Η Διεθνής Κοινότητα στην κυπριακή αντίληψη: Η συμμετοχή στη διεφθαρμένη Ε.Ε. δεν σημαίνε ότι πρέπει να κλείνεις τα μάτια και τα αυτιά σου στις εξελίξεις στον υπόλοιπο κόσμο

ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ




Του ΝΙΚΟΥ ΚΑΤΣΟΥΡΙΔΗ, Λευκωσία

Δύο πολυχρησιμοποιημένοι όροι του καθημερινού λεξιλογίου είναι οι εξής:  Διεθνής Κοινότητα και Διεθνής Κοινή γνώμη.  Αυτές οι δύο έννοιες κανονικά εκφράζουν την μέση αντίληψη των Κρατών και των λαών που τις συνθέτουν.

Για παράδειγμα όταν λέμε ότι η Διεθνής Κοινότητα, θέλει το άλφα ή στηρίζει το βήτα, εννοείται κανονικά ότι η πλειοψηφία των Κρατών, είναι υπερ μιας συγκεκριμένης θέσης.  Και όταν μιλάμε ή γράφουμε, ότι η Διεθνής Κοινή Γνώμη π.χ.  απαιτεί ή υποστηρίζει το ένα ή το άλλο, εξυπονοείται ότι η πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού, είναι υποστηρικτική στο ένα ή στο άλλο φαινόμενο.

Στην Κύπρο άραγε αυτά εννοούμε και αυτά καταλαβαίνουμε;  Όχι!  Εδώ όταν μιλούμε για Διεθνή Κοινότητα υπονοούμε βασικά την Ευρώπη και την Β. Αμερική.  Και όταν μιλάμε για Διεθνή Κοινή γνώμη εννοούμε την κοινή γνώμη αυτών των Κρατών.

Ποιος  ενδιαφέρεται στην Κύπρο να γνωρίζει την άποψη κρατών, πολύ μεγάλων κρατών όπως π.χ. η Βραζιλία και η Ν. Αφρική;  Κανείς .

  • Πόσοι στην Κύπρο ενδιαφέρονται π.χ. για την γνώμη της Κίνας και της κινεζικής κοινής γνώμης;  Ελάχιστοι!  Και ας είναι η Κίνα οικονομική υπερδύναμη.  Και ας έχει παρουσία σχεδόν σε όλο τον πλανήτη.  Για να μην αναφερθώ και σε άλλες πολύ μεγάλες  χώρες από διάφορες απόψεις.

Εχουμε εγκλωβιστεί, δεκαετίες τώρα, σε μια μονοσήμαντη ροή πληροφοριών, απόψεων, γνώσεων, αντιλήψεων και τρόπου ζωής και φτάσαμε στο σημείο να θεωρούμε ότι το κομμάτι του κόσμου από το οποίο εμείς αντλούμε όλα όσα έχω αναφέρει είναι ο μόνος κόσμος. Είναι ο πλανήτης Γη.

Ποιος για παράδειγμα θα το πίστευε ή και τώρα το πιστεύει, ότι χώρες όπως το Ιράν, διαθέτουν προηγμένη τεχνολογία σε ορισμένους τομείς, έστω και περιορισμένους.  Ελάχιστοι.  Εμείς εδώ παραμένουμε ακλόνητοι στις πεποιθήσεις μας ότι ο κόσμος είναι περίπου ο ίδιος που υπήρξε, π.χ. στη δεκαετία του 1990 ή του 2000.

Το τι κολοσσιαίες αλλαγές έχουν επέλθει σε ξεχωριστές χώρες ή ομάδες χωρών, το τι δραστικές αλλαγές έχουν πραγματοποιηθεί στο διεθνές σκηνικό, ανάμεσα στα Κράτη της Γης, σε όλους τους τομείς, απλά τα αγνοούμε.  ΄Η και αν ακούσουμε κάτι, αρνούμαστε να το πιστέψουμε.

Εδώ ακόμα και την Τουρκία, η οποία κατέχει το 37% της Πατρίδας  μας και απειλεί την ύπαρξη μας, συνεχίζουμε να τη βλέπουμε περισσότερο συναισθηματικά και στη βάση προ πολλού παγιωμένων αντιλήψεων, αντί ρεαλιστικά.

Σήμερα ο Παγκόσμιος πληθυσμός αριθμεί 8.069.946.657 άτομα.  Οχτώ (8) δισεκατομμύρια!  Η Ευρωπαϊκή ΄Ένωση αριθμεί 488.4 εκατομμύρια κατοίκους, ΗΠΑ 331.9, Καναδάς 38.25, Ιαπωνία 125, Ηνωμένο Βασίλειο 67, Αυστραλία 25.6, Νέα Ζηλανδία 5, Ελβετία 8.9, Νορβηγία 5.4.  Να προσθέσω και τα υπόλοιπα 50 εκατομμύρια των ευρωπαϊκών κρατών, πλην Ρωσίας και Λευκορωσίας, τα οποία δεν είναι μέλη της Ε.Ε. και ακόμα τη Νότιο Κορέα 51.7, και το Ισραήλ 9 εκ. έχουμε σύνολο 1 δις. και 215εκ.

