυστερημένη αφύπνιση τους ωθεί να σκληρύνουν τη μεταχείριση των μεταναστών, υψώνοντας τείχη στα σύνορα, αναθέτοντας σε εξωτερικούς συνεργάτες τη διεκπεραίωση των αιτήσεων ασύλου ή περιορίζοντας τα κοινωνικά επιδόματα, με την κάπως χιμαιρική ελπίδα να μειωθεί η δύναμη έλξης.

«Η Ευρώπη προσπαθεί να δείξει τους μυς της, χωρίς να απαρνηθεί τα ανθρωπιστικά της δόγματα. Αλλά υπάρχει κίνδυνος. Το μεταναστευτικό φαινόμενο έχει καταστεί η κινητήρια δύναμη πίσω από ένα γενικό κύμα των δυνάμεων αντίδρασης στην Ευρώπη», τονίζει ο αρθρογράφος, υπογραμμίζοντας την εκμετάλλευση από λαϊκιστές και εθνικιστές υποψήφιους της δυσαρέσκειας των μειονεκτούντων και του πολιτισμικού άγχους, που γεννήθηκε από την αποτυχία της ένταξης των μεταναστών.

Υπογραμμίζει, ότι για αυτούς δεν έχει σημασία, που απoδεσμεύονται από τους νόμους της οικονομίας και απειλούν την εύθραυστη ευρωπαϊκή δομή, καθώς, από τη στιγμή που υπόσχονται να αποθαρρύνουν τους μετανάστες και να εκδιώξουν τους λαθρομετανάστες τους ανοίχθηκε μια λεωφόρος, ακόμα κι αν, όπως επισημαίνει, η εμπειρία Meloni δείχνει, ότι τα λόγια μερικές φορές απέχουν πολύ από τις πράξεις.

Πηγή Le Figaro [«L’immigration incontrôlée, une bombe politique»]

Το Bloomberg στο Άγιο Όρος: Το Βατοπαίδι απλώνεται σαν μεσογειακό θέρετρο, το γραφείο του Εφραίμ μοιάζει με διευθύνοντος συμβούλου επιχείρησης