Αυτός είναι ο πληθυσμός αυτού που ονομάζουμε «Συλλογική Δύση»!  Αυτό όμως που εδώ στην Κύπρο εννοούμε όταν μιλούμε για διεθνή κοινότητα είναι κάτι μικρότερο.  Είναι η Ε.Ε. , Β. Αμερική και το Ηνωμένο Βασίλειο.  Λιγότερο δηλαδή από το 1/8 του Παγκοσμίου Πληθυσμού. Και δεν είναι μόνο ο πληθυσμός φυσικά το κριτήριο.

Με βάση λοιπόν αυτήν την στενή αντίληψη βιώνουμε κατά καιρούς μεγάλες ή μικρές εκπλήξεις, με όσα αυτές συνεπάγονται.  Η άγνοια μας, η σχεδόν παντελής έλλειψη πληροφοριών για το τι  συμβαίνει στον υπόλοιπο πλανήτη όπου κατοικούν τα 7/8 του γήινου πληθυσμού, μας δημιουργεί προβλήματα.

Για παράδειγμα όποτε δυσκολέψουν τα πράγματα με τη ροή τουριστών και επενδύσεων θυμόμαστε ή ανακαλύπτουμε περιοχές του κόσμου που τις ξεχνούμε κατά καιρούς ότι υπάρχουν, όπως είναι π.χ. οι χώρες του Αραβικού Κόλπου.  Η άγνοια, η ελλιπής πληροφόρηση και η στενή αντίληψη του κόσμου, οδηγεί σε αδυναμία λήψης προληπτικών μέτρων όπως έχει συμβεί με το μεταναστευτικό.

  • Η συμμετοχή στην Ε.Ε. δεν σημαίνει να κλείνεις τα μάτια και τα αυτιά σου στις εξελίξεις στον υπόλοιπο κόσμο.  Δεν σημαίνει να αγνοείς τεράστια κράτη όπως η Κίνα ή περιφερειακά ισχυρότατες χώρες όπως η Σαουδική Αραβία, την οποία θυμηθήκαμε το 1974 και μετά την ξεχάσαμε και την ανακαλύψαμε εκ νέου τα τελευταία χρόνια.

Ούτε σημαίνει να ακολουθείς τυφλά και να δέχεσαι αμαχητί τις αποφάσεις των Βρυξελλών έστω και σε βάρος των κρατικών σου συμφερόντων.  Δεν δημιουργήσαμε εμείς το μεταναστευτικό  για παράδειγμα.

Ούτε θέσαμε εμείς τους κανόνες ροής μεταναστών στην Ε.Ε.. Τους έθεσε με βάση το δικό της συμφέρον η Γερμανία, η οποία συνεχίζει να τους καθορίζει αγνοώντας ότι το βάρος των δικών της πολιτικών που έγιναν ευρωπαϊκές με βάση το δίκαιο του ισχυρού, το επιφορτίζονται οι χώρες του Νότου της Ε.Ε.  Μαζί και η Κύπρος, σε αναλογικά αβάστακτο βάρος.

Ούτε βέβαια και η εξωτερική πολιτική μιας χώρας μπορεί να αγνοεί συστηματικά τα δικά της συμφέροντα, όταν μάλιστα η συμμαχία στην οποία συμμετέχει, αρνείται να τη βοηθήσει.

Αλλωστε αν κάτι μπορούμε ως Κυπριακή Δημοκρατία να προσφέρουμε στην Ε.Ε. είναι να λειτουργούμε ως γέφυρα προς την Εγγύς και Μέση Ανατολή και αν είναι δυνατό και πάρα πέρα.  Αυτό συνεπάγεται καλές και ανεπτυγμένες σχέσεις με τις χώρες αυτών των περιοχών.  Για να τις οικοδομήσει χρειάζεται συνέχεια και συνέπεια.

Αυτό προϋποθέτει γνώση της δικής τους πραγματικότητας και των δικών τους στοχεύσεων.  Προϋποθέτει πληροφόρηση για τα δικά τους θέλω και επιδιώξεις.  Προϋποθέτει γνώση και κατανόηση των δικών τους εσωτερικών εξελίξεων, παραδόσεων, πολιτισμού κ.ο.κ.

Ας σκεφτούμε π.χ. πως χειρίζεται η ίδια η Ε.Ε ένα κράτος όπως το Αζερμπαϊτζάν.  Πως το ενσωμάτωσε  σε διάφορους ευρωπαϊκούς θεσμούς.  Τι σχέσεις έχει μαζί του;  Ποιού;  Του Αζερμπαϊτζάν με το γνωστό καθεστώς, την επεκτατική συμπεριφορά, τη στάση τους απέναντι σε Ρωσία, Κίνα, Τουρκία κλπ.

  • Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Η σχέση εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας οφείλει να είναι διαλεκτική: Η Βουλή των Αντιπροσώπων αποποιείται τις ευθύνες της για να εξέλθει από τα αδιέξοδά της…

Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: